Με τον Schumi στα χιόνια

Πίσω από τα φλας

το blog του Δημήτρη Διατσίδη*

Είχα την τύχη για 8 συνεχείς σεζόν, από το 2006 έως και το 2013 να βρίσκομαι τέτοια εποχή, στις αρχές κάθε χρονιάς, στην Madonna di Campiglio, το φημισμένο χιονοδρομικό κέντρο στους Δολομίτες της Brenta, όπου γινόταν η περίφημη εκδήλωση “Wrooom”, που κάθε χρόνο σηματοδοτούσε το άτυπο ξεκίνημα της χρονιάς για το MotoGP! 

Η ομάδα Ducati Team συναντιόνταν με την Scuderia Ferrari, για το παραδοσιακό “F1 & MotoGP Press Ski Meeting”, το οποίο δυστυχώς δεν συνεχίστηκε μετά το 2013.

Στο Wrooom είχα την ευκαιρία να γνωριστώ και να αγωνιστώ με τον μεγάλο Michael Schumacher και το 2006, που έτρεχε με την Ferrari, αλλά και μέχρι και το 2009 που είχε μείνει με την Ιταλική ομάδα, σε διάφορους ρόλους. Βέβαια ο αγώνας μας δεν έγινε τα τέσσερα αυτά χρόνια σε κάποιο μηχανοκίνητο άθλημα, αλλά στο σκι, αφού την τελευταία ημέρας της εβδομάδας που μέναμε στο περίφημο χιονοδρομικό κέντρο, οργανωνόταν ένας αγώνας γιγαντιαίου σλάλομ, στον οποίο συμμετείχαν οι οδηγοί της Ferrari και της Ducati, αλλά και όλοι οι άνθρωποι των αντίστοιχων ομάδων και μαζί και οι προσκεκλημένοι δημοσιογράφοι. 

Τα δύο πρώτα χρόνια δεν υπήρχε θέμα συναγωνισμού, καθώς ο τεράστιος Πρωταθλητής της F1, έκανε τα πρώτα του αγωνιστικά βήματα στο σκι, ενώ εγώ είχα ήδη αγωνιστική καριέρα στα ελληνικά βουνά, από τα φοιτητικά μου χρόνια στην ομάδα σκι του ΑΠΘ. Όμως ο πεισματάρης Γερμανός, είχε βέβαια τρομερή φυσική κατάσταση, πολύ δυνατά πόδια και δεν φοβόταν την ταχύτητα, έτσι κάθε χρόνο βελτιωνόταν στην τεχνική του και την τελευταία χρονιά που τρέξαμε “αντίπαλοι” το 2009, ήταν αρκετά καλός. Μάλιστα εκείνη τη χρονιά ενώ δεν είχε κάνει πολύ καλό χρόνο στη μία μόνο διαδρομή που είχε ο αγώνας μας, ζήτησε να τρέξει για δεύτερη φορά – και φυσικά του δόθηκε το ΟΚ – και μέσα στην ομίχλη κατάφερε να κάνει τον απόλυτο πρώτο χρόνο από όλους τους συμμετέχοντες, ακόμη και από τους δασκάλους του σκι, που ήταν κάποιοι αθλητές σκι εν ενεργεία! Ο Σούμι, ποτέ δεν παραδέχτηκε ότι μέσα στην ομίχλη “παρέκαμψε” μία από τις πόρτες της διαδρομής και έτσι ανακηρύχθηκε νικητής!

Ήταν η μόνη φορά που έχασα τη μάχη του σκι – έστω με τον τρόπο του Σούμι – αλλά ήταν μια ωραία διασκεδαστική μέρα. Έκτοτε δεν παραβρέθηκε στην εκδήλωση του Wrooom, αφού από το 2010 έτρεξε με την Mercedes, ερχόταν όμως και πάλι εκείνες τις ημέρες στην Madonna di Campiglio για να κάνει σκι και με χαρά τον είδα ότι ήταν ακόμη πιο βελτιωμένος σε τεχνική. 

Φυσικά όταν τον Δεκέμβριο του 2013 είχε το τρομακτικό του ατύχημα στο σκι, παρά το ότι το Wrooom δεν έγινε τον Ιανουάριο του 2014, όλοι όσοι είχαμε βρεθεί μαζί του στις πλαγιές δεν μπορούσαμε παρά να θυμηθούμε το πόσο πολύ του άρεσε αυτό το άθλημα και να σκεφτούμε πόσο άδικη και άτυχη ήταν η πτώση του σε μια πολύ πιο ομαλή πλαγιά, από αυτές που κατεβαίναμε στο Τρεντίνο. 

