Απόψεις του Δημήτρη Διατσίδη 

Λίγο μετά το τέλος της συνέντευξης τύπου, μετά τον Αγώνα της Jerez, συναντήθηκα με τον Jorge Lorenzo την ώρα που πήγαινε να βγάλει την αγωνιστική του φόρμα - που παρά τη ζέστη έπρεπε να φοράει μέχρι εκείνη τη στιγμή - μία ώρα μετά το τέλος της δραματικής μάχης της τελευταίας στροφής, μια μάχη που είχε χάσει σε κάθε επίπεδο...

Με κοίταξε στα μάτια, άπλωσε το χέρι του για ένα φιλικό χαιρετισμό και απλά κούνησε το κεφάλι του, λέγοντας “τι να κάνουμε, αυτά συμβαίνουν”.

Έμεινα με τον Hector Martin, τον πρώην βοηθό του (τύπου Uccio), που φέτος είναι προσωπικός υπεύθυνος τύπου του Ισπανού και αρχίσαμε τη συζήτηση για το συμβάν με τον Marc Marquez. Εκείνη τη στιγμή βγήκε από το γκαράζ του ο Cal Crutchlow και μπήκε και αυτός στη συζήτηση! (Ο Cal είναι κολλητός με τον Jorge, εκτός πίστας).

“Καλά, γιατί δεν έκλεισε τη γραμμή του όπως στην 6”, ρώτησα και ο Hector μας είπε: “Νόμισε ότι είχε κάνει μεγάλη διαφορά, μετά την 6, που είχε δει τον Marc να χάνει τα φρένα!” Ο Βρετανός είπε: “Στον επόμενο Αγώνα που θα βρεθεί αυτός στη θέση του Marquez, θα κάνει το ίδιο, το ξέρω! Οπότε τι θα λέει τότε;”

Το συμπέρασμα ήταν ότι και οι τρεις συμφωνούσαμε ότι δεν έπρεπε να αντιδράσει με αυτόν τον τρόπο ο Παγκόσμιος Πρωταθλητής του 2012, ειδικά για το ότι αρνήθηκε δύο φορές να “συγχωρήσει” τον μικρό, όταν εκείνος του έδωσε το χέρι (βλέπε φωτ.) και όταν μετά την απονομή του πρότεινε να τσουγκρίσουν τις σαμπάνιες.

Βέβαια όπως είχα προβλέψει και είχα ήδη πει στη διάρκεια της περιγραφής του Αγώνα για την τηλεόραση του OTE TV, ο Lorenzo όταν θα ηρεμούσε θα καταλάβαινε το λάθος του και με την προσέγγιση που έχει τα τελευταία χρόνια, που ασχολείται με την Σωφρολογία (Sophrology), θα το κατάπινε και θα προσπαθούσε να μην κάνει το ίδιο λάθος για τρίτη φορά!

Ναι, δεν είναι το πρώτο του λάθος, να μην υπολογίσει καλά και να υποτιμήσει τις δυνατότητες των αντιπάλων του. Και δεν αναφέρομαι στο προσπέρασμα που του έκανε το 2009 ο Rossi στην τελευταία στροφή του Grand Prix της Καταλωνίας, ούτε σε αυτό της προτελευταίας στροφής στο Sachsenring. Σε αυτά δεν είχε υποτιμήσει τον αντίπαλο, απλά υπέκυψε στην ανωτερότητα του αντιπάλου.

Όμως πέρυσι το καλοκαίρι στο Brno στην είσοδο του τελευταίο “ες” του Αγώνα, ΔΕΝ έκλεισε τη γραμμή του στον Pedrosa, θεωρώντας ότι το προσπέρασμα που του είχε κάνει στη μέση του τελευταίου γύρου, δεν θα άφηνε περιθώρια αντίδρασης στον συμπατριώτη του. Έτσι ο Pedrosa έκανε την κίνησή του και πήρε τη νίκη.

