Τον έχουν αποκαλέσει τον νέο Marquez και στην Jerez κατάφερε να πάρει ένα σημαντικό ρεκόρ από τον Παγκόσμιο Πρωταθλητή. Είναι, λοιπόν, ο νεαρός Γάλλος οδηγός, το πιο συναρπαστικό όνομα που φτάνει στη μεγάλη κατηγορία από το 2013 και μετά;

Κείμενο: Mat Oxley

Απόδοση: Νίκος Μπλούνας

Φωτογραφίες: Αρχείο

Ο Fabio Quartararo είναι ο τέταρτος από μια γενιά συναρπαστικών rookies που κάνουν αισθητή την παρουσία τους στη μεγάλη κατηγορία του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος. Ο πρώτος από αυτούς έφτασε το 2013 στη μεγάλη κατηγορία και το όνομά του ήταν Marc Marquez.

Όμως ο 20χρονος Γάλλος είναι διαφορετικός από τον Marquez, αλλά και από τους Maverick Vinales και Johann Zarco. Αυτοί οι τρεις αγωνίστηκαν και κέρδισαν Αγώνες στα 125cc ή στην Moto3. Αγωνίστηκαν και κέρδισαν Αγώνες στην Moto2, προτού ανεβούν στη μεγάλη κατηγορία. Η πορεία του Quartararo ήταν κάπως διαφορετική. Ξεκίνησε καλά, όμως στη συνέχεια είχε δύσκολη πορεία και δεν ήταν καθόλου σίγουρο ότι θα τα κατάφερνε προς την κορυφαία κατηγορία.

Η δική του ιστορία είναι τέτοια, που μας θυμίζει πόσο εύθραυστο είναι το ταλέντο ενός πιλότου. Οι Αγώνες δεν περιορίζονται μόνο σε ό,τι συμβαίνει στο γκαράζ της ομάδας, ή μέσα στην πίστα. Οι κορυφαίοι πιλότοι δεν είναι συνηθισμένοι άνθρωποι, παραμένουν όμως άνθρωποι και κάνουν τα ίδια λάθη κι έχουν τα ίδια αισθήματα όπως όλοι εμείς οι υπόλοιποι. Το ίδιο συμβαίνει και στα αθώα παιδιά, τα οποία εισέρχονται στον κόσμο των ενηλίκων, απ’ όπου η παιδικότητα έχει χαθεί πολύ πριν…

Ο πατέρας του Quartararo, ο Etienne – πρώην Πρωταθλητής στην Γαλλία – αγόρασε στον 4χρονο Fabio μια minibike PW50 το 2003. Όχι πολλά χρόνια μετά, ο μικρός έδινε τους πρώτους του Αγώνες, κυρίως στην Καταλονία, όπου οι περιορισμοί ηλικίας είναι μικρότεροι. Στα 9 του, ο Fabio Quartararo κέρδιζε το Καταλανικό Πρωτάθλημα των 50cc και στα 10 του το Πρωτάθλημα των 70cc. Δυο χρόνια αργότερα πήρε τον τίτλο στα 80cc και στα 13 του ήταν ο νικητής του Μεσογειακού pre-Moto3 Πρωταθλήματος. Στα 14 του έγινε ο νεαρότερος σε ηλικία αναβάτης που κέρδιζε τον τίτλο στην Moto3 Ισπανίας, η οποία εδώ και λίγα χρόνια είναι γνωστή ως Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Junior.

Την επόμενη χρονιά κατέκτησε και πάλι τον τίτλο στην Moto3 Ισπανίας, αυτή τη φορά με την ομάδα του Emilio Alzamora, του μέντορα του Marc Marquez. Αναπόφευκτα, το 2015 έκανε το βήμα για την Moto3 του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος. Υπήρχε, όμως, ένα πρόβλημα. Έπρεπε να είναι 16 ετών για να συμμετάσχει από την αρχή. Στην ουσία δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα. Ήταν τόσο καλός, ώστε οι κανονισμοί άλλαξαν για να μπορέσει να δώσει το παρών στο Qatar. Από τότε, ο νικητής της Moto3 Ισπανίας μπορεί ν’ αγωνίζεται από τα 15 του στην Moto3 του Παγκοσμίου.

Πολλοί άνθρωποι του paddock στοιχημάτιζαν ότι θα κατάφερνε να πάρει τον Τίτλο από την πρώτη του σεζόν, με ονόματα όπως ο Miguel Oliveira, ο Romano Fenati, ο Brad Binder και ο Danny Kent να είναι στους αντιπάλους του.

