Η οικογένεια R της Yamaha αποκτά άλλο ένα μέλος συμπληρώνοντας το κενό που υπήρχε ανάμεσα στο σχεδόν αγωνιστικό R6 και το μικρό μονοκύλινδρο R 125. Το νέο R3 με τον δυνατό δικύλινδρο κινητήρα υπόσχεται να ανταπεξέρχεται επάξια σε μια μεγάλη γκάμα χρήσεων, γιατί όχι και αυτή της πίστας ταχύτητας!  

Κείμενο: Γιάννης Διατσίδης

Φωτογραφίες: Χρύσανθος Οικονομίδης

Η δοκιμή της R3 δημοσιεύτηκε στο περιοδικό MOTOGP WORLD τεύχος #63

Στην Βαλκανική παρουσίαση των νέων R1, που φιλοξενήσαμε στο προηγούμενο τεύχος, οι δημοσιογράφοι είχαμε την τύχη να οδηγήσουμε και την R3, ένα νέο μοντέλο που μπαίνει δυναμικά στην αναπτυσσόμενη κατηγορία των μικρών σπορ μοτοσυκλετών. Δεν είναι το top gun της εταιρίας αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι σημαντικό. Οι μηχανικοί της Yamaha είχαν δύσκολη δουλειά, αφού είχαν ως στόχο να φτιάξουν μία σπορ μοτοσυκλέτα για καθημερινή χρήση. Η επιτυχία ενός τέτοιου εγχειρήματος εξαρτάται από το αν θα μπορέσει η νέα R να είναι σπορτίβ, διασκεδαστική, να είναι ελαφριά, να έχει σημεία που ξεχωρίζουν, να είναι πολύπλευρη, να στοχεύει σε κάθε επιπέδου αναβάτη και τέλος να έχει προσιτή τιμή. Και πως γίνεται να το πετύχεις αυτό; Η απάντηση από το εργοστάσιο είναι με έξυπνες μηχανολογικές λύσεις και νέες τεχνολογίες. Και από ότι φαίνεται αυτό το πέτυχαν με την R3, μία πολυτάλαντη μοτοσυκλέτα που μπορεί ταυτόχρονα να κάνει πολλά πράγματα και να τα κάνει καλά.

Τα δεδομένα αλλάζουν

Πριν από λίγα χρόνια, την εποχή που η αγορά μοτοσυκλέτας ζούσε ένα όνειρο και τα καταναλωτικά δάνεια για αγορά μοτοσυκλέτας έβγαιναν ακόμη και με μηδενικό εκκαθαριστικό, όποιος αναβάτης ήθελε να ξεφύγει από την κατηγορία του παπιού και να πάρει μία μοτοσυκλέτα αξιοσέβαστη στην παρέα, πήγαινε και έπαιρνε ένα χιλιάρι. Πολλά R1 δεν είχαν στρίψει ποτέ, δεν είχαν μπει στην πίστα, παρά μόνο έφερναν γύρω τις πλατείες. Αυτές οι εποχές πέρασαν και η κρίση έφερε μια ισορροπία τουλάχιστον στην Ευρώπη, (στην Ελλάδα περάσαμε στο άλλο άκρο που το να πάρεις καινούργιο παπί θεωρείται πολυτέλεια), οπότε κάπως έτσι γεννήθηκε η κατηγορία του R3 που όπως παλιά ο κάθε μοτοσυκλετιστής ανέβαινε κατηγορία σταδιακά και από τα 125 πηγαίνεις στα 300-400 κυβικά, μετά στα 600 και στο τέλος μπορεί και στα 1000. Δηλαδή το επόμενο βήμα μετά από ένα ασθενικό παπί ή σκούτερ είναι το R3; Μμμμμ, όχι άσχημα για έναν κάτοχο διπλώματος Α2. Κατεβαίνοντας την ευθεία των Σερρών με 170χλμ/ώρα, σίγουρα δεν είναι άσχημα για έναν αρχάριο αναβάτη. Ο κινητήρας των 321 κυβ.εκ. έχει ψυχή και αυτό φαίνεται σε κάθε σημείο της πίστας, είτε οι στροφές είναι στις μεσαίες είτε στις ψηλές. Οι 42 ίπποι αποδίδονται στις 10,750 σ.α.λ. αλλά ο κινητήρας δεν κρεμάει μέχρι το κόκκινο των 13,500. Ο δικύλινδρος σε σειρά κινητήρας μόνο της «σειράς» δεν είναι. Οι μηχανικοί της Yamaha έφτιαξαν ένα ελαφρύ κινητήρα με καταβολές από τις μεγαλύτερες R. Η τεχνολογία που κουβαλά η μικρή R3 ξεπερνά τα δεδομένα της κατηγορίας. Μέχρι και οι κύλινδροι έχουν τοποθετηθεί 7 χιλ. πιο έξω από την κάθετο που περνά από το κέντρο του στροφάλου, ώστε να μειωθεί η τριβή του πιστονιού με τα τοιχώματα των κυλίνδρων κατά τη φάση της εκτόνωσης. Τα καυσαέρια λοιπόν ακολουθώντας τον δρόμο τους μέσα από τις βαλβίδες εξαγωγής που έχουν μικρή γωνία (όπως και αυτές τις εισαγωγής), θα απελευθερωθούν στην ατμόσφαιρα μέσω ενός όμορφου τελικού που θυμίζει R1. Το κοντό τελικό βοηθά στη συγκέντρωση των μαζών στο κέντρο και η τελική κατανομή του βάρους στο 50-50% εμπρός – πίσω, θεωρείται επιτυχία για μία τέτοιας κλάσης μοτοσυκλέτα. Και μια που μιλάμε για βάρος, το συνολικό βρίσκεται 20 κιλά κάτω από μία R6, δηλαδή η R3 ζυγίζει 169 κιλά γεμάτη. Όχι άσχημα!

