Η μικρή Streetfighter είναι πιο ήρεμη και μαλακή από τη μεγάλη της αδερφή. Είναι όμως πιο φιλική γι' αυτό και πιο διασκεδαστική για το μέσο αναβάτη, τόσο στο δρόμο όσο και στην πίστα.

Κείμενο: Δημήτρης Διατσίδης, Γιώργος Βαρίνος

Φωτογραφίες: Βασίλης Κωστάκος

Με τη μεγάλη Streetfighter EVO στα Μέγαρα, μπορούσες να ακολουθήσεις το ρυθμό supersport μοτοσυκλετών, παρά την έλλειψη φέρινγκ, με την προϋπόθεση να τη χειριζόσουν με απόλυτη ακρίβεια. Όμως όταν ερχόταν η ώρα να επιστρέψεις σπίτι μετά από track day, η σκληρή, άκαμπτη κατασκευή θα σε κούραζε ακόμη περισσότερο, επιβάλλοντάς σου αγωνιστικό ρυθμό ακόμη και στην πόλη. Όπως και η Superbike 848EVO είναι μία πιο φιλική εναλλακτική της Panigale έτσι και η Streetfighter 848 συνδυάζει το μικρότερο κινητήρα με πιο φιλικές ρυθμίσεις στο πλαίσιο και την ανάρτηση.

Περιγραφή μοντέλου (πότε, πού παρουσιάστηκε)

H Ducati μας προϊδεάζει, χαρακτηρίζοντας την SF848 ως μία πιο φιλική στην πόλη εκδοχή της μεγάλης S. Το μυστικό της δεν κρύβεται μόνο στον ελαστικό κινητήρα Testastretta 11 μοιρών αλλά και στην γεωμετρία του πλαισίου, η οποία ευνοεί την έμπιστη, παρά την ακραία συμπεριφορά.

Ένας από τους τομείς στους οποίους εργάστηκαν σκληρά οι μηχανικοί της Ducati ήταν η απόκρυψη των “ενοχλητικών” στην όψη εξαρτημάτων και καλωδιώσεων πίσω από το πλαίσιο. Η προσοχή στη λεπτομέρεια φαίνεται από το σχεδιασμό της πίσω χειρολαβής και της μινιμάλ βάσης της πινακίδας.

Κινητήρας

132 άλογα αλλά εξαιρετικά φιλικά, αυτό είναι το δόγμα Ducati.

Σε σύγκριση με την superbike 848evo, οι εκκεντροφόροι στην SF848 είναι ρυθμισμένοι για αλληλεπικάλυψη των βαλβίδων μικρότερης διάρκειας (11 μοίρες αντί 37) Το αποτέλεσμα είναι ο φρέσκος αέρας εισαγωγής να μην επηρεάζεται από τη ροή των καυσαερίων, κάτι που συνεπάγεται πιο απαλή καύση, μεγαλύτερη οικονομία και χαμηλότερους εκπεμπόμενους ρύπους.

Πλαίσιο, αναρτήσεις, φρένα

Το μονόμπρατσο ψαλίδι είναι από χυτό αλουμίνιο σε μαύρο χρώμα, όπως και στην Streetfighter S.

Στο δρόμο

Στην επίσημη παρουσίαση αλλά και στο press kit της Kawasaki Z800 ο Ιάπωνας κατασκευαστής δεν έκρυβε τις προθέσεις του στο σχεδιασμό της μοτοσυκλέτας: “θέλουμε να τονίσουμε το streetfighter χαρακτήρα του μοντέλου”. Οι υπεύθυνοι της εταιρίας δεν φρόντισαν να αντικαταστήσουν τη λέξη για να αποφύγουν οποιαδήποτε αναφορά στη γυμνή Ducati. Γιατί να το κάνουν άλλωστε; Στόχος της Kawasaki ήταν να φτιάξει μία Streetfighter. Μία Ducati Streetfighter στην προκειμένη, η οποία πάνω απ' όλα διαθέτει κάτι που στερούνται όλες οι υπόλοιπες naked: μία συναρπαστική εμφάνιση που τραβά τα βλέμματα και έναν ήχο που φωνάζει από μακριά τη δεσμοδρομική του ταυτότητα.

Στο δρόμο η Streetfighter 848 είναι μία μοτοσυκλέτα που σε υποβάλλει σε επιθετικό ρυθμό όπως και η EVO των 1100 κ.εκ., παρά το μικρότερο κινητήρα της. Η σχεδόν supersport θέση οδήγησης – που δεν χαρακτηρίζει τις υπόλοιπες naked – η ροπή του κινητήρα σε όλο το φάσμα και τα πανίσχυρα φρένα συνωμοτούν σ' αυτό το αποτέλεσμα.

Το μόνο που δεν μας άρεσε στο δρόμο είναι η λειτουργία του DTC. Το traction control διαθέτει 8 στάδια ευαισθησίας (το 8 είναι το πιο ευαίσθητο), όμως ακόμη κι αν επιλέξεις τη θέση 1 – που απευθύνεται σε πιο σπορ οδήγηση – δεν μπορείς να παίξεις με τη μοτοσυκλέτα, μια και το σύστημα κόβει την παροχή ισχύος με το παραμικρό, τουλάχιστον στην τυπική, ελληνική άσφαλτο. Αν πάλι απενεργοποιήσεις το DTC, η μικρή Streetfighter μπορεί να γίνει έως και επικίνδυνη με το γκάζι ανοιχτό. Ίσως θα έπρεπε οι Ιταλοί να επανασχεδιάσουν το λογισμικό του συστήματος.

Στην πίστα

Στην πίστα, η μικρότερη έκδοση του Ιταλού “μαχητή του δρόμου”, χάρη στη συνολική φιλικότητά της, σου επιτρέπει να κινηθείς πολύ γρήγορα από πολύ νωρίς. Καταρχήν σε κάνει να ξεχνάς ότι οδηγείς μία naked. Η θέση οδήγησης είναι παραπλήσια μίας supersport μοτοσυκλέτας, μόνο που τα οπίσθια του αναβάτη είναι πιο χαμηλά.

Αντίθετα με ότι συμβαίνει στο γλιστερό ελληνικό δρόμο, στην πίστα το DTC δουλεύει πάρα πολύ καλά. Το σύστημα, στις τρεις πιο σπορ ρυθμίσεις του, σου εμπνέει απόλυτη εμπιστοσύνη να ανοίξεις το γκάζι στην έξοδο της στροφής ακόμη και στις κλειστές δεξιές των Μεγάρων, με 2η ταχύτητα.

Επίλογος...

Με το downsize που έκανε η Ducati στο γυμνό της μοντέλο, κατάφερε να μας δώσει μία εν γένει πιο διασκεδαστική μοτοσυκλέτα, τόσο σε ρυθμούς βόλτας όσο και σε track day.