Στην αυγή της νέας εποχής για τη μεσαία κατηγορία -όπως συνηθίζαμε να αποκαλούμε τα 250άρια από την εποχή που στη μεγάλη κατηγορία έτρεχαν τα 2χρονα 500άρια-, το θέμα κόστος είναι αυτό που απασχολεί τους άμεσα εμπλεκόμενους αλλά και όλους όσοι ήθελαν τόσα χρόνια να κάνουν το μεγάλο βήμα και να μπουν στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα αλλά δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να το πράξουν.

Η Παγκόσμια Ομοσπονδία σε συνεργασία με την IRTA, τη Dorna και τους κατασκευαστές προχώρησε σε ριζικές αλλαγές με στόχο τη δραστική μείωση του κόστους και την αύξηση των συμμετοχών. Και εκ πρώτης όψεως το στοίχημα το κέρδισε αν ρίξουμε μια ματιά στην πληθώρα των συμμετοχών (μιλάμε για 40 συμμετοχές και αρκετές ακόμα που έμειναν εκτός)...
/>Τα τελευταία χρόνια η κατηγορία των 250cc είχε εξελιχθεί σε ...ενιαίο καθώς η Aprilia προμήθευε με μοτοσυκλέτες σχεδόν όλο το γκριντ. Ακόμα και οι Gilera και οι Derbi που βλέπαμε ήταν Aprilia που απλά έφεραν στα φέρινγκ τα logos των εν λόγω εταιριών.

Το κόστος για την ενοικίαση μιας ανταγωνιστικής μοτοσυκλέτας (μιλάμε για μια εργοστασιακή RSA) ξεπερνούσε το 1 εκατομμύριο ευρώ. Οι ιδιώτες που δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα μπορούσαν να αποκτήσουν μια LE προηγούμενης γενιάς με μόλις 250.000 ευρώ. Βέβαια η διαφορά στην απόδοση ήταν χαώδης και αν θα ήθελε κάποιος να κάνει βελτιώσεις στον κινητήρα ή στο πλαίσιο θα έπρεπε να δαπανήσει αρκετά χρήματα εκτοξεύοντας το κόστος στα ύψη.

H βασική ιδέα της Moto2είναι η εξής: Ο καθένας μπορεί να μπει στο Πρωτάθλημα με το δικό του πρωτότυπο που μπορεί να κατασκευάσει ο ίδιος ή να αγοράσει από άλλον κατασκευαστή και να μοντάρει πάνω του τον 4χρονο, 4κύλινδρο σε σειρά κινητήρα που θα βασίζεται σε κάποιον παραγωγής (σ.σ. σε αυτόν του Honda CBR600) και θα είναι κοινός για όλους.

To κέρδος, λοιπόν, σε αυτήν την περίπτωση θα είναι πολλαπλό, καθώς το κόστος θα είναι σε λογικά πλαίσια, η μοτοσυκλέτα θα ανήκει στην ομάδα και δεν θα χρειάζεται να την επιστρέψει πίσω στο τέλος της σεζόν, ενώ δεν θα υπάρχει διαφορά στην απόδοση των μοτέρ. Τη διαφορά λοιπόν εδώ θα την κάνουν οι αναβάτες και οι μηχανικοί που θα πρέπει να βάλουνόλη τους την τέχνη προκειμένου να εκμεταλλευτούν στο έπακρο τις δυνατότητες της μοτοσυκλέτας τους.

Και τώρα πάμε στο καυτό ζήτημα. Πόσο κοστίζει τελικά μια μοτοσυκλέτα της Moto2;

Την απάντηση μας τη δίνει ο Eskil Suter τον οποίο γνωρίζουμε από τη συνεργασία του με την Kawasaki στην περιπέτειά της στα MotoGP.

Η εταιρεία του Ελβετού μπήκε δυναμικά στη Moto2 κατασκευάζοντας μοτοσυκλέτες σε λογική τιμή κερδίζοντας έτσι την εμπιστοσύνη αρκετών ομάδων (oι 13 από τους 40 αναβάτες που θα πάρουν μέρος στο Πρωτάθλημα θα οδηγούν μοτοσυκλέτες της εταιρείας). Θα πρέπει να σημειωθεί επίσης ότι η Suter θα προμηθεύει συμπλέκτες ολίσθησης σε όλες τις ομάδες της κατηγορίας.

Σύμφωνα με τον Suter λοιπόν, το κόστος μιας μοτοσυκλέτας για όλη τη διάρκεια της αγωνιστικής σεζόν δεν ξεπερνά τα 400.000 ευρώ.

