Στην δύσκολη πορτογαλική πίστα, λίγο έξω από τη Λισσαβόνα, δόθηκε το ραντεβού με τους ανθρώπους της Aprilia για ένα όμορφο track day, με σκοπό να δούμε καλύτερα τη νέα Superbike του εργοστασίου, που αποτελεί μια πιο προσιτή έκδοση της γνωστής – εκπληκτικής – RSV4 Factory.

Η μοτοσυκλέτα μας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις, καθώς είναι το ίδιο δυνατή με την «αδελφή» της, έχει άψογη συμπεριφορά – σχεδόν αγγίζοντας την τελειότητα της Factory – και παραμένει κούκλα, ξεπερνώντας στο άσπρο χρώμα την αισθητική της μαύρο-κόκκινης.

Στο πρώτο από τα τρία εικοσάλεπτα, με την πίστα ύπουλα υγρή σε κάποια σημεία και ιδιαίτερα προς το τέλος της παρατεταμένης τελευταίας στροφής της πίστας, της Parabolica, το γλίστρημα του πίσω μέρους ήταν μια κακή στιγμή, από την οποία πέρασαν και οι 40 περίπου δημοσιογράφοι από τις διάφορες χώρες που βρέθηκαν στο Estoril. Προς το τέλος ο χρόνος του ανταποκριτή μας κατέβηκε στο 2:02.84, αλλάζοντας τη γραμμή σε εκείνο το επικίνδυνο σημείο.

Στο δεύτερο 20λεπτο, τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα και ο ρυθμός ανέβηκε, για να κατεβεί ο χρόνος στο 1:59.96 και μαζί να αρχίσει η R να δείχνει το καλό της πρόσωπο. Στις εξόδους των στροφών η ροπή του V4 σηκώνει ομαλά τον μπροστινό τροχό σε ένα power wheelie, όπως λέγονται αυτές οι μικρές σούζες δύναμης, που δίνουν μια όμορφη οδηγική αίσθηση. Η θέση οδήγησης είναι επιθετική, όπως τη θέλει κανείς για οδήγηση σε πίστα. Η κατευθυντικότητα επίσης είναι τέλεια, αφού πηγαίνει ακριβώς όπου της πεις, διορθώνοντας με ευκολία τις γραμμές ακόμη και στο φουλ πλάγιασμα.

Την 3η και - δυστυχώς - τελευταία φορά που μπήκαμε στην πίστα, η R μας έδειξε και πάλι το πόσο καλή μοτοσυκλέτα είναι καθώς ο χρόνος κατέβηκε στο 1:58.48, αλλά μαζί καθώς την εμπιστευτήκαμε ακόμη περισσότερο, είδαμε και τις δύο μικρές αδυναμίες της.

Η πρώτη είναι το γεγονός ότι χρειάζεται αρκετή δύναμη στις απανωτές αλλαγές πορείας στα εσάκια. Το Estoril, όπως είναι γνωστό, έχει το πιο κλειστό, δύσκολο και ανηφορικό «S», από όλες τις πίστες στις οποίες γίνεται MotoGP. Αμέσως μετά ακολουθεί ένα ακόμη πιο ανοικτό εσάκι και εκεί θα θέλαμε τις πανάλαφρες ζάντες της Factory, που θα έκαναν αυτές τις αλλαγές παιχνιδάκι. Οι άνθρωποι του εργοστασίου μας είπαν ότι οι ζάντες αυτές προσφέρονται ως εξτρά και για την R, οπότε το λύσαμε το πρόβλημα.

Το άλλο θέμα που μας απασχόλησε λίγο είναι ότι ναι μεν στις μεσαίες στροφές το μοτέρ είναι τέλειο, όμως ψηλά είναι λίγο πνιγμένο, μάλλον για να περνάει όλες αυτές τις μετρήσεις ρύπων και θορύβου που χρειάζεται. Βέβαια σε πίστες με πιο μικρή ευθεία, όπως στις Σέρρες, αυτό δεν προλαβαίνει να εμφανιστεί ως μειονέκτημα, όμως στο Estoril με το ένα χιλιόμετρο ευθεία, θέλεις τη δύναμη ψηλά που και πάλι πρέπει να καταφύγεις στα εξτρά για να την πάρεις μαζί με την πιο ελεύθερη εξάτμιση. Άλλωστε ας μην ξεχνάμε ότι αυτός ο κινητήρας στην αγωνιστική του μορφή στα Superbikes είναι ο δυνατότερος, όπως χαρακτηριστικά μας είπε και ο νέος οδηγός της εργοστασιακής ομάδας, που το 2010 θα πλαισιώσει τον Max Biaggi, o βρετανός Leon Camier.

Συμπερασματικά μπορούμε να πούμε ότι μια τόσο όμορφη μοτοσυκλέτα, με τόσο καλή και ευχάριστη οδηγική συμπεριφορά, είναι ό,τι πρέπει για track days, στην τιμή κοντά στις 16,000 €, με την προσθήκη των εξτρά που είπαμε. Η Ευρώπη πραγματικά επιτίθεται στον ανταγωνισμό της κορυφαίας Supersport κατηγορίας.