Υπάρχουν στιγμές που θέλεις τη μέγιστη προστασία από τον αέρα στην αγαπημένη σου μοτοσυκλέτα, καθώς μπορεί να σε κούρασε ο θόρυβος ή να κρύωσες το βράδυ ή τέλος πάντων να βαρέθηκες να κουμπώσεις το μπουφάν. Λίγες όμως μπορούν να το κάνουν αυτό και πολύ λίγες να είναι και οι αγαπημένες σου. Μία τέτοια είναι η Trophy 1200 SE, με εξοπλισμό που θα μπορούσε να έχει και μετεωρολογικό σταθμό… αλλά ποιος νοιάζεται…

Κείμενο: Γιάννης Διατσίδης

Φωτογραφίες: Βασίλης Κωστάκος

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό MOTOGP WORLD τεύχος 50 (Μάρτιος-Απρίλιος 2014).

Υπάρχουν χειμωνιάτικες μοτοσυκλέτες; Ποτέ πριν δεν με είχε απασχολήσει αυτό το ερώτημα, καθώς θεωρούσα ότι με το κατάλληλο ντύσιμο μπορείς να ταξιδέψεις όλο τον χρόνο ανεξάρτητα με το αν έχεις γυμνή μοτοσυκλέτα ή κάποια τουριστική. Όμως καθώς τα χρόνια περνούν ανακαλύπτω ότι τελικά αρχίζω και αναζητώ την άνεση, την ευκολία και άλλα σημάδια που δείχνουν ότι μάλλον μεγάλωσα αρκετά. (2α –άντα +). Ωραία, ποια μοτοσυκλέτα θα μπορούσαμε να δοκιμάσουμε στο περιοδικό, που να μπορεί να ταξιδέψει χειμώνα και βράδυ, χωρίς να πρέπει να φορέσεις 3 ισοθερμικά και 2 μπαλακλάβες; Μα φυσικά τη νέα Trophy 1200 SE, μία μοτοσυκλέτα σημαντική τόσο για την ίδια την βρετανική εταιρία όσο για την κατηγορία Τουρισμού, όπου η νέα Triumph θέτει νέα στάνταρτ. Μέχρι και το 2003 η Trophy 1200 υπήρχε στη γκάμα των μοντέλων της Triumph, ως το τουριστικό μοντέλο του εργοστασίου. Ο κινητήρας του ήταν τετρακύλινδρος, μία διάταξη που εγκαταλείφθηκε σταδιακά από τους άγγλους, ιδίως όταν ακόμη και η σπορ Daytona άλλαξε από τετρακύλινδρο σε τρικύλινδρο 675. Από το 2003 έως το 2013 δεν υπήρχε Trophy και η ευκαιρία ξαναδόθηκε στο εργοστάσιο χάρη στο νέο τρικύλινδρο κινητήρα που αρχικά τοποθετήθηκε το 2012 στη Tiger Explorer 1200 και ένα χρόνο μετά στη μοτοσυκλέτα της δοκιμής μας, τη Trophy 1200 SE.