Εκείνα τα χρόνια από το 2007 και μετά, εκεί έμαθε σκι και ο Casey Stoner με τον οποίο κάναμε μαζί ελεύθερο σκι αρκετές φορές και είχε και αυτός τα ίδια χαρακτηριστικά με τον Σούμι. Δυνατά πόδια, θάρρος, θράσος στην ταχύτητα στην πλαγιά, αλλά όχι καλή τεχνική. Σε αντίθεση με τον Γερμανό, ο Αυστραλός ακόμη και το 2010, την τελευταία χρονιά που ήρθε στο βουνό με την Ducati, παρά το ότι είχε βελτιώσει την τεχνική του αρνήθηκε να τρέξει στον αγώνα του σκι, παρά το ότι η δασκάλα που είχε στο σκι του έλεγε ότι ήταν έτοιμος για την αναμέτρηση με το χρονόμετρο. 

Από την πλευρά του ο Nicky Hayden δεν είχε κανένα πρόβλημα να προσπαθήσει για το καλύτερο και μέσα στις πόρτες του σλάλομ, παρά το ότι και εκείνος δεν ήταν δεινός σκιέρ. Το ίδιο και ο Andrea Dovizioso που ήταν αρκετά καλός σκιέρ, έτρεχε στον αγώνα.

O Valentino Rossi το 2011 και 2012 που βρέθηκε μαζί μας στην εκδήλωση, δεν έτρεξε στον αγώνα του σκι, αφού ο ίδιος κάνει σνόουμπορντ. Μάλιστα είναι καλός με τη “σανίδα” και μάλιστα - χωρίς να εμφανιστεί τα προηγούμενα χρόνια - ξέραμε ότι ήταν εκείνες τις ημέρες στο χιονοδρομικό, αφού έχει σπίτι εκεί και συνήθως τέτοια εποχή του χρόνου περνούσε εκεί τις χειμερινές του διακοπές. 

Στην αγωνιστική μου παρουσία στο Wroom θυμάμαι και τη συνδρομή του γιατρού Claudio Costa, του ιδρυτή της Clinica Mobile, που το 2007 ήταν προσκεκλημένος των διοργανωτών και ήταν αυτός που μου έδωσε το πράσινο φως και την προτροπή να τρέξω στον αγώνα του σκι, παρά το ότι λίγες μέρες πριν την πρωτοχρονιά είχα βγάλει τον ώμο μου σε ένα πτητικό ατύχημα στην Ελλάδα. Τελικά έτρεξα και μάλιστα πήρα την 2η θέση ανάμεσα στους δημοσιογράφους F1 & MotoGP και την πρώτη ανάμεσα σε αυτούς του MotoGP. Σε αυτές τις 8 συμμετοχές ανέβηκα στο βάθρο άλλες δύο φορές, έχοντας πολύ ευχάριστες αναμνήσεις από το Wrooom.

Κρίμα που η εκδήλωση αυτή σταμάτησε λόγω του μεγάλου κόστους που είχε η Philipp Morris, που την οργάνωνε, καθώς πέρα από την ευκαιρία για το διασκεδαστικό μέρος της υπόθεσης, που ήταν οι αγώνες του σκι, ήταν μια εξαιρετική ευκαιρία για συνεντεύξεις και συζητήσεις με οδηγούς και τεχνικούς των δύο ομάδων και σίγουρα έκανε ευκολότερη την πρόσβαση σε όλους αυτούς τους ανθρώπους και μέσα στο αγωνιστικό paddock στη διάρκεια της χρονιάς που ακολουθούσε. Όπως και νάχει όμως ήταν από τις ωραιότερες εμπειρίες της δημοσιογραφικής μου ζωής. 

Υ.Γ. To “Πίσω από τα φλας” είναι οι προσωπικές ιστορίες μου μέσα στις πίστες και το paddock του MotoGP, τις δοκιμές μοντέλων, αλλά και από τον κόσμο της μοτοσυκλέτας γενικότερα. Πίσω από τα φλας γίνονται και διάφορα άλλα ενδιαφέροντα που δεν τα μαθαίνουμε στα επίσημα δελτία τύπου. Κάποιες φορές ή κάποια χρόνια μετά, αυτές οι προσωπικές στιγμές αποκτούν το νόημά τους.