Ξεκίνησε καλά, παίρνοντας το πρώτο του βάθρο μόλις στο δεύτερό του Grand Prix, ενώ παράλληλα είχε την pole position στην Jerez και το Le Mans. Και τότε είναι που όλα άρχισαν να καταρρέουν. Στους επόμενους 14 Αγώνες πήρε λιγότερους βαθμούς απ’ ότι στους πρώτους 4 της σεζόν.

Τον «χτύπησαν» όλα μαζί: η πίεση του να αγωνίζεσαι απέναντι στους καλύτερους οδηγούς του κόσμου, οι πτώσεις, οι αμφιβολίες και μετά κι άλλες πτώσεις κι άλλες αμφιβολίες, αλλά και τραυματισμοί. «Συνήθως δεν βοηθάει να σου λένε ότι είσαι ο νέος Marc Marquez, όταν έχεις κερδίσει στα 14 σου την Moto3 Ισπανίας», έλεγε ο Wilco Zeelenberg, ο Team Manager της Petronas Yamaha SRT με την οποία αγωνίζεται στη μεγάλη κατηγορία φέτος ο Fabio Quartararo.

«Δεν ήταν μόνο οι Αγώνες. Ο Fabio μεγάλωνε, έμπαινε στην εφηβεία, άλλαζε πολύ γρήγορα ομάδες και δεν ήταν εύκολο να κατανοήσει κανείς τι συνέβαινε. Τον παρακολουθούσα από την Moto3 Ισπανίας, που είναι ένα υψηλού επιπέδου Πρωτάθλημα. Ουσιαστικά διέλυε τον ανταγωνισμό. Το ταλέντο του ήταν έκδηλο, αν και κάπως ακατέργαστο. Τον παρακολουθούσε και η Yamaha. Πριν από 4 χρόνια, ο Lin Jarvis (σ.σ. Managing Director της Yamaha) με ρώτησε ποιον θεωρούσα καλό πιλότο και του απάντησα τον Fabio.  Από τη στιγμή που ο Dani αποφάσισε να αποσυρθεί, το όνομα του Fabio ήταν το πρώτο στη λίστα μας», πρόσθεσε ο Zeelenberg.

Η πολύ μέτρια πρώτη του σεζόν στα GP, ολοκληρώθηκε με μια 10η θέση. Η ομάδα του, η ίδια με την οποία αγωνιζόταν στην Moto3 Ισπανίας, τον άφησε και ο Γάλλος βρήκε στέγη στην Leopard. Όμως την επόμενη χρονιά η Leopard αντί των Honda, αγωνιζόταν με ΚΤΜ και ο Fabio πήγαινε από το κακό στο χειρότερο.

Την ίδια χρονιά, το 2016, έκανε μια πολύ σημαντική κίνηση για την μετέπειτα πορεία του στο Πρωτάθλημα. Άφησε τον μάνατζέρ του και προσέλαβε τον πρώην αγωνιζόμενο και δημοσιογράφο, τον Eric Mahé, ο οποίος ήταν μάνατζερ του Randy de Puniet, του Loris Baz και του Jules Cluzel.

Τη στιγμή που ξεκίνησε τη συνεργασία του με τον Mahé, ο Quartararo ήταν σε προχωρημένες συζητήσεις για να υπογράψει διετές συμβόλαιο με την ομάδα του Sito Pons στην Moto2. Η πρώτη χρονιά του 18χρονου στη μεσαία κατηγορία ήταν όπως περίπου και η τελευταία του στην Moto3: όχι κάτι το ιδιαίτερο, τερματίζοντας μόλις στην 13η θέση και χωρίς να έχει πάρει θέση στην πεντάδα σε κάποιο GP.

Έτσι, ο Mahé διαπραγματεύτηκε την αποχώρηση του πελάτη του από την ομάδα του Pons και του πρότεινε να πάει στην ομάδα της Speed Up, που δεν είχε κερδίσει Αγώνα στην κατηγορία από τις αρχές του 2015. Το σχέδιο του Mahé ήταν απλό: «Ο Fabio ξεχείλειζε από ταλέντο, αλλά δεν είχε καταφέρει να δεθεί με τις προηγούμενες ομάδες του.. Τον έπεισα να πάει στην Speed Up γιατί εκεί, δουλεύουν με τους αναβάτες σαν μια οικογένεια. Παράλληλα, οι τεχνικοί τους είχαν δουλέψει με τον Randy κι έτσι τους ήξερα και γνώριζα τον τρόπο δουλειάς τους».

