Διασχίζουμε τον κεντρικό άξονα της Ελλάδας, με την “X-tourer” σε πλήρη εξάρτηση τουρισμού, για να ανακαλύψουμε – πάλι – ότι το ταξίδι με μια μεγάλη on-off μοτοσυκλέτα μπορεί να είναι μια ανάλογα μεγάλη απόλαυση

Ο V4 γουργουρίζει με ευχαρίστηση κάτω από τα πόδια του αναβάτη, που κάθεται υπερήφανα – σχεδόν υπεροπτικά – στην ψηλή σέλα και αντιμετωπίζει το δρόμο από θέση ισχύος, καθώς αυτό είναι το κυρίαρχο συναίσθημα που του δίνει η μεγάλη άσπρη μοτοσυκλέτα με την τεράστια ζελατίνα μπροστά και ένα ταιριαστό σετ από τρεις βαλίτσες στο πίσω μέρος. Τα χιλιόμετρα της εθνικής περνούν γρήγορα στο πλάι του ματιού του, από τις ταμπελίτσες που βρίσκονται πάνω στις μπαριέρες του δρόμου και στο μυαλό του κάνει τους υπολογισμούς για την επόμενη στάση για βενζίνη, με τη βοήθεια των ψηφιακών ενδείξεων του μοντέρνου οργάνου, που πέρα από την ένδειξη με τις πέντε μπάρες για το πόσο γεμάτο ή άδειο είναι το ρεζερβουάρ, του λέει πόσα χιλιόμετρα του απομένουν, αν συνεχίσει με αυτό το ρυθμό το ταξίδι. Βέβαια από τα λίτρα ανά 100 χιλιόμετρα, κάνει και το λογαριασμό, υπολογίζοντας ότι η ultimate 100 ξεπερνάει τα 1.8 ευρώ! Κάθε ένας από τους 4 κυλίνδρους είναι στα 400cc και από αυτό το όριο και πάνω η ανάγκη της “κατοστάρας” είναι επιτακτική, όπως θυμάται ότι είχε διαβάσει σε προηγούμενο τεύχος σε συνέντευξη με Γερμανό τεχνικό καυσίμων!

Στο πρώτο κομμάτι της διαδρομής από την Αθήνα προς τη Λαμία, ο ράθυμος ρυθμός έγραψε μέση κατανάλωση στα 6 λιτ/100χλμ, αλλά τώρα πλησιάζοντας στη Λάρισα με τα χιλιόμετρα να ανεβαίνουν αρκετά στο κοντέρ, μέχρι και τελική πάνω από 220 είδε, το 6 έγινε 8+ και αυτό το κομμάτι από τις Ράχες μετά τη Λαμία (εκεί που ξαναρχίζει η πραγματική εθνική) έως την πρωτεύουσα της Θεσσαλίας στοίχισε 15 ευρώ μόνο για βενζίνη, χωρίς να υπολογίσει τα άθλια διόδια που αντί να είναι λιγότερα από μισά από αυτά ενός αυτοκινήτου, είναι στα 2/3! Γεμίζει στην ΒΡ στην οδό Βόλου και αποφασίζει να παρακάμψει τα διόδια μέχρι τα Τέμπη, παίρνοντας τον μέσα δρόμο προς Αγιόκαμπο. Άλλωστε ήθελε να δει πως πάει η μεγάλη “άσπρη” στον επαρχιακό δρόμο, αλλά και σε κλειστή διαδρομή, όπως αυτή που φτάνει στην Σκήτη, το μικρό όμορφο ορεινό χωριό, πριν φτάσεις στην παραλία που προτιμούν οι περισσότεροι Λαρισαίοι.

Αλλά ποια επιτέλους είναι αυτή η V4 που με βαλίτσες και ψηλή ζελατίνα ξεπερνάει τα 220; Στο ρύγχος της – σήμα κατατεθέν πια των μεγάλων on-off – γράφει “crosstourer” και λίγο πιο πίσω το χαρακτηριστικό “φτερό” της Honda μας θυμίζει ότι η τεράστια Ιαπωνική εταιρία θέλει με αυτή τη μοτοσυκλέτα να αμφισβητήσει την κυριαρχία της BMW GS στην κατηγορία αυτή.

