Υπάρχουν μοτοσυκλέτες που σχεδιάστηκαν με βάση το συναίσθημα και άλλες με βάση τη λογική. Τι γίνεται όμως όταν οι σχεδιαστές είναι νέοι γεμάτοι συναίσθημα αλλά το αποτέλεσμα πρέπει να στηρίζεται στη λογική; Τότε βγαίνει η νέα CB650F μια πανέμορφη κατασκευή που «εξιτάρει» με την εμφάνιση αλλά στην πράξη αποδεικνύεται μια ήρεμη, πρακτική και πολύ φιλική μοτοσυκλέτα. Μια Honda δηλαδή!

Κείμενο: Γιάννης Διατσίδης

Φωτογραφίες: Δημήτρης Διατσίδης

Έχει ενδιαφέρον να δούμε πως χαρακτηρίζονται μερικές μάρκες μοτοσυκλέτας. Ας πάρουμε παράδειγμα τις Ducati ή τις ΚΤΜ και από την άλλη τις Honda ή τις Suzuki. Στις δύο πρώτες πολλοί θα δηλώσουν ότι είναι οι αγαπημένες τους, ότι ονειρεύονται να αποκτήσουν μία αλλά τελικά λίγοι το κάνουν. Οι δύο Ιαπωνικές όμως θα κερδίσουν τους περισσότερους αφού είναι αυτές όπου θα πρυτανέψει η λογική και στην τελική αγορά θα καλύψουν τα περισσότερα κουτάκια στο ερωτηματολόγιο: Πως πρέπει να είναι η καινούργια σου μοτοσυκλέτα. Αν μάλιστα το νέο μοντέλο για το οποίο καλούνται να δώσουν τα λεφτά τους, έχει στοιχεία έξαψης στη σχεδίαση του, τότε η αγορά γίνεται πιο εύκολα. Κάτι τέτοιο συμβαίνει με το νέο μοντέλο της Honda, την CB650F. Έχει όλα τα στοιχεία πρακτικότητας και λογικής που έχουν γενικά οι Honda, συν ότι διαθέτει πολύ όμορφη σχεδίαση που την κάνει να ξεχωρίζει.

Streetfighter look

Η Honda έχει μεγάλη παράδοση στις γυμνές μοτοσυκλέτες, με τη σειρά Hornet να έχει γράψει αξιοσημείωτη πορεία στην κατηγορία. Οι καιροί αλλάζουν και αλίμονο σε όποιον δεν προσαρμόζεται γρήγορα στα νέα δεδομένα. Η Honda «έπιασε» γρήγορα τον παλμό της εποχής και η νέα CB δεν έχει καμία σχέση με την Hornet 600. Είναι μία εξ’ ολοκλήρου καινούργια μοτοσυκλέτα χωρίς κανένα κοινό σημείο με τον προκάτοχό της. Πίσω της κρύβεται μία ομάδα νέων ανθρώπων του εργοστασίου της Honda στην Ταϊλάνδη, οι οποίοι έχουν στο ενεργητικό τους το μικρό MSX 125 και με την CB650F ουσιαστικά είναι η πρώτη τους προσπάθεια σε μεγάλη μοτοσυκλέτα. Και αν κρίνουμε από το αποτέλεσμα, φαίνεται ότι τα καταφέρνουν πολύ καλά. Όπου και αν παρκάραμε τη νέα CB, κατάφερε να τραβήξειτα βλέμματα και όλοι συμφώνησαν ότι πρόκειται για μία πολύ όμορφη μοτοσυκλέτα. Ιδίως ο συγκεκριμένος χρωματικός συνδυασμός με τα αγωνιστικά χρώματα της Honda, τα μαύρα καπάκια του κινητήρα και τις χρυσές ζάντες. Το σημείο που ξεχωρίζει σχεδιαστικά είναι οι λαιμοί των εξατμίσεων, ένα στοιχείο από το παρελθόν που θυμίζει την CB400F του ’75. Φυσικά το τελείωμα με το τελικό να είναι κρυμμένο κάτω από τον κινητήρα μας επαναφέρει στο σήμερα και θυμίζει εξάτμιση από MotoGP. Άλλα εντυπωσιακά στοιχεία είναι τα όμορφα πλαστικά στο πλάι με την αιχμηρή σχεδίασή τους και τα σημεία που τα πλαστικά έχουν ανθρακονημάτινο look. Το μακρύ αλουμινένιο ψαλίδι είναι επίσης εντυπωσιακό και το πλαίσιο, αν και ατσάλινο, δεν «χτυπάει» άσχημα στο μάτι. Το μόνο που φαίνεται ως παραφωνία, είναι το συμβατικό πιρούνι, που στη θέση του θα ταίριαζε περισσότερο ένα ανάποδο. Φυσικά είναι θέμα κόστους και πιθανώς να το άφησαν επίτηδες, ώστε σε λίγα χρόνια να παρουσιαστεί ως αναβάθμιση. Συνεχίζοντας την οπτική παρατήρηση, ανακαλύπτεις περισσότερα θετικά στοιχεία τριγύρω στη μοτοσυκλέτα και ένα στοιχείο που θα θέλαμε κάτι διαφορετικό είναι τα όργανα της CB650F, που ταιριάζουν σε μικρότερη και φθηνότερη κατασκευή. Όχι ότι τους λείπει κάτι βασικό, ίσως η ένδειξη της σχέσης στο κιβώτιο, αλλά η σχεδίασή τους δεν έχει αυτό «το κάτι».