Triple 1215

Ο μεγάλος τρικύλινδρος των 1,215 κυβ.εκ. που χαρίζει πολύ καλές επιδόσεις στην μεγάλη on-off, Explorer, ταιριάζει γάντι στον χαρακτήρα της Trophy, ιδίως μετά τις απαραίτητες επεμβάσεις για τη ρύθμιση του κινητήρα με βάση τις ανάγκες της μεγάλης τουριστικής μοτοσυκλέτας. Η δύναμη των 132 ίππων που ανακοινώνεται είναι κατά 3 ίππους μικρότερη από αυτή της Explorer, αν και στην πράξη δεν φαίνεται καθόλου μικρότερη. Η ροπή των 12.3 kgm απλώνεται σχεδόν σε όλο το φάσμα των στροφών και από τις 3,000 έως τις 8,000 βρίσκεται κοντά στη μέγιστη τιμή της. Οι αλλαγές σε σχέση με τον κινητήρα της on off έκδοσης είναι λίγες και αφορούν στο νέο φιλτροκούτι και στο σύστημα εξαγωγής. Ένα χαρακτηριστικό του κινητήρα αυτού είναι η παράκεντρη διάταξη των κυλίνδρων. Ο στρόφαλος δεν είναι στην ίδια ευθεία με τους κυλίνδρους, αλλά είναι πιο πίσω κατά 6 χιλ., κάτι που μειώνει τις τριβές και γενικά τις δυνάμεις που απαιτούνται για την περιστροφή του στροφάλου. Αυτό βέβαια δεν είναι καινούργιο και χρησιμοποιείται ήδη από το ZX-10R και από κάποια μονοκύλινδρα motocross. Κατά τα άλλα, τα υπόλοιπα μηχανικά μέρη του μεγάλου triple ξεχωρίζουν, όπως ο υδραυλικός συμπλέκτης που δείχνει ακούραστος και το κιβώτιο που κουμπώνει πολύ εύκολα τις σχέσεις, ακόμη και σε 3-4 απανωτά κατεβάσματα όταν ξεχαστείς και φθάσεις με 6η σε κλειστή στροφή. Ένα άλλο σημαντικό σημείο είναι η ύπαρξη άξονα, κάτι που δεν πρόκειται να καταλάβεις ποτέ, εκτός εάν σκύψεις πίσω αριστερά και τον δεις. Στη λειτουργία του απουσιάζουν τζόγοι, κενά, θόρυβοι και άλλα σημάδια ότι δεν υπάρχει η κλασική αλυσίδα αλλά άξονας. Ο τελευταίος βρίσκεται μέσα στο μόνομπρατσο ψαλίδι της πίσω ανάρτησης, επιτρέποντας στην εξάτμιση να έρθει κοντά στη δεξιά πλευρά του πίσω τροχού, με πλεονεκτήματα στη συγκέντρωση των μαζών. Τα πλεονεκτήματα του άξονα φυσικά εννοούνται, όπως ξένοιαστα μεγάλα ταξίδια χωρίς το άγχος του λαδώματος της αλυσίδας και βέβαια η μηδαμινή συντήρησή του. (Έναν έλεγχο στα 32,000 χλμ. και ποτέ ξανά) Συνεχίζοντας την τεχνική ανάλυση, συναντάμε ένα νέο τύπο πλαισίου για τη βρετανική εταιρία. Έτσι λοιπόν η Trophy 1200 έχει αλουμινένιο πλαίσιο δύο δοκών με τον κινητήρα να είναι ενεργό μέρος. Το κέρδος εκτός των άλλων είναι στο βάρος αφού το πλαίσιο ζυγίζει μόλις 11.3 κιλά. Τα υπόλοιπα οφέλη φαίνονται στην πράξη από τον τρόπο που στρίβει η μεγάλη μοτοσυκλέτα αλλά και από το εκπληκτικό ζύγισμα που προσφέρει η συγκέντρωση μαζών στο κέντρο της. Όλα αυτά βέβαια δεν μπορείς να τα δεις πουθενά, εκτός από τις τεχνικές αναλύσεις της εταιρίας για το μοντέλο της, αφού όλη η μοτοσυκλέτα είναι καλυμμένη με πλαστικά.

