Με τους εκτός Ευρώπης αγώνες να έχουν πλέον ολοκληρωθεί, το MotoGP μετακομίζει στη γηραιά ήπειρο όπου θα παραμείνει μέχρι τα μέσα Σεπτεμβρίου.

Τρία από αυτά τα GP θα διεξαχθούν στην Ισπανία, η οποία θα φιλοξενήσει επίσης τον 4ο γύρο τον Νοέμβριο.

Το πρώτο ραντεβού είναι στη Jerez και θα είναι το 40ο GP που θα πραγματοποιηθεί σε αυτήν την πίστα της Ισπανίας.

Τα δεδομένα της πίστας 

Σύμφωνα με τους τεχνικούς της Brembo που συνεργάζονται στενά με όλους τους αναβάτες του MotoGP, το Circuito de Jerez Angel Nieto μήκους 4.423 μέτρων ανήκει στις πολύ απαιτητικές πίστες για τα φρένα.

Σε μια κλίμακα από το 1 έως το 6 έχει κερδίσει βαθμό δυσκολίας 4 χάρη στα 11 σημεία φρεναρίσματος ανά γύρο για συνολικά 30 και μισό δευτερόλεπτα.

Τρία σημεία πέδησης ανήκουν στην κατηγορία μεγάλης δυσκολίας έχοντας αποστάσεις φρεναρίσματος τουλάχιστον 160 μέτρα, 4 είναι μέτριας δυσκολίας και άλλα τόσα μικρής.

Η πιο απαιτητική στροφή  

Η δυσκολότερη στροφή, για το σύστημα πέδησης, στο Circuito de Jerez Angel Nietoείναι είναι η στροφή 6, που πήρε το όνομά της από τον Dani Pedrosa. Εκεί οι μοτοσυκλέτες MotoGP φρενάρουν από τα 295 km/h στα 65 km/h μέσα σε 4,8 δευτερόλεπτα διανύοντας απόσταση 212 μέτρων.

Για να φρενάρουν οι αναβάτες εφαρμόζουν φορτίο 6 κιλών στη μανέτα του φρένου Brembo και δέχονται επιβράδυνση 1,5 g ενώ η πίεση του συστήματος πέδησης φτάνει τα 12,9 bar.     

Η ημέρα του Alberto Puig

Πριν από τριάντα χρόνια ο Alberto Puig κέρδισε σε αυτή την πίστα τον αγώνα της κατηγορίας 500 κ.εκ.: ο Mick Doohan ξεκίνησε από την pole, αλλά εκείνη την εποχή τα αποτελέσματα των δοκιμών μετρούσαν λιγότερο γιατί υπήρχαν τέσσερις μοτοσυκλέτες παράλληλα σε κάθε γραμμή στη σχάρα εκκίνησης.

Ο Puig πήρε το προβάδισμα στην πρώτη στροφή, με τον Daryl Beattie να ακολουθεί. Στους επόμενους γύρους ο Luca Cadalora πήρε το προβάδισμα και ο Puig έπεσε πίσω στην 4η θέση, αλλά χάρη στα 2 δύσκολα σημεία φρεναρίσματος ο Ισπανός επέστρεψε πίσω από τον Alex Barros και τελικά εκμεταλλεύτηκε την πτώση του Mick Doohan για να περάσει τη γραμμή του τερματισμού στην πρώτη θέση.

Η αξία των μονομπλόκ

Η επιτυχία του Puig ήταν ιστορική γιατί ήταν η πρώτη στην κορυφαία κατηγορία για έναν Ισπανό αναβάτη στην πατρίδα του: εκείνη τη χρονιά οδηγούσε την Honda NSR500 της ομάδας του Sito Pons, η οποία είχε δαγκάνες μονομπλόκ της Brembo, που παρουσιάστηκαν το 1993 και ήταν περιζήτητες από όλους τους αναβάτες για τη μεγαλύτερη απόδοση φρεναρίσματος και το μικρό βάρος σε σύγκριση με τις διαιρούμενες σε δύο κομμάτια.

Ο Puig το απέδειξε με το ακριβέστατο φρενάρισμα στο ισπανικό GP του 1995, την ίδια εποχή που εμφανίστηκαν στην αγορά τα πρώτα αυτοκίνητα παραγωγής με μονομπλόκ δαγκάνες της Brembo.

Monoblock τελευταίας γενιάς

Σήμερα, οι μονομπλόκ δαγκάνες αλουμινίου αντιπροσωπεύουν το πρότυπο για τη βιομηχανία μοτοσυκλετών, λόγω των υψηλής απόδοσης στο φρενάρισμα, τον ελέγχο και την άνεση. Ωστόσο, οι σημερινές αγωνιστικές δαγκάνες MotoGP είναι αρκετά πιο εξελιγμένες από τις πρώτες των αρχών της δεκαετίας του '90, επειδή στο μεταξύ η σχεδίαση του σώματος της δαγκάνας, των υδραυλικών εξαρτημάτων και η παραγωγή έχουν κάνει γιγάντια βήματα προς τα εμπρός, επιτρέποντας μείωση βάρους και μεγέθους, παρά τη μεγαλύτερη απόδοση πέδησης και μειώνοντας έτσι τις μη αναρτημένες μάζες,