Πολλοί κατασκευαστές έχουν προσπαθήσει να φτιάξουν μοτοσυκλέτες που τα καταφέρνουν καλά στις περισσότερες διαδρομές που θα κληθούν να κυλίσουν τις ρόδες τους. Το ίδιο έκανε και η Ducati με την Hyperstrada και σίγουρα το έκανε με μοναδικό τρόπο.

Κείμενο: Γιάννης Διατσίδης

Φωτογραφίες: Γιάννης Διατσίδης & Friends

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο περιοδικό MOTOGP WORLD, τεύχος Οκτωβρίου 2013.

Είναι μεγάλο δέλεαρ να βρεις μια μοτοσυκλέτα που θα σε καλύψει σε όλες τις απαιτήσεις σου, χωρίς να χρειαστεί να έχεις μία για ταξίδι, μία για κάθε μέρα, μία για διασκέδαση και ότι άλλο περιλαμβάνει το μενού ενός αναβάτη. Οι χρηστικές μοτοσυκλέτες συνήθως φέρνουν και καλές πωλήσεις στα εργοστάσια, αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα για μία μερίδα αναβατών: είναι ξενέρωτες! Όταν προσπαθείς να συνδυάσεις πολλά διαφορετικά πράγματα, συνήθως χαμηλώνεις το επίπεδο σε κάποιους τομείς, αν όχι σε όλους, ώστε να πετύχεις το αποτέλεσμα που θα είναι αρεστό από την πλειοψηφία. Ευτυχώς για αυτούς που ψάχνουνε το κάτι παραπάνω στην οδήγηση, η πρόταση της Ducati προσφέρει περισσότερα από ότι ένα απλό μεταφορικό μέσο που καλύπτει τις καθημερινές ανάγκες. Και αυτό το καταφέρνει γιατί δεν ρίχνει το επίπεδο για να γίνει αρεστή. Ακολουθεί τις αρχές του εργοστασίου να φτιάχνει καταπληκτικές μοτοσυκλέτες και ας απευθύνεται στους λίγους που θα εκτιμήσουν τα προσόντα της και θα διαθέσουν 13,000 ευρώ για μία χρηστική δίτροχη. H Hyperstrada γεννήθηκε από την Hypermotard, ένα μοντέλο που έκανε επιτυχία λόγω του ότι σίγουρα είναι όμορφο, συναρπαστικό στην οδήγησή του, αλλά και από το ότι με την όρθια θέση οδήγησης και την ευελιξία του τα κατάφερε μια χαρά στην κίνηση στης πόλης ως καθημερινό μέσο μετακίνησης. Με την προσθήκη ζελατίνας, πλαϊνών βαλιτσών και μερικών ακόμη τροποποιήσεων, το Hyperstrada, προσθέτει και τουριστικές δυνατότητες στο μενού του, ενισχύοντας τον allround χαρακτήρα του. Κάτι σαν ένα μικρό Multistrada.