Όγκος που ξαφνιάζει

Βλέποντας την Trophy από μακριά και αν δεν την έχεις ξαναοδηγήσει, ο μεγάλος όγκος της σε τρομάζει για το πώς θα κουμαντάρεις αυτή την τεράστια μοτοσυκλέτα. Η αντίστροφη διαδικασία, δηλαδή εάν μετά από μία βόλτα, την στηρίξεις στο σταντ και κατέβεις να τη χαζέψεις, θα ξαφνιαστείς από το πόσο μεγάλη είναι η μοτοσυκλέτα που με τόση ευκολία χειριζόσουν σε όλες τις συνθήκες. Αυτό ίσως είναι και το μεγαλύτερο ατού της, αφού μοτοσυκλέτες που να ταξιδεύουν άνετα υπάρχουν πολλές, τόσο ευκολοδήγητες όμως; Μάλλον πολύ λίγες. Στη διάρκεια της δοκιμής, ποτέ δεν σκέφτηκα να μην πάρω την Trophy για να πεταχτώ κάπου στην πόλη (για γάλα, στο κουρείο του Πιτ, για καφέ… Λάρισα λέμε). Το τιμόνι είναι ψηλά και κοντά στον αναβάτη, τα πόδια πατάνε γερά κάτω, (η σέλα έχει χαμηλό ύψος και ρυθμίζεται σε δύο θέσεις) και ο όγκος της μπορεί να υπολογιστεί εύκολα αν και στο περιοδικό έφθασε χωρίς τις μεγάλες πίσω βαλίτσες που θα δυσκόλευαν τα πράγματα λιγουλάκι. Το θέμα είναι ότι μέσα στην πόλη συμπεριφέρεται σαν ένα μεγάλο σκούτερ με πλήρη κάλυψη από τον αέρα. Δεν είναι αστείο ότι δεν έκλεισα το χειμωνιάτικο μπουφάν γιατί θα σταματούσα λίγο πιο κάτω, αλλά τελικά το άφησα έτσι ακόμη και στο ανοικτό κομμάτι που οι ταχύτητες ξεπέρασαν τα 100 χλμ/ώρα. Και μάλιστα ούτε που ανέμισε. Ο αέρας χτυπά μόνο στο κράνος όταν έχεις κατεβασμένη τη ζελατίνα. Μόλις αρχίσει η άνοδος από τον αντίστοιχο διακόπτη στο αριστερό τιμόνι, η ζελατίνα διώχνει τον αέρα μακριά από το κράνος και μάλιστα συνεχίζει να ανεβαίνει, προφανώς για να καλύψει και τους πιο ψηλούς αναβάτες. Με έκπληξη είδα στον κατάλογο με τα αξεσουάρ ότι υπάρχει και ψηλότερη ζελατίνα κατά 25χιλ και φαρδύτερη κατά 38χιλ! Εντάξει για κανένα μπασκετμπολίστα θα είναι… Το μόνο σημείο που ενοχλεί ο αέρας είναι στο σβέρκο καθώς εκεί φθάνουν κάποιοι στροβιλισμοί, όχι ενοχλητικοί, αλλά νιώθεις να κρυώνεις εκεί, στο λίγο κενό που αφήνει το κράνος με το μπουφάν και το ειδικό αντιανεμικό κολάρο λαιμού. Στο ταξίδι θέλει μπαλακλάβα windstopper, που να κατεβαίνει χαμηλά στο πίσω μέρος. Με τη ζελατίνα γενικά η ρύθμιση που με βόλεψε ιδίως τον χειμώνα είναι προς το τέρμα επάνω, καθώς καλομαθαίνεις από την ησυχία και ακούς καθαρά τη μουσική από το ηχοσύστημα, ακόμη και στα 180 χλμ/ώρα. Η μόνη στιγμή που την κατέβασα ήταν σε μια ευθεία όταν χρειάστηκα καλύτερη αεροδυναμική για να διαπιστώσω πως η μεγάλη μοτοσυκλέτα μπορεί να ξεπεράσει τα 235 χλμ/ώρα. Τέτοιες ταχύτητες δεν έχουν ούτως ή άλλως νόημα.