Στην πίστα… που αλλού;

Μερικοί γύροι στην πίστα με τη νέα YZF-R3 είναι ότι χρειάζεται για να επαληθεύσει κανείς τα τεχνικά χαρακτηριστικά της. Το μικρό βάρος σε συνδυασμό με το μικρό μεταξόνιο των 1,380 χιλ. (ίδιο με του πολεμικού R6) και τη γωνία κάστερ των 25ο μοιρών δημιουργούν ένα ευκολοδήγητο σύνολο, που αλλάζει κατεύθυνση με τη σκέψη και περνά αέρινα από το τριπλό ες της πίστας. Το μακρύ ψαλίδι φαίνεται ότι δεν πρόκειται να ανησυχήσει από τους 42 ίππους στις εξόδους των στροφών, αλλά τελικά τη ζημιά την κάνουν τα λάστιχα της Michelin που δεν έχουν σπορ χαρακτήρα. Μπορεί να είναι καλά για το δρόμο, τις βροχές κλπ, αλλά στην πίστα και στο τέρμα πλάγιασμα δείχνουν με αναπηδήσεις ότι δεν αντέχουν πολύ πίεση. Χαρακτηριστικό είναι ότι μετά από μερικά session στην πίστα τα λάστιχα δεν είχαν αγριέψει ούτε λίγο. Απλώς είχαν πατήσει μέχρι την άκρη. Από μπροστά το περιμέναμε, από πίσω μας ήρθε. Όταν πιέζεις στατικά το πιρούνι της KYB στην μπροστινή ανάρτηση, αναρωτιέσαι εάν αυτό το τόσο μαλακό πιρούνι θα ανταπεξέρθει στις απαιτήσεις της πίστας. Και όμως το μαλακό πιρούνι των 41 χιλ. τα κατάφερε μια χαρά στις εισόδους των στροφών και έδειξε προοδευτικότητα. Το καλό είναι ότι θα είναι άνετο στους κακοτράχαλους ελληνικούς δρόμους. Όσο γυρνάς μέσα στην πίστα, τόσο τα εύσημα παίρνει ο κινητήρας της μικρής Yamaha. Οι σχέσεις που χρησιμοποιείς είναι η 4η και 5η ενώ στην ευθεία μπαίνει και η μακριά 6η η οποία δεν τελειώνει κάτι που θα φανεί χρήσιμο στην εθνική οδό και τα ταξίδια. Όπως χρήσιμη στην πόλη και στο ξεκίνημα θα φανεί η κοντή 1η που στην πίστα τη βάλαμε μόλις για λίγα μέτρα. Ένα σημείο που πέρασε απαρατήρητο στην πίστα είναι η λειτουργία των φρένων. Ο μεγάλο δίσκος των 298 χιλ. μπροστά είναι αρκετός για να σταματήσει τη R3 πριν τις στροφές, αφού έτσι και αλλιώς τα χιλιόμετρα που μαζεύει στις ευθείες δεν είναι τρομακτικά. Το ABS δεν χρειάστηκε να μπει και μόνο όσοι δημοσιογράφοι το επιδίωξαν, ένοιωσαν τη λειτουργία του συστήματος αντιμπλοκαρίσματος. Για έναν έμπειρο αναβάτη η οδήγηση του R3 στην πίστα είναι παιχνίδι. Όταν μάλιστα βρίσκεις και άλλο ένα αναβάτη με ίδια μοτοσυκλέτα, τότε γίνεται πόλεμος. Για ακόμη μια φορά αποδεικνύεται ότι οι μικρές μοτοσυκλετές σε μαθαίνουν σωστά την πίστα. Οι καλές γραμμές είναι ζωτικής σημασίας και εάν θέλεις να καλύψεις λίγο έδαφος από τον προπορευόμενο σου πρέπει να βρεις τα σωστά πατήματα, να πάρεις φόρα και να αργήσεις στα φρένα. Άλλο ένα λάθος και βλέπεις ότι ο αντίπαλός σου έχει εξαφανιστεί. Με τον συνάδελφο του ΜΟΤΟ, Μπάμπη Μέντη σταματήσαμε την κάθοδο των χρόνων στο 1.42, μετά από κάποια τρομακτικά γλιστρήματα που έδειχναν τα όρια των ελαστικών. Ξέρω άτομα που με 1000άρια θα ζήλευαν αυτό τον χρόνο, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία. Πάντως για έναν αρχάριο αναβάτη, η εμπειρία της R3 θα είναι σίγουρα συναρπαστική συν ότι θα του μάθει την πίστα καλύτερα από ότι μία Supersport.