Νέα γενιά Hyper

Καταρχήν να ξεκαθαρίσουμε ότι οι διαφορές του strada από το motard αφορούν στη νέα γενιά Hyper, όπου πλέον δεν υπάρχουν οι αερόψυκτοι κινητήρες 796 και 1100, αλλά ο νέος υγρόψυκτος V2 Testastretta 11ο, των 821 κυβ.εκ. Χωρίς να αναλωθούμε στην τεχνική ανάλυση του σύγχρονου κινητήρα, οι 11ο μοίρες αναφέρονται στο διάστημα που παραμένουν ανοικτές οι βαλβίδες εισαγωγής και εξαγωγής (overlap). Αν αναλογιστούμε ότι στο παρελθόν οι κινητήρες της Ducati είχαν 40ο μοίρες overlap, τότε τώρα με τις 11 πρακτικά σημαίνει ότι ο κινητήρας είναι πιο ήμερος, γραμμικός, με μικρότερη κατανάλωση αλλά και απλωμένη δύναμη σε όλο το φάσμα των στροφών. Και μόνο ότι χρειάζεται ρύθμιση βαλβίδων ανά 30,000 χλμ. και αλλαγή λαδιών ανά 12,000, δείχνει το πόσο εξελιγμένος κινητήρας είναι. Ο νέος κινητήρας αποδίδει 110 ίππους στις 9,250 σ.α.λ. με τρεις επιλογές χαρτογράφησης, όπου εκτός από τη ρύθμιση Touring, υπάρχει η Sport που η απόλυτη δύναμη «πέφτει» κατά 2 ίππους, αλλά με γρηγορότερη απόκριση στο γκάζι και η ρύθμιση Urban όπου η ιπποδύναμη χαμηλώνει στους 74 ίππους όπως και η απόκριση. Οι νέες Hyper διαθέτουν το Ducati Safety Pack που περιλαμβάνει φρένα με ABS και Traction control, τα οποία ρυθμίζονται αυτόματα ανάλογα με την επιλογή προγράμματος (Touring, Sport, Urban). Το καλό της υπόθεσης είναι ότι μπορείς να παρέμβεις στις ρυθμίσεις του κάθε προγράμματος και να αλλάξεις τις ρυθμίσεις του ABS και του Traction, ανάλογα τη διάθεση και την ικανότητά σου και βέβαια να τα απενεργοποιήσεις. Οι διαφορές λοιπόν της Hyperstrada από την Hypermotard, εκτός από τη ζελατίνα και τις βαλίτσες, είναι τα μακρύτερα φτερά μπροστά και πίσω, η νέα φαρδύτερη σέλα, η μικρότερη κατά 20 χιλ. διαδρομή του πιρουνιού, το ψηλότερα τοποθετημένο τιμόνι, το αμορτισέρ που έχει υδραυλική προφόρτιση, η ύπαρξη κεντρικού σταντ, οι δύο πρίζες 12V. Όλα αυτά ανεβάζουν το βάρος κατά 6 κιλά φθάνοντας τα 204 κιλά (γεμάτη). Ωχ αυτό είναι μικρό! Αν απλώς κοιτάξει κανείς τις φωτογραφίες του Hyperstrada, περιμένει ότι έχει να αντιμετωπίσει μία τουριστική μοτοσυκλέτα με σπορ καταβολές. Μόλις όμως ανέβεις επάνω καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για το αντίθετο. Δηλαδή για μια σπορ μοτοσυκλέτα με τουριστικές δυνατότητες. Κάθεσαι επάνω από το τιμόνι με πολύ φυσικές γωνίες και νιώθεις έτοιμος για επίθεση. Νιώθεις ότι οδηγείς ένα μικρό supermoto. Το καλό είναι ότι είτε κάνεις 3 χιλιόμετρα είτε 300, εξακολουθείς να είσαι άνετος, χωρίς να έχουν κουραστεί τα χέρια ή τα πόδια, ενώ στο ταξίδι μπορείς πολύ εύκολα να σηκώνεσαι όρθιος στα μαρσπιέ για να ξεπιάνονται τα μαλακά μόρια που έρχονται σε επαφή με την άνετη σέλα. Στην τελευταία νιώθεις «κλειδωμένος» σε μία θέση, μην μπορώντας να πας λίγο πιο πίσω ή μπροστά, αλλά το καλό είναι ότι γενικά δεν θα χρειαστεί να μετακινηθείς ακόμη και σε σπορ καταστάσεις όπου οι κινήσεις του σώματος παίζουν σημαντικό ρόλο. Ένα μικρό ψεγάδι είναι ότι δεν σου επιτρέπει να κλείσεις εντελώς τα πόδια, αλλά τελικά συνηθίζεις τη θέση που βρίσκονται. Μόλις τα χιλιόμετρα ανέβουν λίγο καταλαβαίνεις τον ρόλο που παίζει η μικρή ζελατίνα, τη σημαντική αυτή διαφορά που το ξεχωρίζει κυρίως από την Hypermotard. Η ζελατίνα λοιπόν, αν και μικρή, καταφέρνει να διώξει τον αέρα από τον κορμό του αναβάτη, αφού η θέση οδήγησης τοποθετεί το σώμα πολύ μπροστά, κοντά στη ζελατίνα. Το κέρδος της προστασίας από τον αέρα, έχει το αντίτιμο του έντονου θορύβου από τους στροβιλισμούς του αέρα που φθάνουν στο κράνος. Στο ταξίδι οι ωτοασπίδες είναι απαραίτητες, ακόμη και με ταχύτητες σχετικά μικρές. Και μια που μιλάμε για ταχύτητες, με την Hyperstrada μπορείς να ταξιδεύεις με ταχύτητες 160 και πάνω χλμ/ώρα, χωρίς καν να σκύβεις ελαφρώς. Μετά τα 200 βέβαια θέλει λίγο σκύψιμο και με το γκάζι τέρμα ανοικτό θα δεις ταχύτητες που φλερτάρουν με τα 240, νούμερο που θα ζήλευαν πολύ μεγαλύτερες και ισχυρότερες μοτοσυκλέτες. Αυτά ισχύουν για αναβάτη 1.75, κάτι που σημαίνει ότι οι ψηλότεροι αναβάτες ίσως θα πρέπει να αναζητήσουν την ψηλότερη ζελατίνα που υπάρχει στη λίστα των αξεσουάρ της εταιρίας.