Ταξιδάκι

Και μια που μιλάμε για ταχύτητες, στο ταξίδι που χρειάστηκε να γίνει στην καρδιά του χειμώνα, βράδυ και μετά από βροχή, η Trophy ταξίδευε με μέση ωριαία 130 χλμ/ώρα (μαζί με τις 1501 στάσεις – κάπου εκεί – για διόδια, η μία για βενζίνη). Η ταχύτητα γενικά δεν έπεσε κάτω από 160 και μέχρι τα 200 ένιωθες ότι όλα γίνονται εύκολα και αβίαστα. Οι στροφές του κινητήρα είναι λίγες καθώς η 6η σχέση είναι αρκετά μακριά ώστε να ταξιδεύεις αξιοπρεπώς με τις μισές στροφές από όσες μπορεί να ανεβάσει ο μεγάλος τρικύλινδρος. Η κατανάλωση κυμάνθηκε στα 7 λίτρα ανά 100 χλμ. τιμή πολύ καλή για ένα γρήγορο ταξίδι. Στον γυρισμό που οι ρυθμοί έπεσαν και στη διαδρομή μπήκε και επαρχιακό δίκτυο, η μέση κατανάλωση έπεσε στα 6 λίτρα/100χλμ. σύμφωνα με την ένδειξη στα όργανα που δεν έχουν μεγάλη απόκλιση σε αυτή την μέτρηση. Εκεί που τα όργανα μπορούν να σε μπερδέψουν είναι στο πόσα χιλιόμετρα απομένουν με το καύσιμο που έχεις στο ρεζερβουάρ και βέβαια σε συνάρτηση με το ρυθμό που πηγαίνεις. Για να πούμε την αλήθεια τη συγκεκριμένη μέτρηση δεν μπόρεσα ποτέ να εμπιστευτώ ούτε σε κάποιο σύγχρονο αυτοκίνητο, ακόμη και με προσπάθεια να διατηρηθεί ο ίδιος ρυθμός. Απλώς στην Trophy μπορεί τη μια στιγμή να δείχνει ότι έχεις άλλα 300 χλμ, μετά από 50 χλμ με τον ίδιο ρυθμό να δεις ότι σου μένουν άλλα 100. Τελικά στην πράξη καλύτερα να υπολογίσεις ότι με τα 26 λίτρα που χωρά το μεγάλο ρεζερβουάρ μπορείς να καλύψεις από 300 έως 400χλμ ανάλογα με τον ρυθμό που πηγαίνεις. Το θέμα είναι ότι η αυτονομία είναι μεγάλη όπως αρμόζει σε μία τουριστική μοτοσυκλέτα και το καλό είναι ότι σε αυτό το διάστημα δεν χρειάζεται στάση εάν δεν έχει κάτι ενδιαφέρον στο δρόμο, καθώς η σέλα είναι όσο σκληρή χρειάζεται για μην πιάνεται ο ευαίσθητος πισινούλης (δεν το ξέρετε ότι με τις πολύ μαλακές πιάνεσαι;), τα χέρια δεν μουδιάζουν (υπάρχει και cruise control για να ξεκουράζεται και το δεξί χέρι) και βέβαια δεν χρειάζεται να καθαρίσεις το κράνος από τα μυγάκια, αφού δεν το χτυπά ο αέρας. Ααα και κάτι άλλο. Δεν κρυώνεις. Το ξαναείπαμε αλλά έχει πλάκα να παρακολουθείς την ένδειξη της εξωτερικής θερμοκρασίας να πέφτει κοντά στους 5ο βαθμούς Κελσίου και εσύ να συνεχίζεις με τα λεπτά γάντια πόλης. Οι τεράστιοι καθρέπτες φροντίζουν να μην φθάνει στα χέρια αέρας, ενώ υπάρχουν βέβαια και θερμαινόμενα γκριπ. Εννοείται ότι και τα πόδια βρίσκονται σε υπήνεμη περιοχή καθώς ακόμη για την περιοχή της μπότας, υπάρχει το αντίστοιχο πλαστικό στα φέριγκ που διώχνει μακριά τον αέρα.

Πως θέλετε το μενού σας;