Το paddock του MotoGP είναι ένα σκληρό μέρος να ζεις, ανεξαρτήτως του ποιος είσαι. Πολύ δε περισσότερο για έφηβους, που σφύζουν από ταλέντο και τους οποίους οι άνθρωποι θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν, περισσότερο για δικό τους όφελος παρά για να κερδίσει ο αναβάτης.

«Σ’ αυτόν τον κόσμο υπάρχουν πολλά φίδια… πολλοί ύπουλοι άνθρωποι», συνεχίζει να μιλάει ο Mahé. «Πέρα από την Speed Up, ήταν ακόμα τέσσερεις ομάδες που ήθελαν τον Fabio το 2018. Σε μια από αυτές, όταν πήγα στα γραφεία τους, το πρώτο πράγμα που με ρώτησαν ήταν το εξής: πόσα χρήματα θες, έτσι ώστε να βελτιωθούν οι πιθανότητές μας να υπογράψουμε με τον Fabio; Είχαν έτοιμοι ένα φάκελο γεμάτο λεφτά! Ήταν τρελό…! Φοβερό!»

«Πλέον νοιώθω λίγο σαν θείος του Fabio. Υπάρχει μια οικειότητα που είναι πολύ σημαντική για την αυτοπεποίθησή του. Άλλωστε, αν δεν μπορείς να εμπιστευτείς αυτόν που κάνει κουμάντο στα χρήματά σου, καλύτερα ξέχνα το…»

Στην Speed Up ο Quartararo βρήκε επιτέλους μια ομάδα που γνώριζε πώς να γαλουχήσει έναν νεαρό οδηγό. Πήρε την pole position και τη νίκη στον Αγώνα της Βαρκελώνης και αμέσως μετά μια δεύτερη θέση στο Grand Prix του Assen, πίσω από τον Παγκόσμιο Πρωταθλητή εκείνης της χρονιάς, τον Pecco Bagnaia. Ο Quartararo ήταν και πάλι στα πρωτοσέλιδα των ειδήσεων για πρώτη φορά μετά τις αρχές του 2015 και ο Mahé ήδη συζητούσε με ομάδες και διαπραγματευόταν την μετακίνηση του πελάτη του στη μεγάλη κατηγορία.

Τα πλέον σημαντικά συστατικά της επιτυχίας στο χώρο του μηχανοκίνητου αθλητισμού είναι τα εξής: ταλέντο, εξυπνάδα, γενναιότητα και αποφασιστικότητα. Την ίδια στιγμή που οι μετοχές του Quartararo ανέβαιναν, η Yamaha ανακοίνωνε ότι θα έφτιαχνε μια καινούργια δορυφορική ομάδα στη μεγάλη κατηγορία, η οποία και θα είχε έναν τουλάχιστον νεαρό αναβάτη για το 2019. Ο Quartararo πήρε τη θέση αυτή, πλάι στον Παγκόσμιο Πρωταθλητή της Moto2 το 2017, τον Franco Morbidelli.

«Αυτή η ομάδα είναι τέλεια για τον Fabio», προσθέτει ο Mahé. «Έχει τέλειες μοτοσυκλέτες, πολύ καλούς χορηγούς ενώ γνώριζα τον Wilco (σ.σ. Zeelenberg) και τον Stiggy (σ.σ. Johan Stigefelt) εδώ και 20 χρόνια, έτσι δεν ανησυχούσα».

Το πρώιμο ενδιαφέρον του Zeelenberg στον νεαρό Γάλλο αποδείχθηκε απόλυτα δικαιολογημένο με την ιστορική pole position του Quartararo στην Jerez, αλλά και από το γεγονός ότι είχε τη δυναμική για το βάθρο, αν δεν αντιμετώπιζε το πρόβλημα με το κιβώτιο ταχυτήτων της μοτοσυκλέτας του.

«Το ακατέργαστο ταλέντο του ήταν ανέκαθεν εκεί κι εμείς ελπίζουμε ότι θα καταφέρουμε να το διαχειριστούμε», σχολιάζει ο Zeelenberg. «Πρώτα πρέπει ν’ αρχίσεις να δουλεύεις με τον οδηγό και να προσπαθήσεις να τον καταλάβεις. Μερικές φορές τα συναισθήματά του τον πλημμυρίζουν (προσέξτε το σσσσσς…. που έχει τατουάζ στον αριστερό του δείκτη)  κι έτσι καθίσαμε και μιλήσαμε μαζί του και του ζητήσαμε να είναι πιο ήρεμος. Όταν είσαι σ’ ένα γρήγορο γύρο και κάποιος μπαίνει στη μέση και στον χαλάει, μην νευριάσεις. Απλώς ξεκίνα έναν καινούργιο γρήγορο γύρο. Ο Fabio είναι πανέξυπνος και ακούει».