Διασκέδαση παντού

Οι τουριστικές δυνατότητες του νέου μοντέλου δεν σημαίνει ότι αυτό είναι και το δυνατό του σημείο. Η Hyperstrada θα ταξιδέψει και θα το κάνει με σχετική άνεση αν και για μεγάλα και γρήγορα ταξίδια, υπάρχει η Multistrada. Η ιδανική διαδρομή για την Hyperstrada είναι το επαρχιακό δίκτυο. Ταξιδάκια ή εκδρομές στις άγνωστες και όμορφες γωνιές της Ελλάδας μέσα από στενούς δρόμους, με καλή ή κακή άσφαλτο, ακόμη και σε χωματόδρομους, γίνονται παιχνίδι για τη νέα Ducati. Το πιρούνι της Kayaba αν και δεν διαθέτει ρυθμίσεις αντεπεξέρχεται πάντα με ιδανικό τρόπο, ακόμη και σε πολύ γρήγορο ρυθμό. Το πίσω αμορτισέρ της Sachs, τα καταφέρνει εξίσου καλά και μάλιστα έχει ρυθμίσεις προφόρτισης και επαναφοράς, όταν χρειαστεί να ρυθμιστεί για ταξίδι με δύο άτομα και γεμάτες τις βαλίτσες. Τα φρένα της Brembo είναι παραπάνω από αρκετά για τον χαρακτήρα της μοτοσυκλέ τας και θα εξιτάρουν τον έμπειρο αναβάτη. Το αρχικό δυνατό δάγκωμα που έχουν, το συνηθίζει ακόμη και κάποιος με λιγότερη εμπειρία, ενώ η ασφάλεια του ABS σε ωθεί να τα χρησιμοποιείς αποτελεσματικά και να επιτυγχάνεις εντυπωσιακά φρεναρίσματα. Το καλό στήσιμο της μοτοσυκλέτας και του μπροστινού, φαίνεται και από το ότι το ABS ενεργοποιείται μόνο όταν το επιδιώξεις ακόμη και σε γλιστερή άσφαλτο. Η ρύθμιση στη θέση 1, που είναι και η προεπιλογή του προγράμματος Sport, αφήνει ένα στιγμιαίο μπλοκάρισμα ενώ η θέση 2 (που έχουν τα άλλα 2 προγράμματα) αναλαμβάνει νωρίτερα δράση. Γενικά το ABS δουλεύει διακριτικά, χωρίς ανάδραση στη μανέτα, όσο έχει καλή άσφαλτο. Στη γλιστερή άσφαλτο, εμφανίζεται το φαινόμενο του «αφήματος» των φρένων μόλις μπει το ABS και το φρενάρισμα μοιάζει να γίνεται σε δύο φάσεις. Αυτό που δουλεύει υπερωρίες στη γλιστερή άσφαλτο της πόλης και του επαρχιακού δικτύου είναι το Traction Control. Η Hyperstrada «διώχνει» πολύ εύκολα τον πίσω τροχό στο άνοιγμα του γκαζιού και αυτό το καταλαβαίνεις μόλις απενεργοποιήσεις το Traction. Αυτό βέβαια δεν είναι κακό. Κάθε άλλο, ο ενθουσιώδης αναβάτης θα καταφέρει να παίξει με ατελείωτα ντριφτ στις εξόδους των στροφών, με τη διασκέδαση να χτυπάει κόκκινο, αφού ο συνδυασμός του «καρφωμένου» μπροστινού στην άσφαλτο και της «άτακτης» ουράς, προσφέρουν σκηνές που θα κάνουν τους γύρω να μείνουν με ανοικτό το στόμα. Από τη στιγμή που θα παραμείνει ενεργοποιημένο το DTC (Ducati Traction Control), η διασκέδαση παραμένει στις 3 πρώτες θέσεις (από τις 8) με ελεγχόμενο αλλά λίγο ντριφτ, χωρίς όμως το άγχος της υπερβολικού γλιστρήματος που ενδεχομένως να έχει και άλλες συνέπειες. Στις υπόλοιπες θέσεις με αποκορύφωμα τις τελευταίες στην κλίμακα, ο πίσω τροχός μένει κολλημένος στην άσφαλτο, ακόμη και στη βροχή σε άσφαλτο «γυαλί». Η ουσία της υπόθεσης, πέρα από τη διασκέδαση, είναι ότι με ενεργοποιημένο το Safety Pack, πηγαίνεις τελικά γρηγορότερα και ασφαλέστερα. Υπάρχουν σημεία στην πόλη, όπως πλατείες ή γλιστερές στροφές, όπου στην έξοδο η Hyperstrada θα εξαφανιστεί, αφήνοντας άφωνους τους γύρω να ακούνε τα «κοψίματα» στον κινητήρα από την επέμβαση του TC.