Η χρηστική πλευρά

Γυρνάς το κλειδί, πατάς τη μίζα και ένα ευχάριστο γουργουρητό βγαίνει από τον τετρακύλινδρο κινητήρα των 649 κυβ.εκ. Ο νέος κινητήρας είναι πιο αδύναμος από τον μικρότερο 600άρι του Hornet, αλλά έχει κατασκευαστεί με άλλη φιλοσοφία. Καταρχήν ο στόχος ήταν να είναι οικονομικός και όντως είναι! Η ένδειξη της μέσης κατανάλωσης θα βρεθεί λίγο πάνω από τα 6 λίτρα ανά 100 χλμ. ακόμη και όταν το γκάζι ανοίγει στο τέρμα για μεγάλα διαστήματα. Μέσα στην πόλη ακόμη και στην πολύ πυκνή κίνηση η τιμή δεν ξεφεύγει πάνω από το παραπάνω νούμερο, ενώ σε ανοικτούς δρόμους με λίγη κίνηση η κατανάλωση πέφτει κοντά στα 5 λίτρα / 100 χλμ. Η ιπποδύναμη των 85 ίππων συνδυάζεται με ροπή 6,4 kgm στις 8,000 σ.α.λ. και στην πράξη η απόδοση του «γλυκού» κινητήρα είναι πολύ, μα πολύ γραμμική. Από χαμηλά μέχρι τον κόφτη δεν υπάρχει πουθενά «τρύπα» ή ξέσπασμα και σε συνδυασμό με το μακρύ γρανάζωμα, η επιλογή της σχέσης στο κιβώτιο δεν παίζει σημαντικό ρόλο. Τελικά γυρνάς όλη μέρα ξένοιαστα στην πόλη,νχωρίς να ξέρεις τι σχέση έχεις κάθε στιγμή και χωρίς να προβληματίζεσαι εάν ανακάλυψες τελικά ότι έστριψες με 3η στο στενάκι της γειτονιάς σου. Όπως ο κινητήρας έτσι και τα υπόλοιπα στοιχεία που καθορίζουν τον οδηγικό της χαρακτήρα, λειτουργούν στο ίδιο σκεπτικό. Δηλαδή δεν υπάρχει η κορυφαία απόδοση, αλλά αυτή που πρέπει για ξένοιαστη οδήγηση. Φυσικά αναφερόμαστε στο πλαίσιο, τις αναρτήσεις και τα φρένα που συνεργάζονται άψογα με τον κινητήρα και προσφέρουν ένα χρηστικό σύνολο. Το πλαίσιο είναι όσο φιλικό χρειάζεται αλλά και τόσο άκαμπτο, ώστε να μην τρομάξει κανείς εάν στρίψει με πολλά χλμ/ώρα σε μια στιγμή έξαρσης. Οι αναρτήσεις είναι μαλακές προσφέροντας άνεση αλλά δίνουν την απαραίτητη σφιχτή αίσθηση όταν πρέπει. Το ίδιο και τα φρένα που είναι προοδευτικά αλλά εάν τα πατήσεις με δύναμη είναι αρκούντως δυνατά ώστε να προσφέρουν τη μέγιστη ασφάλεια. Με το καλό ABS σύμμαχο, δεν πρόκειται να αγχωθείς ποτέ, όσο γλιστερή και αν είναι η άσφαλτος. Όλα τα παραπάνω δεν θα έφθαναν, εάν δεν υπήρχε αυτή η καταπληκτική θέση οδήγησης που μόνο η Honda ξέρει να φτιάχνει. Το σώμα παίρνει την πιο φυσική στάση που θα μπορούσε και τα πάντα βρίσκονται εκεί που θέλεις. Ίσως μόνο οι πολύ μεγάλοι διακόπτες των φώτων, φλας, κόρνας θέλουν λίγο συνήθεια και καμιά φορά σκαλώνουν τα χέρια μας όταν πχ τοποθετούμε ένα tank bag. Η σέλα αν και σκληρή, δεν κουράζει ακόμη και στην πολύωρη οδήγηση, ενώ η πρακτική πλευρά συμπληρώνεται από τις χειρολαβές για τον συνεπιβάτη και τα ειδικά σημεία για να δεθούν κάποια πράγματα στο πίσω μέρος της.

