Φτάσαμε λοιπόν. Το τελευταίο Σαββατοκύριακο της σεζόν. Το αποφασιστικό: δύο αναβάτες, ένας τίτλος και μια απίστευτη χρονιά με σκαμπανεβάσματα, δράματα, συγκινήσεις, πτώσεις, νίκες και ήττες. 23 βαθμοί χωρίζουν τον Francesco Bagnaia από τον Fabio Quartararo, και αυτό το γεγονός κάνει τα πράγματα ξεκάθαρα: το μόνο που μπορεί να κάνει ο Quartararo είναι να κερδίσει. Εάν δεν το κάνει, ο Bagnaia δεν χρειάζεται καν να τερματίσει, αυτό είναι το πλεονέκτημά του, αλλά οι αγώνες μοτοσυκλετών είναι απρόβλεπτοι. Τίποτα δεν έχει τελειώσει μέχρι να κυματίσει η καρό σημαία. (Ρωτήστε το 2006).

Στην μια πλευρά, ο Bagnaia έχει επτά νίκες και έχει ανατρέψει μια διαφορά 91 βαθμών. Έχει σπάσει αρκετά ρεκόρ και πρόκειται να γίνει ο πρώτος αναβάτης της Ducati που κατακτά το στέμμα σε 15 χρόνια – κάτι που θα έφερνε επίσης στο εργοστάσιο της Μπολόνια το τριπλό στέμμα (Πρωτάθλημα Αναβατών, Ομάδων και Κατασκευαστών). Κέρδισε στη Valencia πέρυσι σε ένα ιστορικό 1-2-3 για την Ducati, οπότε η πίστα δεν είναι ακριβώς αφιλόξενη για τον Bagnaia. Αλλά αυτό ήταν τότε, και τώρα είναι τώρα. Ο Bagnaia δεν είναι πλέον αυτός που κυνηγάει την κορυφή, αλλά αυτός που απολαμβάνει την ζεστασιά της πρώτης θέσης. 

Στην άλλη πλευρά, η σεζόν του Quartararo ήταν σε μεγάλο βαθμό μια μελέτη ως προς την συνέπεια. Λίγα λάθη, μερικές εντυπωσιακές νίκες και, μέχρι πρόσφατα, ο μοναδικός αναβάτης που έδινε βαθμούς στην Yamaha στο Πρωτάθλημα των Κατασκευαστών. Ένα σκληρό Grand Prix της Ταϊλάνδης και μετά η έλλειψη βαθμών στην Αυστραλία φαίνονταν να αλλάζουν τα πράγματα, αλλά ο El Diablo δεν είχε παραδοθεί ακόμα. Καθώς η Sepang ήταν η πρώτη ευκαιρία για τον αντίπαλό του να κατακτήσει τον τίτλο, ο Quartararo πήρε το βάθρο που χρειαζόταν και έδωσε στην μάχη του για τον τίτλο μια ακόμα ανάσα. Η Valencia πιθανότατα δεν θα ήταν ο χώρος της επιλογής του, αλλά για τη Yamaha είναι μια καλή πίστα… οπότε τώρα με το βάρος της προσδοκίας να έχει μετατοπιστεί στον Bagnaia, μπορεί ο Quartararo να βρει κάτι για να ανατρέψει τα πράγματα;

Η μάχη όμως για το Πρωτάθλημα δεν στέκεται μόνη της. Εκτυλίσσεται σε ένα πλέγμα από τους ταχύτερους αναβάτες και τις ταχύτερες μοτοσυκλέτες στον κόσμο, οι οποίοι έχουν ο καθένας τους δικούς του στόχους. Στην Ducati το μήνυμα είναι πολύ απλό: μην γίνετε ο λόγος για μια ανατροπή της τελευταίας στιγμής. Και αυτό το μήνυμα περνά στο ένα τρίτο της σχάρας εκκίνησης: Jack Miller, Enea Bastianini, Johann Zarco, Jorge Martin, Marco Bezzecchi, Luca Marini και Fabio Di Giannantonio.

Κάποιοι, όπως ο Zarco, έχουν ήδη πει ότι έχουν φροντίσει να μην δημιουργούν προβλήματα. Κάποιοι, όπως ο Martin, είπαν ότι αυτό δεν τους αφορά τόσο. Ο Miller ήταν ήδη ένας ήρωας της ομάδας, καθώς και ένας απίστευτος ομόσταυλος, είτε μέσα στην πίστα, είτε όταν έδινε συμβουλές στον Bagnaia για το πως να αντιμετωπίσει το βρεγμένο. Ο Bastianini, εν τω μεταξύ, κοίταζε την κάμερα με τον υπαινιγμό του χαμόγελου και το φρύδι ανασηκωμένο, αφήνοντας πολλούς να αναρωτιούνται πώς θα αντιμετωπίσει ο Ιταλός τον τελευταίο αγώνα.