Supermoto, Touring ή Commuter;

Τελικά αυτός που θα επιλέξει την Hyperstrada, τι να περιμένει; Ένα Supermoto για ατελείωτο παιχνίδι; Ένα τουριστικό μοντέλο με περίσσια άνεση; Μία μοτοσυκλέτα πόλης; Η απάντηση όπως μπορεί να καταλάβει κανείς δεν είναι εύκολη. Η αίσθηση σίγουρα παραπέμπει σε Supermotard, αλλά στην πραγματικά γρήγορη οδήγηση φαίνονται οι παρεμβάσεις που έγιναν για πιο τουριστική χρήση. Η αύξηση του γωνίας κάστερ σε σχέση με την Hypermotard, από 24ο σε 25,5ο μοίρες, συν το μεγαλύτερο μεταξόνιο και τη διαφορετική θέση οδήγησης, κάνουν την «strada” να δείχνει λίγο αργή σε γεωμετρία. Μάλιστα στην αρχή νομίζεις ότι δεν μπορείς να κλείσεις εύκολα την τροχιά σου, όταν ορμήσεις με φόρα στις «καλές» στροφές της αγαπημένης σου διαδρομής. Τελικά αυτό που συμβαίνει είναι ότι οι ταχύτητες εισόδου είναι μεγαλύτερες από αυτές που πρέπει, αφού η εμπιστοσύνη που σου εμπνέει είναι μεγάλη. Σίγουρα τα πιο onoff λάστιχα, (Pirelli Scorpion Trail), δεν της επιτρέπουν να δείξει το ταλέντο της στις στροφές, αλλά από την άλλη συμβάλλουν στον allround χαρακτήρα. Το χαμηλό ύψος κάνει τις μπότες σου να βρίσκουν εύκολα κάτω και σύντομα θα «ξύσουν» και τα μαρσπιέ, χωρίς μάλιστα να «τελειώνουν» τα λάστιχα. Έχουμε λοιπόν ένα σπορ μοντέλο με δυνατότητες ταξιδιού και πολύ μεγάλη ευελιξία στην κίνηση της πόλης. Με την Hyperstrada μπορείς να κάνεις τα πάντα. Κάθε μέρα τα καταφέρνει περίφημα είτε πηγαίνεις στη δουλειά σου, βγάζοντας μάλιστα τις βαλίτσες για να χωράς εύκολα ανάμεσα στα αυτοκίνητα. Βέβαια χάνεις σε αποθηκευτικό χώρο και για τις ανάγκες του σπιτιού (ψώνια κ.λπ.) ίσως κοιτάξεις για την έξτρα κεντρική βαλίτσα που δίνει η Ducati. Ένα απόγευμα που έχεις όρεξη πολύ εύκολα θα πάρεις μια ερημική διαδρομή και θα διασκεδάσεις στις στροφές, με ή χωρίς τα ηλεκτρονικά βοηθήματα, ενώ το Σαββατοκύριακο δεν θα το πολυσκεφτείς να γεμίσεις τις ελαφριές βαλίτσες και να ξεχυθείς στους δρόμους. Η μεγάλη διαφορά της Hyperstrada με μία άλλη χρηστική μοτοσυκλέτα που τα καταφέρνει καλά σε πολλών ειδών διαδρομές είναι ότι όλα γίνονται με μοναδικό τρόπο. Ο κινητήρας ανεβάζει δαιμονισμένα στροφές, αφήνοντας έναν εκπληκτικό ήχο. Το πλαίσιο είναι ακλόνητο είτε στρίβεις με 200+ στην εθνική, είτε περνάς από χαλασμένη άσφαλτο στη Ν. Εύβοια. Τα φρένα θυμίζουν Superbike. Και όλα αυτά με μία πανέμορφη μοτοσυκλέτα, που θα μαζέψει τα βλέμματα όπου και να σταθεί και θα κάνει περήφανο τον ιδιοκτήτη της από τα θετικά σχόλια των γύρω. Η τιμή της στα 12,990 ευρώ δεν είναι χαμηλή, αλλά η Hyperstrada συγκεντρώνει τεχνολογία που θα ζήλευαν πολλές μοτοσυκλέτες αυτής της τιμής. Συν ότι έχει φθηνό κόστος χρήσης, με αραιά σέρβις και χαμηλή κατανάλωση. Στη διάρκεια της δοκιμής, η ανώτερη κατανάλωση στην εθνική ήταν 6,1 λίτρα / 100 χλμ., ενώ στο επαρχιακό δίκτυο έφθασε 5,2 χωρίς προσπάθεια για οικονομική οδήγηση. Δεν είναι και εύκολο εξάλλου να οδηγήσεις οικονομικά, αφού σε κάθε έξοδο της στροφής σε προκαλεί να ανοίξεις το γκάζι για να ντριφτάρεις ή να κάνεις σούζες με 2α. Αν και φαίνεται «πολεμική», η Hyperstrada είναι καλά εξοπλισμένη με στοιχεία που κάνουν τη διαφορά, όπως οι παροχές ρεύματος 12V, ο περιστροφικός μοχλός που ρυθμίζει υδραυλικά την προφόρτιση του πίσω ελατηρίου, το χρήσιμο διπλό σταντ για να λαδώνεις την αλυσίδα και να πλένεις την όμορφη πίσω ζάντα του μονόμπρατσου ψαλιδιού, οι πολλές πληροφορίες του ψηφιακού όργανου, η μέση ωριαία ταχύτητα, η κατανάλωση (στιγμιαία και μέση), θερμοκρασία αέρα και άλλα πολλά, αν και θα ήθελα ένα δείκτη της σχέσης στο κιβώτιο και ένα δείκτη για τη στάθμη του καυσίμου εκτός από λαμπάκι. Η Hyperstrada κέρδισε επάξια μία θέση στη λίστα των λίγων μοτοσυκλετών που θα αγόραζα αυτή την εποχή, αφού το κριτήριό μου είναι πάνω από όλα η διασκέδαση στην οδήγηση και οι λίγες εξορμήσεις με το έτερον ήμισυ. Επιπλέον δεν θα χρειαζόταν να παίρνω συχνά την παλιά μου βέσπα μέσα στην πόλη, αφού και τα παιδιά μια χαρά θα βολευόταν στην Ducati. Άσε που ο Ισίδωρος είπε ότι του ταιριάζει!