Πεδίο δράσης

Γυρνώντας όλη μέρα στο κέντρο της Αθήνας για δουλειές, καταλαβαίνεις πόσο εύκολη είναι η κίνηση στην πόλη. Ο κινητήρας είναι ελαστικός, το κιβώτιο μαλακό και σαφές, το τιμόνι κόβει πολύ, το πλάτος είναι ιδανικό και όλα αυτά γίνονται με ασφάλεια. Σίγουρα μία τέτοια μοτοσυκλέτα υστερεί σε πρακτικότητα συγκρινόμενη με ένα σκούτερ, αλλά η αποζημίωση έρχεται στην πρώτη ευθεία που θα βρεθεί και εκεί η CB650F σου θυμίζει ότι είναι μια τετρακύλινδρη μεσαίου κυβισμού που έχει τα 150+ χλμ/ ώρα για πλάκα (η 3η δείχνει 170 στον κόφτη). Στη γλιστερή άσφαλτο η πίσω ρόδα «γράφει»διασκεδαστικές τροχιές αφού τα σκληρά λάστιχα δυσκολεύονται να βρούνε πρόσφυση. Αυτό όμως γίνεται πολύ προοδευτικά και η ουρά ποτέ δεν «γυρνά» απότομα, δείχνοντας ότι το μακρύ ψαλίδι και η πίσω ανάρτηση, αν και χωρίς μοχλικό, κάνει καλά τη δουλειά της. Εκτός πόλης η μεσαία γυμνή της Honda, δεν επιφυλάσσει κάποια έκπληξη, αλλά απλώς ξεδιπλώνει τις ικανότητές της. Ο κινητήρας ανεβάζει με τον ίδιο ρυθμό μέχρι το κόκκινο, χωρίς να κρεμάει και χωρίς να δείχνει να κουράζεται σε όποιες στροφές και να δουλεύει. Αυτό που του λείπει είναι το ξέσπασμα δύναμης στις ψηλές στροφές που έχουμε συνηθίσει από τα σπορ γυμνά μοντέλα των προηγούμενων χρόνων. Σε συνδυασμό με το μακρύ γρανάζωμα η CB αποδεικνύεται ήρεμη ακόμη και στο τέρμα γκάζι ενώ αυτό της επιτρέπει να μπορεί να ταξιδεύει με πολλά χλμ/ώρα και λίγες στροφές στον κινητήρα. Η τελική φθάνει περίπου στα 230 στο κοντέρ και υπολείπονται αρκετές σ.α.λ. ακόμη (1,500 περίπου) για να τερματίσει η 6η. Στο αγαπημένο κομμάτι με τις στροφές και την καλή άσφαλτο, η γυμνή CB θέλει λίγο χρόνο να ζεστάνει τα λάστιχά της και μετά είναι έτοιμη για να «ορμήσει». Γενικά νιώθεις εμπιστοσύνη στο μπροστινό, νιώθοντας το λάστιχο να έχει βρει πρόσφυση και γρήγορα ξεχνάς ότι δεν έχεις κάποιο σούπερ ντούπερ ανάποδο μπροστινό σύστημα ανάρτησης. Το πίσω έχει την τάση να γλιστράει στις πολύ κλειστές και με το γκάζι στο τέρμα με 2α ή 3η. Τα τουριστικά λάστιχα δεν βοηθάνε για να έχει η 650 σπορ συμπεριφορά, αλλά τουλάχιστον δεν απογοητεύει. Το μενού των επιλογών που έχει κανείς με τη γυμνή μοτοσυκλέτα συμπληρώνει το ταξίδι, όπου εκεί γενικά η κατηγορία έχει πρόβλημα με την προστασία από τον αέρα, η οποία… δεν υπάρχει. Παρόλα αυτά δοκιμάσαμε να ταξιδέψουμε αρκετά χιλιόμετρα και εφόσον η ταχύτητα ταξιδιού περιοριστεί έως τα 140 χλμ/ώρα, τότε το ταξίδι γίνεται σχετικά άνετα. Σίγουρα μία aftermarket ζελατίνα θα βελτιώσει πολύ την προστασία από τον αέρα και η άνεση θα ανέβει κατά πολύ. Η σκληρή σέλα δεν κουράζει όσο θα περίμενες, ο κορμός και τα πόδια έχουν ξεκούραστη στάση και οι σχετικά μαλακές αναρτήσεις θα απορροφήσουν με επιτυχία τις κακοτεχνίες. Μέχρι και χώρος φόρτωσης υπάρχει αρκετός, με το ρεζερβουάρ να φιλοξενεί ένα μεγάλο μαγνητικό tank bag και τη σέλα του συνεπιβάτη άλλη μία μεγάλη τσάντα. Η εκδοχή να ταξιδέψουν δύο άτομα δεν είναι εκτός των προδιαγραφών, αφού η σέλα του συνεπιβάτη είναι άνετη απλώς θα πρέπει να αναζητηθεί η λύση των σαμαριών για να χωρέσουν τα πράγματα.