Η Ducati, από την πλευρά της, έχει δηλώσει ότι δεν έχει εκδώσει εντολές ομάδας ή κατασκευαστή πριν από αυτό το σημείο της μάχης. Ο Bagnaia δήλωσε επίσης ότι θέλει να κερδίσει με την αξία του, όχι με εντολή από πάνω. Και μέσα σε όλη τη συζήτηση, τα αποτελέσματα στην πραγματικότητα μιλούν από μόνα τους για τους αναβάτες της Ducati: οι νίκες του Miller και τα βάθρα μπροστά από τον Pecco, οι επιθέσεις του Bastianini προς τον συμπατριώτη του, δείχνουν αυτήν ακριβώς την απουσία εντολών. Η υποτιθέμενη "εντολή" συνοψίζεται σε ένα πράγμα: «Μην κάνεις τίποτα ανόητο», και αυτό είναι απλώς κοινή λογική. 

Για τον Quartararo, εν τω μεταξύ, οι "σύμμαχοί" του ήταν λίγο πιο πίσω αυτή τη σεζόν. Ωστόσο, ο ομόσταυλός του, Franco Morbidelli, έκανε ένα βήμα προς τα εμπρός στη Sepang όσον αφορά τον ρυθμό, και η Valencia είναι μια πίστα όπου έχει πάει καλά στο παρελθόν. Τι γίνεται όμως με τους υπόλοιπους αναβάτες; Ο Aleix Espargaro είναι πλέον εκτός μάχης και ψάχνει να βρει τον πρότερο ρυθμό του καθώς τα MotoGP επιστρέφουν στην Ευρώπη, όπως και ο ομόσταυλός του, Maverick Viñales και ο Brad Binder δεν είναι μαθηματικά εκτός μάχης για μια θέση στην πρώτη πεντάδα.

Υπάρχουν πολλά περισσότερα ονόματα που δεν έχουν τίποτα να χάσουν μπαίνοντας σε λειτουργία πλήρους επίθεσης την Κυριακή - και πολλοί αναβάτες που κάνουν τον τελευταίο τους αγώνα με τον τρέχον κατασκευαστή τους ή τον τελευταίο τους αγώνα στην κατηγορία. Ο Alex Rins και ο Joan Mir, (o οποίος έχει πάρει την μοναδική του νίκη στην μεγάλη κατηγορία στην ισπανική πίστα), θέλουν να κλείσουν την χρονιά (και τον τελευταίο αγώνα της Suzuki)  με έναν καλό τρόπο. Ο Cal Crutchlow θα γυρίσει στα καθήκοντα του δοκιμαστή αναβάτη μετά την Valencia, ενώ και ο rookie ομόσταυλός του, Darryn Binder, προετοιμάζεται επίσης για τον τελευταίο του αγώνα, καθώς του χρόνου θα βρίσκεται στην Moto2. Ο Alex Marquez φεύγει από τη Honda για να περάσει στην Ducati και ο Pol Espargaro επιστρέφει στην ΚΤΜ. Ο Remy Gardner αποχωρεί για τα WorldSBK, ενώ οι Raul Fernandez και Miguel Oliveira εγκαταλείπουν την ΚΤΜ για την Aprilia. Ο Miller περνάει από την εργοστασιακή ομάδα της Ducati στην αντίστοιχη ομάδα της ΚΤΜ.

Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό. Μπροστά από κάθε αριστερόστροφη πίστα, πρέπει να ηχεί το όνομα του Marc Marquez. Και μπορεί να ήταν μια μακρά, δύσκολη διαδικασία που έφερε τον Marquez πίσω στους αγώνες, αλλά ο 8 φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής έχει ήδη μια pole position και ένα βάθρο από την επιστροφή του - μια επιστροφή όπου ο χρόνος είναι με το μέρος του, καθώς κάθε νέος αγώνας και κάθε νέα εβδομάδα προσθέτουν λίγη περισσότερη δύναμη στο χέρι του. Μπορεί ο Marquez να κάνει την έκπληξη και να κλέψει τα πρωτοσέλιδα αυτό το Σαββατοκύριακο;