Η strada στη Λάρισα

Για τις ανάγκες της δοκιμής, η Hyperstrada βρέθηκε για μια βδομάδα στη Λάρισα, όπου είναι και ο τόπος κατοικίας του συντάκτη. Αμέσως σήμανε συναγερμός στα μοτοσυκλετιστικά στέκια και οι περισσότεροι πρόσεξαν ότι στην πόλη κυκλοφορούσε η όμορφη Ιταλίδα. Το μοτοκουρείο του Πιτ ήταν ένας απαραίτητος σταθμός για φωτογραφίες και κοινωνικό σχολιασμό (κουτσομπολιό). Η εκδρομή στα παράλια (Αγιόκαμπος, Σωτηρίτσα, Βελίκα) είναι must, ενώ οι φωτογραφίες στην πλατεία της γραφικής Σκήτης, τράβηξαν το ενδιαφέρον των λίγων κατοίκων που έμειναν τον Οκτώβριο. Η φωτογράφηση έγινε σε διάφορα σημεία του νομού και βέβαια γιορτάστηκε με μοτοβόλτα, μαζί με τους Άκη, Κοσμά και Βασίλη (και τα Superbike τους), με κατάληξη ένα καφέ στα Mikel για τα απαραίτητα σχόλια για τη νεοφερμένη Ducati. Να σημειωθεί ότι στη Λάρισα είναι μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού οι Ducati που κυκλοφορούν. Γενικά αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι άρεσε πολύ ακόμη και σε κόσμο που δεν έχει ιδέα από μηχανές και μάλιστα μερικοί ήρθαν και μου είπαν: «τι ωραία μηχανή έχεις ρε φίλε»! Άσε που πολλοί φίλοι έμαθαν ότι την είχα μια βδομάδα αλλά δεν πρόλαβαν να τη δούνε και τώρα ποιος τους ακούει…