Το ίδιο ακριβώς έγινε και εδώ. Ο Marquez δεν το έβαλε κάτω μετά την αποτυχημένη προσπάθειά του στην 6η στροφή και “είδε την τρύπα” στην 13 (την στροφή που το προηγούμενο απόγευμα είχε πάρει το όνομα Jorge Lorenzo). Μπήκε λοιπόν στο άνοιγμα και όπως ο Rossi το 2005 με τον Gibernau, πήρε την εσωτερική, δεν απέφυγε την επαφή με τον Lorenzo και πήρε το προβάδισμα και τη 2η θέση που του έδωσε την πρωτοπορία στο Πρωτάθλημα.

O Rossi σχολίασε χαρακτηριστικά: “Ήταν ο τελευταίος γύρους και η τελευταία στροφή, έπρεπε να το περιμένει ότι θα δεχόταν επίθεση...”

Ο Jorge είναι πολύ έξυπνος, μερικές ώρες αργότερα και προφανώς αφού μίλησε με τους ανθρώπους του και με τους φίλους του κατάλαβε το λάθος του και έκανε αυτός τα πρώτα βήματα προσέγγισης με τον “μικρό”. “Ήταν λάθος, το ότι δεν έδωσα το χέρι μου σε αυτόν (βλέπε φωτ.). Ήμουν ταραγμένος. Ηρέμησα μερικές ώρες αργότερα, κάποτε ήθελα μία με δύο μέρες για να ηρεμήσω, αν δεν είχα πάρει το αποτέλεσμα που ήθελα. Όλοι είδαν το τι έγινε. Το λάθος μου ήταν να αφήσω την πόρτα ανοιχτή, νόμισα ότι ήταν πιο πίσω, δύο ή τρία δέκατα, επειδή είχε ανοιχτεί στην 6η στροφή, αλλά έτσι του έδωσα μια ευκαιρία”, δήλωσε στο ισπανικό ραδιόφωνο Cadenaser.

“Ευτυχώς κανείς δεν έπεσε. Θα μιλήσουμε και θα δεχτώ τη συγγνώμη του. Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, άλλοι είναι πιο ώριμοι, άλλοι λιγότερο. Η κριτική μου πρέπει να πάρει υπόψη της ότι κάτω από ειδικές συνθήκες, όλοι μπορεί να συμπεριφερθούν με διαφορετικό τρόπο από το συνηθισμένο. Είναι αναμενόμενο να είμαστε όλοι πάντα “πολιτικώς ορθοί”. Θα μπορούσε να είχε πάει χειρότερα, τουλάχιστον δεν προσβάλαμε ο ένας τον άλλο. Αλλά εκείνη τη στιγμή ήταν δύσκολο να του δώσω το χέρι μου”, συμπλήρωσε στη συνέντευξή του ο Lorenzo.

“Είναι δυνατός οδηγός, έχει ταλέντο και μια σπουδαία ομάδα. Εγώ οδηγώ διαφορετικά, περισσότερο όπως ο Dani. Στις μικρότερες κατηγορίες είχα κάνει κάποια λάθη, τα οποία προκάλεσαν πτώσεις, τώρα είναι πιο ήρεμος. Στον Αγώνα του Aprilia Cup 50cc το 1998 είχα μια παρόμοια φάση με τον Olive. Η κίνησή μου ήταν χειρότερη από αυτή που έκανε ο Marc, αλλά ήμουν δέκα χρονών τότε (σημ.: Ο Joan Olive έπεσε τότε, ακριβώς στην ίδια στροφή). Τώρα μετά από μερικές τέτοιες περιπτώσεις, τα βλέπω διαφορετικά τα πράγματα. Δεν πρέπει να ακουμπάμε με τους άλλους οδηγούς”, είπε στη συνέχεια ο μεγάλος πρωταγωνιστής του επεισοδίου και του Πρωταθλήματος, που έχει ήδη τρεις διαφορετικούς νικητές, στους τρεις πρώτους αγώνες και επιβεβαιώνει τις προβλέψεις μας ότι πρόκειται για το συναρπαστικότερο πρωτάθλημα των τελευταίων χρόνων.