Δύο πράγματα ήταν που μας εντυπωσίασαν περισσότερο τη φετινή σεζόν: το πόσο απρόβλεπτοι ήταν οι Αγώνες και πόσο κοντά ήταν μεταξύ τους οι 15 πρώτοι.

Η φετινή σεζόν έδειχνε απρόβλεπτη διότι κανείς από τους διεκδικητές δεν ήταν σταθερός σε όλη τη διάρκεια.

Ακόμα και ο Joan Mir, ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής, στάθηκε στο βάθρο μόνο στους μισούς Αγώνες, ενώ ο δεύτερος Franco Morbidelli ήταν στην τριάδα σε 5 Grand Prix.

Οι θεωρίες που εξηγούν την όλη κατάσταση είναι αρκετές. Πολλοί μίλησαν για την επιρροή του Covid-19 στο Πρωτάθλημα, ή για το νέο πίσω ελαστικό της Michelin.

Σίγουρα αυτοί οι παράγοντες έπαιξαν το ρόλο τους.

Αν δούμε τα αποτελέσματα άλλων οδηγών τα προηγούμενα χρόνια, βγαίνει ένα αρκετά χρήσιμο συμπέρασμα. Ο Mir πήρε 7 βάθρα σε 14 Αγώνες, με ένα ποσοστό που ήταν περίπου ίδιο με αυτό του Andrea Dovizioso το 2018 και το 2019.

Ο Dovi ήταν δεύτερος στο Πρωτάθλημα τότε, ενώ και οι οδηγοί πίσω από τον Joan Mir φέτος είχαν παρόμοιο ποσοστό βάθρων όπως και οι αναβάτες πίσω από τον Dovi τα δυο προηγούμενα χρόνια.

Έτσι τα αποτελέσματα των οδηγών δεν ήταν τόσο απρόβλεπτα τελικά, με μια μεγάλη διαφορά: την απουσία του Marc Marquez από το Πρωτάθλημα.

Το 2019 ο Marc είχε ανέβει στο βάθρο στους 18 από τους 19 Αγώνες, ενώ το 2018 ήταν στους τρεις πρώτους σε 14 Grand Prix από τα 18 της σεζόν.

Ειδικά το 2019 θεωρώ ότι ήταν μια χρονιά απίστευτη και ίσως η καλύτερη όλων των εποχών. Τώρα που οι μοτοσυκλέτες όλες είναι τόσο κοντά, το να παίρνεις 12 νίκες και 6 δεύτερες θέσεις – με ποσοστό βάθρου στο 94% - είναι κάτι εξωπραγματικό σχεδόν.

Ακόμα περισσότερο όταν βλέπεις πως το φετινό Πρωτάθλημα κρίθηκε με τον Παγκόσμιο Πρωταθλητή να το κερδίζει έχοντας ποσοστό στα βάθρα «μόλις» στα 50%.

Φυσικά και υπάρχει εξήγηση για την αστάθεια που έδειξα φέτος ο Mir, o Dovi και οι άλλοι, μιας και το ελαστικό της Michelin έχει μικρότερο παράθυρο σωστής λειτουργίας και δεν είναι εύκολο να είσαι εντός του εύρους αυτού σε κάθε Grand Prix.

Επομένως αν πρέπει να ευχαριστήσουμε κάποιους για το τόσο συναρπαστικό φετινό Πρωτάθλημα, αυτοί θα ήταν ο Marquez και η Michelin.

«Το θέμα με τα ελαστικά και το αν θα βρεις τις σωστές ρυθμίσεις κάθε φορά είναι σαν το λόττο», μου έλεγε ένας μηχανικός. Λίγο να ανέβει ή να κατέβει η θερμοκρασία στην πίστα κι όλα μπορεί ν’ αλλάξουν.

Στη Βαρκελώνη τον Σεπτέμβριο η ΚΤΜ με τον Pol Espargaro ήταν δεύτερη στις ΕΔ4, με διαφορά μόλις τριών χιλιοστών του δευτερολέπτου από τον πρώτο. Στον Αγώνα ήταν μισό δευτερόλεπτο πιο αργός στο γύρο από τους πιο γρήγορους και εν τέλει είχε και μια πτώση.

Ο Polyccio είχε τα ίδια ελαστικά στις ΕΔ4 και στον Αγώνα, μόνο που το Σάββατο είχε ήλιο ενώ την Κυριακή συννεφιά.

Οι περισσότερες ομάδες και οδηγοί δεν παραπονιούνται γι’ αυτό το μικρό παράθυρο λειτουργίας των ελαστικών της Michelin. «Είναι λίγο τρελό, αλλά είναι το ίδιο για όλους», λέει ο Wilco Zeelenberg, ο Team Manager της Petronas.

