Ο Χόρχε Μαρτίνεθ, γνωστός σαν Άσπαρ στους φίλους των Αγώνων, είναι ένας Θρύλος του MotoGΡ, με 4 Παγκόσμια Πρωταθλήματα, 3 στα 80κ.ε. και 1 στα 125, μάλιστα το 1988 κατάφερε να πάρει τον Τίτλο και στις δύο κατηγορίες, τρέχοντας δύο Αγώνες ανά ημέρα! Από το 1992, ενώ ακόμη αγωνιζόταν είχε φτιάξει τη δική του ομάδα την γνωστή Aspar Racing Team, με την οποία είχε φτάσει να έχει συμμετοχή και στις 3 κατηγορίες μέχρι το 2018, ενώ από πέρυσι μόνο στις δύο μικρότερες. 

Στο άδειο πάντοκ του Λοσέιλ, της πίστας στο Κατάρ, βρεθήκαμε λίγο πριν το ξεκίνημα της Moto3, στην οποία τελικά κέρδισε η ομάδα του. 

“Ο Εσπελέτα είναι σπουδαίος άνθρωπος για το MotoGP”, μου είπε αυθόρμητα ο Χόρχε, μόλις χαιρετηθήκαμε. “Μας είπε ότι θα στηρίξει το Πρωτάθλημα, θα στηρίξει τις ομάδες, όποιο κι αν είναι το οικονομικό κόστος για την Dorna. Τέτοιους ανθρώπους χρειάζεται το άθλημα”, συνέχισε στη συζήτηση για το τι γίνεται τώρα με την “ίωση” του αθλήματος.

“Ακόμη κι αν χρειαστεί θα πληρώσει τους οργανωτές να κάνουν τον Αγώνα χωρίς θεατές (άρα χωρίς έσοδα) και θα το κάνει το Πρωτάθλημα, εκτός αν πια γίνει μια παγκόσμια καταστροφή σε όλα”. 

Έβλεπα στο πρόσωπο του Άσπαρ τον ενθουσιασμό για το ότι ο Εσπελέτα θέλει να στηρίξει το MotoGP και λίγο αργότερα μιλώντας με τον Κάρλος Εσπελέτα (τον γιο του “προέδρου” Καρμέλο) κατάλαβα ότι η προσπάθεια που γίνεται είναι τεράστια. 

Σίγουρα τα δεδομένα που έχουν σχέση με τον απειλητικό ιό που ταλανίζει όλη τη γη, αλλάζουν μέρα με τη μέρα και το βλέπουμε και στο δικό μας μικρόκοσμο, ο καθένας μας λιγότερο ή περισσότερο, σε όσο μεγαλύτερη πόλη ζει. Αλλά με βάση αυτά που γίνονται σε άλλα αθλήματα, όπως στην Formula 1 που αποφάσισε να κάνει τον 2ο Αγώνα της χρονιάς στο Μπαχρέιν χωρίς θεατές, έχω την ελπίδα – αλλά και την πεποίθηση - ότι ο Εσπελέτα θα χάσει αρκετά χρήματα πληρώνοντας για να γίνουν οι Αγώνες, έστω χωρίς θεατές, αφού βέβαια ένα μεγάλο μέρος του πιο συναρπαστικού μηχανοκίνητου αθλήματος είναι η τηλεοπτική του μετάδοση. 

Και ναι, σίγουρα το να τρέχουν οι καλύτεροι οδηγοί του κόσμου σε άδειες κερκίδες δεν είναι ό,τι καλύτερο, αλλά στη συγκεκριμένη συγκυρία γίνεται και στο ποδόσφαιρο, το μπάσκετ και άλλα αθλήματα και συγχρόνως είναι το λιγότερο κακό, αν θέλουμε να συνεχιστεί αυτό το άθλημα.

Πιστεύω λοιπόν, ότι παρά το ότι το Τέξας έχει απαγορεύσει τις εκδηλώσεις που μπορούν να μαζέψουν πάνω από 2,500 άτομα στον ίδιο χώρο (ακυρώθηκε το μεγάλο μουσικό φεστιβάλ που γίνεται εκεί κάθε χρόνο), το MotoGP μπορεί να γίνει μιας και οι εργαζόμενοι στις ομάδες, οι οδηγοί, οι δημοσιογράφοι και οι οργανωτές μπορεί να είναι λιγότεροι από 2,000, με ένα αυτοπεριορισμό των ομάδων στους εντελώς απαραίτητους ανθρώπους. Αν λοιπόν στο μεταξύ δεν αλλάξει κάτι δραματικά στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού σε σχέση με τον κορωναϊό και αν δεν βρεθούν κρούσματα ανάμεσα στους οδηγούς και τους ανθρώπους των ομάδων, μάλλον θα δούμε δράση και από την μεγάλη κατηγορία που μας έλειψε από το Κατάρ.

Αυτά λοιπόν κάνει η Dorna, η “παράγκα” όπως την χαρακτηρίζουν ορισμένοι ανεγκέφαλοι οπαδοί, που πιστεύουν ότι υπάρχει κάποια ισπανική μαφία που εξυπηρετεί τα συμφέροντα κάποιων οδηγών και κάποιων κατασκευαστών. Επιτρέψτε να γνωρίζω πάρα πολύ καλά, μετά από 37 χρόνια στις πίστες του MotoGP, ότι αυτή η “παράγκα” είναι που έφτιαξε και ανέβασε το σπορ και αυτή η “παράγκα” υποστηρίζει περισσότερο από όλους τον Βαλεντίνο Ρόσσι, που είναι αυτός που γεμίζει τις πίστες, αλλά και τα ταμεία των οργανωτών.

Η “παράγκα” λοιπόν κάνει ό,τι μπορεί για να γίνουν οι Αγώνες, προσπαθεί να βρει λύσεις με τις κυβερνήσεις των κρατών που κάνουν MotoGP και στέκεται δίπλα στους Ιταλούς και Ιάπωνες οδηγούς και εργαζόμενους του Πρωταθλήματος, που έχουν πληγεί περισσότερο από όλους τους άλλους από τον κορωναϊό. 

Όσοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι στο Κατάρ δεν έτρεξε η μεγάλη κατηγορία επειδή δεν ήταν έτοιμοι ο Μάρκεθ και η Χόντα, τι να πω... Ίσως πρέπει να αναζητήσουν δουλειά ως σεναριογράφοι ταινιών καταστροφής, αλλά και εκεί για να έχουν επιτυχία πρέπει να προβλέπουν “happy end”! 

Εμείς ας ελπίσουμε για αυτό το ευχάριστο τέλος αυτής της περιπέτειας που περνάμε όλοι και ότι θα επηρεάσει όσο το δυνατό λιγότερο της ζωή μας και το άθλημα που μας αρέσει να παρακολουθούμε.

Υ.Γ.: To “Πίσω από τα φλας” είναι οι προσωπικές ιστορίες μου μέσα στις πίστες και το paddock του MotoGP, τις δοκιμές μοντέλων, αλλά και από τον κόσμο της μοτοσυκλέτας γενικότερα. Πίσω από τα φλας γίνονται και διάφορα άλλα ενδιαφέροντα που δεν τα μαθαίνουμε στα επίσημα δελτία τύπου. Κάποιες φορές ή κάποια χρόνια μετά, αυτές οι προσωπικές στιγμές αποκτούν το νόημά τους...