Υπάρχουν μερικοί που δεν τα πάνε καλά με την τεχνολογία, τις πολύπλοκες συσκευές, τα smartphone, gadget, κ.λπ. και άλλοι που τους αρέσει να εξερευνούν τις δυνατότητες της κάθε συσκευής, να διαβάζουνε το εγχειρίδιο χρήσης σε κάθε τι που αγοράζουν και να δοκιμάζουν τις διάφορες ρυθμίσεις. Εγώ ανήκω προς τη δεύτερη κατηγορία, οπότε δεν με πειράζει να χαθώ για λίγο στο μενού των ρυθμίσεων του νέου Trophy SE. Καταρχήν ρυθμίζονται σχεδόν τα πάντα (εντάξει υπάρχουν και νέα μοντέλα στην αγορά με ακόμη περισσότερες επιλογές). Και μάλιστα υπάρχουν δύο προφίλ που μπορείς να διαμορφώσεις όπως θέλεις, π.χ. όταν πηγαίνεις μόνος σου στη δουλειά ή όταν ταξιδεύεις με αποσκευές και δύο άτομα. Έχουμε και λέμε: ρυθμίζεται η λειτουργία της ανάρτησης σε Comfort, Normal, και Sport, από usb, σύνδεση Bluetooth και σύνδεση με Navigator. Γενικά εύκολα ψάχνει σταθμούς, ανεβοκατεβαίνει η ένταση και αλλάζει κάποιες ρυθμίσεις. Λίγο με το στικάκι στη σύνδεση usb είχαμε θέμα, καθώς από τον φάκελο με τη μουσική, έπαιζε μόνο ένα τραγούδι και δεν διάβαζε τα υπόλοιπα. Ευτυχώς το ραδιόφωνο πιάνει καλά και γενικά σε όλη την εθνική δεν μένεις από μουσική. Ωραία δουλεύει η αυτόματη ρύθμιση της έντασης που αυξάνει όσο ανεβαίνουν τα χιλιόμετρα και ακούς καθαρά μέσα από το κράνος ακόμη και πάνω από τα 160! Και μόλις σταματήσεις στα διόδια, δεν γίνεσαι ρεζίλι, καθώς χαμηλώνει αυτόματα. Στο δεξί χέρι τώρα δεν υπάρχουν και πολλά πράγματα εκτός της μίζας και του διακόπτη κινδύνου που σβήνει τον κινητήρα. Εκεί έχει άλλο ένα στρογγυλό κουμπί και ένα επιλογέα επάνω/κάτω, που και τα δύο αφορούν στο cruise control. Το στρογγυλό το ενεργοποιεί και πατώντας το κάτω με σταθερό γκάζι, μπαίνει σε λειτουργία το cruise control. Από εκεί και πέρα μπορείς να αυξήσεις ή να μειώσεις τα χιλιόμετρα που θέλεις να κρατήσει η μοτοσυκλέτα. Το σύστημα είναι αρκετά έξυπνο και απενεργοποιεί το cruise control όταν πατήσεις κάποιο φρένο, συμπλέκτη, ή εάν κρατήσεις για πολύ ώρα ανοικτό το γκάζι ή αν το ανοίξεις και το κλείσεις απότομα. Αλλιώς μπορείς για λίγο να αυξήσεις με το γκάζι τα χιλιόμετρα και μετά να «ξανακουμπήσεις» στο όριο που είχες βάλει στο σύστημα. Η μέγιστη ταχύτητα που αφήνει είναι τα 161 χλμ/ώρα, όχι άσχημα για να κάνεις πλάκα στα αυτοκίνητα, προσπερνώντας χωρίς χέρια.