Είναι το ίδιο για όλους, με μία και μόνη εξαίρεση που ακούει στο όνομα Marc Marquez! Την ώρα που οι άλλοι δυσανασχετούν όταν τα ελαστικά τούς αλλάζουν την αίσθηση, ο ίδιος έχει την ίδια φοβερή και σχεδόν μαγική ικανότητα να τα κάνει να δουλεύουν ακόμα και εκτός από το παράθυρο λειτουργίας τους!

Το δεύτερο κομμάτι που είπαμε στην αρχή του κειμένου είναι το πόσο κοντά είναι σε χρόνους οι οδηγοί της μεγάλης κατηγορίας.

Για παράδειγμα, στη Βαρκελώνη, στις ΕΔ3, είχαμε 19 οδηγούς στα 0,865’’ ενώ την ίδια στιγμή στην Moto3 οι 19 πρώτοι ήταν στα 0,883’’. Αυτό δεν είναι φυσιολογικό!

Δεν είναι αφύσικο σε μια κατηγορία με μοτοσυκλέτες στα περίπου 60 άλογα να έχουμε διαφορές στα οχτώ δέκατα. Αλλά να συμβαίνει το ίδιο και σε μια κατηγορία με 290+ άλογα;;;

Στην Aragon 1 είχαμε τους 15 πρώτους με διαφορά στα 15,9’’ που ήταν η δεύτερη μικρότερη διαφορά των πρώτων 15 οδηγών σε Αγώνα της μεγάλης κατηγορίας στην ιστορία του αθλήματος!

Τον Σεπτέμβριο στο San Marino είχαμε την τρίτη μικρότερη διαφορά στην ιστορία των Grand Prix ανάμεσα στους 15 πρώτους, ενώ στη δεκάδα μέσα μπήκαν και οι Αγώνες που έγιναν σε Αυστρία, Τσεχία και Βαρκελώνη.

Πως γίνεται, όμως, να έχουμε 19 αναβάτες σε μοτοσυκλέτες έξι διαφορετικών κατασκευαστών, να είναι όλοι τους τόσο κοντά; Αν πρέπει να ευχαριστήσουμε κάποιον γι’ αυτό, αυτή είναι η Dorna που βοήθησε πολύ με τις αλλαγές στους κανονισμούς την τελευταία δεκαετία.

Υπάρχει, ωστόσο, ακόμα ένας που πρέπει να ευχαριστήσουμε και αυτή είναι η Michelin και ειδικά το μπροστινό της ελαστικό.

Το όριο του συγκεκριμένου ελαστικού δεν φτάνει αυτό του αντίστοιχου ελαστικού της Bridgestone, κάτι που σημαίνει ότι όλο το grid είναι στα όρια οδηγώντας τις μοτοσυκλέτες.

Μάλιστα η απόδοση του μπροστινού ελαστικού επηρεάζει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο τους χρόνους, αφού είναι αυτό που καθορίζει την ταχύτητα που θα έχει ο αναβάτης μπαίνοντας στη στροφή, αλλά και στη μέση αυτής.

Επομένως αν όλοι καταφέρνουν και οδηγούν στο όριο το μπροστινό, τότε οι χρόνοι τους θα είναι πολύ κοντά.

Αλλά για μία ακόμη φορά υπάρχει μια εξαίρεση στον κανόνα και όπως το μαντέψατε πολύ σωστά, αυτή η εξαίρεση ακούει στο όνομα Marc Marquez.

Η ικανότητα του Ισπανού να ξεπερνά ορισμένες φορές ακόμα και τα όρια του μπροστινού αυτού ελαστικού, είναι εκείνο που του δίνει χιλιοστά και δέκατα επί των αντιπάλων του.

Οι οδηγοί μπορεί να μην παραπονιούνται για το μικρό παράθυρο λειτουργίας των ελαστικών της Michelin, αλλά υπάρχουν στιγμές που τρελαίνονται πραγματικά, όπως όταν χάνουν την είσοδό τους στις ΚΑΤ2 για μερικά χιλιοστά του δευτερολέπτου.

Την επόμενη σεζόν δεν θα υπάρξει κάποια αλλαγή στα ελαστικά της Michelin, επομένως περιμένουμε το ίδιο κοντινούς χρόνους και δυνατό συναγωνισμό από όλους.

Πάντως η Γαλλική εταιρεία ήδη εξελίσσει ένα καλύτερο μπροστινό ελαστικό, με βελτιωμένη απόδοση στις εισόδους των στροφών, για το 2022. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε τότε το αντίκτυπό του στους Αγώνες.