Το ποσό αυτό αναλύεται ως εξής:
-Γύρω στα 100.000 ευρώ κοστίζει κατά μέσο όρο μια έτοιμη μοτοσυκλέτα, χωρίς τον κινητήρα φυσικά. Η τιμή της MMX που κατασκευάζει η εταιρεία του Suter είναι στα 75.000 ευρώ, ενώ υπάρχουν και μοτοσυκλέτες άλλων κατασκευαστών που κοστίζουν περισσότερα χρήματα. Εδώ να αναφέρουμε πως η πιο ακριβή μοτοσυκλέτα του γκριντ είναι η RSV που χρησιμοποιεί η Mapfre Aspar και κοστίζει 145.000 ευρώ.
-Γύρω στα 90.000 ευρώ κοστίζει η μίσθωση και η συντήρηση των κινητήρων της Honda.
-Σε περίπτωση που μια ομάδα θεωρεί πως ο κινητήρα της δεν αποδίδει τα αναμενόμενα και αποφασίσει να τον επιστρέψει πριν αυτός συμπληρώσει 1.500 χιλιόμετρα ή 3 αγώνες θα πρέπει να καταβάλει εγγύηση ύψους 20.000 ευρώ. Αν η εταιρεία που έχει αναλάβει την κατασκευή και τη συντήρηση των κινητήρων της Honda, η Geo Technology, διαπιστώσει μετά από δοκιμή του κινητήρα ότι δεν υπάρχει πρόβλημα στην απόδοση, τότε η ομάδα θα χάσει τα 20.000 ευρώ που έχει πληρώσει ως εγγύηση.
-Στα 40.000 ευρώ υπολογίζεται το κόστος των ελαστικών της Dunlop που θα χρειαστεί μια μοτοσυκλέτα για όλη τη σεζόν. Μιλάμε για 12 λάστιχα για κάθε αγωνιστικό τριήμερο και συνολικά 204 για όλη τη σεζόν. Το κόστος του κάθε ελαστικού είναι λίγο κάτω από τα 200 ευρώ.
-Στα 3.650 ευρώ κοστολογείται η ηλεκτρονική μονάδα καταγραφής δεδομένων που χρησιμοποιούν οι μοτοσυκλέτες.
-Επιπλέον υπολογίζεται και ένα ποσό της τάξης των 17.250 ευρώ που απαιτείται ως προκαταβολή για τη συμμετοχή στο Πρωτάθλημα ενός αναβάτη, το οποίο όμως επιστρέφεται στο τέλος της σεζόν.

Όσον αφορά τώρα στους μισθούς των αναβατών, εδώ θα πρέπει να πούμε ότι αρκετοί από αυτούς συμμετέχουν χωρίς να πληρώνονται. Είναι μάλιστα αυτοί που μέσω προσωπικών χορηγών ή των γονιών τους φέρνουν λεφτά στην ομάδα.

Υπάρχουν πάντως και αυτοί που βγάζουν χρήματα. Μην πάει ο νους σας σε τρελά ποσά καθώς ένας αξιόλογος αναβάτης κερδίζει περίπου 200.000 ευρώ. Υπάρχουν βέβαια και οι εξαιρέσεις, καθώς σύμφωνα με πληροφορίες τουλάχιστον ένας αναβάτης στο γκριντ έχει συμβόλαιο που θα του αποφέρει πάνω από μισό εκατομμύριο ευρώ...

Σύμφωνα με κάποιον team-manager, ο προϋπολογισμός μιας ομάδας με δύο αναβάτες που έχει υψηλές βλέψεις, φτάνει ως και τα 2.500.000 ευρώ, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων για τα logistics και τους μισθούς των αναβατών. Η διαφορά σε σχέση με μια αντίστοιχη ομάδα των 250cc είναι γύρω στα 200.000 ευρώ προς όφελος φυσικά της ομάδας της Moto2. Κάποιος άλλος μάνατζερ πάντως ισχυρίζεται ότι μια καλή ομάδα με δύο αναβάτες μπορεί να επιβιώσει με μπάτζετ που δεν ξεπερνά τα 1,5 εκατομμύρια ευρώ.

«Kατά την άποψή μου η Moto2 κοστίζει σαφώς λιγότερα απ' ότι τα 250cc. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι η Aprilia RSA ήταν με leasing, πράγμα που σημαίνει ότι στο τέλος της σεζόν έπρεπε να επιστραφεί και εσύ να μείνεις χωρίς μοτοσυκλέτα, ενώ εδώ οι μοτοσυκλέτες είναι δικές σου και τουλάχιστον για την επόμενη διετία δεν θα χρειαστεί να επενδύσεις χρήματα για τη μοτοσυκλέτα αφού θα έχεις ήδη έτοιμη τη βάση. Σίγουρα το κόστος είναι πολύ μικρότερο...», δηλώνει ο ιδιοκτήτης της Tech 3, Herve Poncharal που αποφάσισε πλην της ομάδας που έχει στα MotoGP (Monster Yamaha Tech 3) να κατεβάσει δικό του team και στη Moto2 με αναβάτες τους Raffaele de Rosa - Yuki Takahashi. Η μοτοσυκλέτα που θα έχουν στη διάθεσή τους οι δύο αναβάτες, φέρει την κωδική ονομασία Mistral 610 και έχει σχεδιαστεί και κατασκευαστεί από τους Guy Coulon - Nicolas Goyon.