Σε πρώτη φάση το καταφέρνει τουλάχιστον ως προς την εμφάνιση και τον εντυπωσιασμό, όπως διαπιστώνει από το θαυμασμό για τη μεγαλοπρεπή μοτοσυκλέτα, όχι μόνο από τον Ισίδωρο, τον τρίχρονο ανιψιό του, αλλά και από τα αντίστοιχα επιφωνήματα των μεγαλύτερων που βρίσκονται στην πλατεία της Σκήτης. Σίγουρα παίζει ρόλο και ο εξτρά εξοπλισμός με τις εντυπωσιακές βαλίτσες, αλλά και χωρίς αυτές ο όγκος στο κεντρικό τμήμα της μοτοσυκλέτας και το τεράστιο εμφανές μέρος αλουμινίου του πλαισίου, μαζί με το μονόμπρατσο σύστημα ανάρτησης του επιβλητικού άξονα, αλλά και η ελαφράδα αίσθησης που δίνουν οι ακτίνες στις ζάντες, όλα αυτά μαζί συνθέτουν το παρουσιαστικό της VFR1200X, όπως λέγεται η κωδική ονομασία της.

Πέρα από την κυριαρχία στις εντυπώσεις, ο V4 κινητήρας που προέρχεται από την εκπληκτική VFR1200F, στην περίπτωσή μας είναι “αδυνατισμένος” ως προς την τιμή ιπποδύναμης, από τους 170 στους 127 ίππους, αλλά η ροπή των 12.8 kgm έρχεται στις 6,500 σ.α.λ., 2,750 στροφές χαμηλότερα από την αντίστοιχη της ασφάλτινης σπορ-τουρισμού έκδοσης. Η περιεχόμενη γωνία του V είναι στις 76 μοίρες, υπάρχει ένας εκκεντροφόρος επικεφαλής, η διαχείριση του γκαζιού γίνεται από σύστημα ride by wire, ενώ τα συστήματα ελέγχου περιλαμβάνουν και traction control.

Στον τομέα του πλαισίου, έχουμε βέβαια πιο αργή γεωμετρία σε σχέση με την F και σαφώς μεγαλύτερες διαδρομές στις αναρτήσεις. Το πιρούνι ρυθμίζεται ως προς την προφόρτιση και την επαναφορά, ενώ το πίσω αμορτισέρ διαθέτει υδραυλική προφόρτιση και ρύθμιση επαναφοράς. Το φρενάρισμα των 275 κιλών (χωρίς τις βαλίτσες) αναλαμβάνει το γνωστό πια σύστημα C-ABS (Combined) που διαθέτει δύο δισκόφρενα στον μπροστινό τροχό των 19 ιντσών και ένα στον 17αρη πίσω. Τα λάστιχα Scorpion της Pirelli έχους διαστάσεις αντίστοιχα 110/80-19 και 150/70-17, το οποίο πίσω φαντάζει λεπτό για τον όγκο της Χ- tourer.

Φεύγοντας από τη Σκήτη η παραλιακή διαδρομή Αγιόκαμπος – Στόμιο και μετά Τέμπη, του δίνει την ευκαιρία να εκτιμήσει τη ροπή, που έρχεται από πολύ – πολύ χαμηλά και βοηθάει στο να γίνονται όσο το δυνατόν λιγότερες αλλαγές ταχυτήτων. Στο μυαλό του έρχεται και η δυνατότητα να οδηγεί την έκδοση με το DCT που μπορεί να λειτουργεί και σε εντελώς αυτόματη λειτουργία του κιβωτίου, για την απόλυτη άνεση, αλλά με συν δέκα κιλά και συν 1,300 ευρώ.

Στις πιο κλειστές στροφές το βάρος δεν προβληματίζει καθόλου και μόνο το μακρύ μεταξόνιο θυμίζει ότι η “Χ” χρειάζεται χώρο. Τα πλαγιάσματα είναι εντυπωσιακά και λόγω του ύψους στο οποίο βρίσκεται, του φαίνονται ακόμη μεγαλύτερα από ότι είναι και τον επαναφέρουν στην τάξη, αφού του θυμίζουν ότι δεν πρόκειται για σούπερ-σπορ μοντέλο. Στις εξόδους των στροφών, ακόμη και με πολύ απότομο άνοιγμα του γκαζιού, το traction control δεν χρειάστηκε να επέμβει, παρά μόνο σε κάποιο σημείο που η άσφαλτος είχε αρχίσει να γίνεται γλιστερή από το ψιλόβροχο που έφερε ο ουρανός του Ολύμπου που ξαφνικά έκανε την εμφάνισή του. Αρκετά αργότερα μέσα στην Κατερίνη σε στεγνή αλλά πραγματικά γλιστερή άσφαλτο το συγκεκριμένο σύστημα τον έσωσε από πτώση που θα γινόταν με λίγα χιλιόμετρα μεν, αλλά με απρόσμενες συνέπειες στα πλαστικά και τη γενικότερη υγεία της VFR δε.