«Του λέμε ότι πρέπει να ξεκινάς κάθε session προσπαθώντας να βρεις αίσθηση με τη μοτοσυκλέτα, μιας και αυτό είναι το δυνατό σου σημείο. Αν δεν έχεις αίσθηση, έλα πίσω στο γκαράζ και θα δουλέψουμε με τη μοτοσυκλέτα κι εσύ θα περιμένεις μέχρι να βρεις την αίσθηση. Αυτός είναι κι ένας λόγος που δεν έχει πτώσεις, ενώ πηγαίνει γρήγορα. Επειδή περιμένει την κατάλληλη στιγμή».

Ο Quartararo είναι ένας ακόμα πάρα πολύ ομαλός οδηγός, που μοιάζει λίγο με τον Jorge Lorenzo, τον Alex Rins και τον Johann Zarco. Είναι ένα στυλ που δουλεύει καλά  με τους εν ισχύ τεχνικούς κανονισμούς της Michelin, με την προϋπόθεση – βέβαια – ότι έχεις στη διάθεσή σου την κατάλληλη μοτοσυκλέτα. Και όλοι γνωρίζουν ότι η Μ1 της Yamaha είναι η καλύτερη μοτοσυκλέτα για να μάθει ένας νεοφερμένος, μιας και είναι πολύ φιλική προς τον οδηγό.

Η τεχνική του είναι πολύ φυσική. Δεν κουνιέται τόσο, όσο ορισμένοι άλλοι αναβάτες και δεν «κρέμεται» τόσο πολύ από τη μοτοσυκλέτα, ένα στυλ που έχει επικρατήσει τα τελευταία χρόνια. Σαν τον Rins, φαίνεται ότι κάνει πρόοδο και αυτό δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, όμως αυτή η πρόοδος έρχεται τόσο αθόρυβα σχεδόν, που δεν αντικατοπτρίζει την τρομερή του ταχύτητα.

«Δεν μπορώ να σας εξηγήσω ακριβώς το λόγο που είναι τόσο ιδιαίτερος», λέει ο Mahé. «Όλοι οι τύποι στα GP είναι ιδιαίτεροι. Σίγουρα δεν είναι κανονικοί άνθρωποι. Είναι το ταλέντο, που σημαίνει ευρεία εξυπνάδα αλλά και στιγμιαία εξυπνάδα, είναι ο συντονισμός και όλα αυτά. Είναι πολύ ομαλός πάνω στη μοτοσυκλέτα και όταν λες σε κάποιον να επιτεθεί, δεν πρέπει να είναι άγριος με τη μοτοσυκλέτα. Δεν είμαστε motocross». Με άλλα λόγια, ο Quartararo χρησιμοποιεί τη μοτοσυκλέτα του όπως ένα ξίφος και όχι όπως ένα τσεκούρι.

Παρά το ότι ο Zeelenberd έχει δουλέψει με τον αναβάτη του, προσπαθώντας να τον έχει ήρεμο και συγκεντρωμένο, μόνο έτσι δεν ήταν το μεσημέρι της Κυριακής στην Jerez, όταν από μηχανικό πρόβλημα έχασε ένα βάθρο. «Όταν βλέπω ένα παιδί να κλαίει, μου είναι δύσκολο κι εμένα να μην κλάψω», προσθέτει ο Mahé. «Όταν επέστρεψε στο box ήταν κατεστραμμένος, εντελώς διαλυμένος. Όλοι προσπαθούσαν να τον παρηγορήσουν. Του είπε: Ει, Fabio, τα κατάφερες! Τα κατάφερες! Δεν ήταν δικό σου το λάθος. Ήσουν απλά άτυχος και θ’ ακολουθήσουν κι άλλοι Αγώνες. Για περίπου 15 λεπτά ήταν κατεστραμμένος. Τα επόμενα 15 λεπτά ήταν καλά και μετά έκανε απλά επανεκκίνηση».

Ο Quartararo είναι, ενδεχομένως, μπροστά στη μεγαλύτερη πρόκληση της καριέρας του, στον επόμενο Αγώνα του MotoGP, μέσα στην πατρίδα του την Γαλλία. Δεν θα πρέπει να ξεχάσει ότι η pole position που πήρε στο Le Mans το 2015, στην Moto3, παραλίγο να είναι η αρχή του τέλους της αγωνιστικής του καριέρας στα GP.