Βάζεις κλειδί και φεύγεις

Με όλα αυτά τα «μπλιμπλίκια» που έχει και ρυθμίζονται θα νομίζει κανείς ότι για να πας μια βόλτα με τη Trophy θα χρειάζεσαι μισή ώρα προετοιμασία, αλλά στην πράξη τα πράγματα είναι πολύ πιο εύκολα. Και αυτό γιατί δεν χρειάζεται να αλλάξεις σχεδόν τίποτα. Καταρχήν η θέση που είχες αφήσει τη ζελατίνα, επιστρέφει μόλις γυρίσει το κλειδί. Τα υπόλοιπα μπορεί και να μην τα πειράξεις και ποτέ, παρά μόνο όταν ξεκινάς ένα ταξίδι ή στη διαδρομή σου αλλάζει δραματικά ο δρόμος. Συνήθως μία ρύθμιση Normal στην ανάρτηση είναι μια χαρά για όλες τις συνθήκες. Τώρα εάν πέσεις σε ένα κομμάτι με πολλές κακοτεχνίες, μπορείς ακόμη και εν κινήσει να αλλάξεις το σύστημα της WP σε Comfort και ξένοιασες. Το Traction Control δεν ρυθμίζει ως προς τον τρόπο που επεμβαίνει παρά μόνο απενεργοποιείται, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να το βγάλεις, καθώς δεν είναι πολύ παρεμβατικό και δεν σου χαλάει την επιτάχυνση, παρά μόνο σε προστατεύει από τα γλιστερά σημεία. Στο δρόμο η φιλικότητα και η ευκολία ελιγμών είναι πρωτόγνωρη για τα κιλά και τον όγκο της. Σε στενά δρομάκια τα καταφέρνει περίφημα και σε καλό επαρχιακό δίκτυο ξεδιπλώνει και τη σπορ πλευρά της. Αλλάζει πανεύκολα κατεύθυνση και μόνο εάν το παρακάνεις θα σου θυμίσει ότι είναι κάπως μεγάλη για να περάσεις τέρμα γκάζι το τριπλό ες της αγαπημένης σου διαδρομής. Το κόστος σε αυτή τη γρήγορη γεωμετρία είναι κάποιες «πλεύσεις» σε ανοικτές στροφές που σε κάνουν να νομίζεις ότι «χάνεις» το μπροστινό. Δεν σου δίνει δηλαδή την εντύπωση ότι είναι «βράχος» στα πολλά, αλλά δεν γίνεται να τα έχουμε και όλα. Ένας έμπειρος αναβάτης πάντως δεν πρόκειται να ανησυχήσει. Η ουσία είναι ότι εκτός από άνετη έχει μια πολύ σπορ συμπεριφορά για τα δεδομένα της κατηγορίας και είναι μια μοτοσυκλέτα που δεν πρόκειται να βαρεθείς ποτέ. Έχει την ικανότητα να μετατρέπεται από σκούτερ σε sport-touring και βέβαια να σε πάει «ατσαλάκωτο» στην άκρη του χάρτη.

Και οι «τουρίστες» έχουν ψυχή

Μπορεί να πέρασαν τα χρόνια, μπορεί να ηρέμησε ένας αναβάτης, να μεγάλωσε, να έχει δεύτερο άτομο με πράγματα να κουβαλήσει, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να καβαλά μια μεγάλη, άχαρη και άκομψη μοτοσυκλέτα. Εντάξει η Trophy δεν είναι σούπερ γρήγορη, δεν κάνει αλητείες, δεν έχει νεανικό look. Έχει όμως χαρακτήρα και για τα δεδομένα της κατηγορίας έχει σπορ καταβολές, χωρίς να χάνει το παραμικρό σε άνεση. Ο τρικύλινδρος κινητήρας έχει τον χαρακτηριστικό ήχο, που μπορεί να μην αρέσει σε κάποιους, αλλά έχει και τους οπαδούς του. Το σίγουρο είναι ότι είναι πολύ γραμμικός, δυνατός και ότι πρέπει για την κατηγορία. Η συντήρηση της μοτοσυκλέτας είναι ελάχιστη, ο εξοπλισμός της πολύ πλούσιος και γενικά έχει όλα τα χαρακτηριστικά που χρειάζεται μια μοτοσυκλέτα με την οποία μπορεί να ξεκινήσεις οποιαδήποτε στιγμή ένα μακρινό ταξίδι και να μην αγχώνεσαι για τίποτα. Το καλό είναι ότι δεν χρειάζεται να έχεις άλλη μοτοσυκλέτα για κάθε μέρα για να κυκλοφορείς μέσα στην πόλη. Το πολύ-πολύ να βγάλεις τις βαλίτσες για να χωρά πιο εύκολα ανάμεσα στα αυτοκίνητα. Η τιμή της ξεπερνά τις 20,000 Ευρώ (20,490) στα επίπεδα που κινείται και ο ανταγωνισμός σε αυτό το επίπεδο του εξοπλισμού. Η Triumph με τη νέα Trophy δείχνει τις δυνατότητές της, προσφέροντας στο κοινό της μία καλή πρόταση για να μην αλλαξοπιστήσουν και βέβαια προσπαθεί να το διευρύνει με νέους πελάτες. Πάντως, όπως και να χει, είναι μια καλή πρόταση για να δει κανείς τα μακρινά Ευρωπαϊκά MotoGP.