Μετά από αυτό το περιστατικό άρχισε να “παίζει” με το TC ώστε να δει που και πόσο επεμβαίνει. Επεμβαίνει λοιπόν πολύ! Και απότομα! Και κόβει τη δύναμη σχεδόν ενοχλητικά! Αλλά γι αυτό ανακάλυψε ότι υπάρχει ένα κουμπί στην αριστερή πλευρά του φέρινγκ, που το βγάζει off και από κει και πέρα το παιχνίδι επιτρέπεται... Η φωνή της λογικής επικράτησε πολύ γρήγορα και έκτοτε το TC δεν ξαναβγήκε! Άλλωστε κάθε φορά που έκλεινε το διακόπτη αυτό επανερχόταν ως στάνταρ ρύθμιση.

Μετά την Κατερίνη λίγο εθνική, λίγο επαρχιακό δίκτυο και οι καταρράκτες της Έδεσσας ήταν η επόμενη στάση. Ωραίο στοιχείο το νερό φωτογραφικά σκέφτηκε και πήρε την ευκαιρία για μερικές διαφορετικές φωτογραφίες, έστω όχι κοντά στο σημείο που τα νερά πέφτουν δείχνοντας τη δύναμή τους. Στα στενά του παλιού τμήματος της πόλης η Χ έδειξε το κακό της πρόσωπο, αυτό του βάρους και της ζέστης που βγάζουν οι 4 κύλινδροι.

Στο γυρισμό η διαδρομή περιλάμβανε και χωματόδρομο στο Βέρμιο στην περιοχή της Νάουσας. Και εκεί το βάρος είναι ο αρνητικός παράγοντας και σίγουρα μια μεγάλη on-off αρέσκεται περισσότερο στο πρώτο συνθετικό του συγκεκριμένου χαρακτηρισμού και ως προς το off απλά θέλει να περάσει από εκεί, με άνεση μεν, αλλά με πολύ προσοχή δε. Ειδικά στην περίπτωσή του που το ύψος του στο 1.70 δεν του επέτρεπε να χειρίζεται άνετα τις επιτόπιες μανούβρες, με την ψηλή σέλα να του επιτρέπει μικρή επαφή των ποδιών με το έδαφος. Έφυγε γρήγορα από κει και πήρε το δρόμο του γυρισμού από την εθνική, με τα διόδια και τη δυνατότητα για υψηλές μέσες ταχύτητες.

Μέχρι τα 140-150 χλμ/ώρα η εξτρά ζελατίνα που φορούσε η Χ της δοκιμής του, ήταν ένα ευχάριστο βοήθημα στην άνεση του ταξιδιού. Από κει και πάνω οι στροβιλισμοί του αέρα γίνονταν κάπως ενοχλητικοί, μέχρι που στο επόμενο σταμάτημα ανακάλυψε το μικρό αυτοκόλλητο πάνω στη ζελατίνα – και ένα αντίστοιχο πάνω στις βαλίτσες – που μιλούσαν για ταχύτητες μέχρι τα 130 χλμ/ώρα. “Υπερβολικοί οι Ιάπωνες”, σκέφτηκε και άνοιξε τέρμα το γκάζι για να ξαναπιάσει 220 και να στείλει για χαρακίρι τον συγγραφέα του αυτοκόλλητου. Συνέχισε το υπόλοιπο ταξίδι με ταχύτητες κοντά στα 140 - λογικές - και εκεί ήταν που απολάμβανε την ομαλή λειτουργία όλων των μερών της Χ.

Στην ησυχία που του πρόσφερε το νέο Shoei Qwest πρόλαβε να σκεφτεί τον Γιώργο το φίλο του με την GS που πριν φύγει για το ταξίδι του έλεγε ότι η δική του είναι η καλύτερη και πιο εντυπωσιακή μοτοσυκλέτα της κατηγορίας. Ήδη οι φωτογραφίες που είχε ανεβάσει στο facebook είχαν φτάσει στους “mutual” που πρόλαβαν να σχολιάσουν για την υπεροχή της X-tourer τουλάχιστον ως προς το look! H Honda αυτό ακριβώς ήθελε, να ταράξει τα νερά του άνω άκρου των on-off με αντιγραφή της βασικής πετυχημένης συνταγής ως προς τροχούς και άξονα, αλλά με συν δύο κυλίνδρους και συν 17 ίππους, να προσθέσει τη νότα τεχνολογίας του V4 και να δώσει μια άλλη επιλογή σε αυτούς που είτε είναι πιστοί στη μάρκα, είτε θέλουν να ξεχωρίσουν. Μένει τώρα να δούμε πως αυτή η τουριστική διέλευση του project VFR1200 θα αποτυπωθεί στις Ελληνικές και Ευρωπαϊκές πωλήσεις.

κείμενο: Δημήτρης Διατσίδης

φωτογραφία: Βασίλης Μωραϊτης