Χαζευτήρι

Μετά την εμπειρία μας με τη μικρή R, καθίσαμε να χαζέψουμε τη μοτοσυκλέτα που πριν λίγο «στίβαμε» στην πίστα. Εντάξει, έχει εκπληκτική σιλουέτα για την κατηγορία της. Τα φέριγκ της είναι αιχμηρά όπως ταιριάζει σε μία R, οι δύο προβολείς παραπέμπουν σε R6, η λεπτή ουρά και το τελικό επίσης θυμίζουν την ακραία 600άρα, ενώ οι πανέμορφες ζάντες είναι παρόμοιες με αυτές της νέας R1. Επάνω στη σέλα, η θέση οδήγησης φροντίζει για την άνεση, χωρίς να πρέπει να σκύψεις πολύ για να πιάσεις τα κλιπ ον. Η θέα όμως του μεγάλου στροφό- μετρου αμέσως παραπέμπει σε σπορ καταστάσεις. Το shift light είναι ψηλά και γίνεται εύκολα αντιληπτό, ενώ δεν απουσιάζει και ο δείκτης της σχέσης στο κιβώτιο, κάτι πολύ χρήσιμο και μακάρι να το είχαν όλες οι μοτοσυκλέτες. Θέλοντας και μη, η μικρή R3 σε εμπνέει να την οδηγήσεις στο όριο και να αρχίσεις την εμπλοκή σου με την πίστα, αν δεν το έχεις κάνει ήδη. Μπορεί το μενού των χρήσεων που μπορείς να κάνεις μαζί της να είναι ευρύ με την καθημερινή οδήγηση να είναι το κύριο μέρος, δύσκολα όμως θα βγάλεις από το μυαλό σου, εικόνες με τα γόνατα να σέρνονται πάνω από τα κερμπ μιας πίστας. Οι νεαροί αναβάτες θα την επιλέξουν για ένα καθημερινό μεταφορικό μέσο, που θα τους βγάλει ασπροπρόσωπους μέσα στην πυκνή κίνηση της πόλης και στις αποδράσεις το Σαββατοκύριακο. Πάντα θα έχουν σαν όνειρο, να αγοράσουν δερμάτινη στολή και να ορμήσουν σε μία πίστα, αλλά μπορεί να μην το κάνουν ποτέ. Οι πιο έμπειροι μπορεί να στραφούν προς τη R3, εφόσον θέλουν ένα παιχνίδι για την πίστα, που να μην κοστίζει αρκετά και να είναι αγχολυτικό, χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις όπως ένα Superbike. Με τιμή τα 5,750 Ευρώ, αποτελεί μία καλή πρόταση στην αγορά που συνεχίζει παγωμένη να κοιτά τα δρώμενα στην Ευρώπη, όπως το 1ο R3 Cup που γίνεται στη Γαλλία και μπορούν να συμμετέχουν παιδιά από 14 ετών και ο Πρωταθλητής θα ανέβει κατηγορία με ένα αγωνιστικό R6.