Γυμνή με λογική

Τη στιγμή που οι δίτροχες κατασκευές εξελίσσονται και τελειοποιούνται σε όλους τους τομείς, η κατηγορία των γυμνών street επιμένει να προσφέρει ή καλύτερα να μην προσφέρει προστασία από τον αέρα, μεταφέροντας την αίσθηση των παλιότερων μοτοσυκλετών που δεν είχαν τίποτε περισσότερο από ένα τιμόνι, μία σέλα, ένα κινητήρα και ρόδες. Βέβαια εκείνα τα χρόνια έτσι και αλλιώς οι μοτοσυκλέτες δεν ταξίδευαν πέρα από τα 80χλμ/ώρα, οπότε η κάλυψη από τον αέρα δεν ήταν πρωτεύον ζήτημα. Αν το καλοσκεφτούμε και σήμερα τα περισσότερα χιλιόμετρα με αυτές τις μοτοσυκλέτες γίνονται μέσα στην πόλη οπότε πάλι δεν υπάρχει το πρόβλημα. Μάλιστα τώρα με την οικονομική κρίση ολοένα και λιγότεροι μοτοσυκλετιστές ταξιδεύουν στις εθνικές και τελικά η χρήση της αγαπημένης τους δίκυκλης γίνεται μόνο για χρηστικούς λόγους, στη διαδρομή σπίτι-δουλειά. Σε αυτή την πραγματικότητα προσάρμοσαν και οι άνθρωποι της Honda τη νέα CB650F, η οποία θα περάσει την περισσότερη ζωή της ανάμεσα σε αυτοκίνητα και στα στάματα-ξεκίνα στα φανάρια. Και εκεί είναι πολύ καλή. Ήρεμη, ευκολοδήγητη, οικονομική, ασφαλής. Και όποτε χρειαστεί έχει τα χαρακτηριστικά που περιμένεις, δηλαδή αρκετή δύναμη, όμορφο τετρακύλινδρο δούλεμα και σχετικά σπορ συμπεριφορά. Με 7,990 ευρώ που κοστίζει δεν θεωρείται ακριβή αλλά από την άλλη δεν είναι και το πιο προσιτό καθημερινό μέσο. Σε αυτό όμως προτάσσει τα επιχειρήματα ότι έχει χαρακτήρα, είναι όμορφη, καλοφτιαγμένη και κουβαλά μια βαριά κληρονομιά: τη σειρά CB που έχει μεγαλώσει αρκετές γενιές αναβατών.

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό MOTOGP WORLD τεύχος 57