Πίσω από τα φλας

το blog του Δημήτρη Διατσίδη*

Ήταν στις 11 το βράδυ στις 13 Νοεμβρίου του 2016 στην πίστα ενός μεγάλου κλαμπ της Βαλένθια, όταν ο Χόρχε Λορένθο εμφανίστηκε με καλή διάθεση. Λίγες ώρες νωρίτερα είχε κερδίσει τον τελευταίο Αγώνα εκείνης της χρονιάς, αλλά ήταν μόλις τρίτος στη βαθμολογία, πίσω από τους Μάρκεθ και Ρόσσι. Είχε όμως πολύ κέφι και βρεθήκαμε να χορεύουμε στην πίστα παρέα με τρεις Ισπανίδες από τις φίλες μας που βρισκόταν τις τρεις προηγούμενες ημέρες στο πάντοκ του MotoGP. Το ετήσιο πάρτι μετά τον τελευταίο Αγώνα κάθε χρονιάς είναι μια παράδοση για όλους τους ανθρώπους του Παγκοσμίου και ο Χόρχε ήρθε με όλους τους φίλους του από την ομάδα του και χόρεψε με κέφι στους ρυθμούς της εποχής. Είχαμε βρεθεί σε μια ανάλογη γιορτή με χορό, στο ίδιο κλαμπ 6 χρόνια νωρίτερα, όταν το 2010 είχε πάρει τον Τίτλο, τον πρώτο του στη μεγάλη κατηγορία και τότε μάλιστα χόρεψε και με τη μόνη Ελληνίδα που ήταν καλεσμένη στο χώρο που δικαιωματικά παίρνει ο Πρωταθλητής κάθε χρονιάς. 

Από τις πίστες για χορό, είχα την τύχη να βρεθώ και σε μια πίστα μοτοσυκλέτας με τον Χόρχε Λορένθο και να “χορέψουμε”, μάλιστα με ίδιες μοτοσυκλέτες. Η ProDay 2021 που οργάνωσε η VmotoSoco για τα εγκαίνια του καταστήματος Super Soco στο Μιζάνο, ήταν η ευκαιρία που θα ήθελε κάθε μοτοσυκλετιστής στον κόσμο. Την πρώτη ημέρα της εκδήλωσης, δίπλα στο χώρο των ηλεκτρικών σκούτερ και μοτοσυκλετών της εταιρίας που έχει έδρα την Αυστραλία, είχαμε την πρώτη μας επαφή με τον Λορένθο από τον Οκτώβριο του 2019 στο Φίλιπ Άιλαντ, όταν μου είπε ότι δεν θα συνέχιζε με την Χόντα για το 2020! Το 2020 με τον κοροναϊό δεν καταφέραμε να βρεθούμε και έτσι είχαμε πολλά να πούμε στο τραπέζι του δείπνου, στο οποίο ήταν μαζί μας και ο κοινός μας φίλος Ντάριο Μαρκέτι (Διευθυντής του DRE της Ντουκάτι) και ο νέος κοινός μας φίλος ο Γκρατσιάνο Μιλόνε (o Πρόεδρος Ανάπτυξης της Super Soco). Θυμηθήκαμε και το πόσο ντροπαλόσ ήταν το 2008 στο Κατάρ, στην πρώτη του χρονιά στη μεγάλη κατηγορία και το πως άλλαξε τα δύο επόμενα χρόνια!

Το επόμενο πρωί, Τρίτη 13 Ιουλίου ήταν μια ωραία μέρα με την Γιαμάχα Ιταλίας να φέρνει δύο R1 για να μοιραστούμε δύο Ιταλοί δημοσιογράφοι και ο υπογράφων, να φέρνει μια R1M για τον Λορένθο, που όμως προτίμησε την R1 της Super Soco, με την εξάτμιση της Zard και το ανάλογο πρόγραμμα χαρτογράφησης, τα αεροδυναμικά βοηθήματα που εμφανίστηκαν στην R1 Petronas και σλικ Pirelli. 

H πρώτη μας προσπάθεια στην πίστα κράτησε λίγους γύρους, καθώς μια πτώση ενός φίλου της Super Soco ανάγκασε τους οργανωτές να διακόψουν με κόκκινη σημαία. Στη δεύτερη προσπάθεια έπρεπε να ξεκινήσω πίσω από τον Μάρκο Λουκινέλι που οδηγούσε την ειδική έκδοση της Σουζούκι στα χρώματά του, ενώ ο Λορένθο ήταν περίπου 100μ. μπροστά μας. Όμως ένα λάθος μου σε μια αλλαγή ταχύτητας με το νορμάλ κιβώτιο της R1 και όχι με 1η επάνω, όπως έχω συνηθίσει σε πίστα, με άφησε άλλα 100μ. πιο πίσω, μια διαφορά που δεν κατάφερα ποτέ στα 20' να καλύψω. Ο Χόρχε με ρώτησε τι έγινε και συμφωνήσαμε την επόμενη φορά να βγούμε ακριβώς την ίδια στιγμή στην πίστα. 

Όντως ο Λορένθο περίμενε και στην επόμενη έξοδό μας στην πίστα μπήκαμε μαζί, μπροστά από τους υπόλοιπους. Για ένα γύρο ο Χόρχε ήταν μπροστά και ρύθμιζε την ταχύτητά του ανάλογα με τη δική μου, ενώ στο τέλος του γύρου με άφησε να περάσω μπροστά και ακολούθησε παρατηρώντας τις γραμμές μου. Μετά ξανα-πέρασε μπροστά, δείχνοντάς μου τις φοβερές γραμμές του και κυρίως τον τρόπο που ανοίγει το γκάζι στην έξοδο της στροφής. Τα αλληλοπροσπεράσματα συνεχίστηκαν για ακόμη δύο γύρους, παρέα και με τους Μικέλε Πίρο που οδηγούσε την εργοστασιακή του Panigale V4S, ενώ και ο Ντάριο Μαρκέτι “έπαιξε” μαζί μας με μια απλή Ντουκάτι. 

Ήταν 5 αξέχαστοι γύροι, πολύτιμης εμπειρίας, με ένα Παγκόσμιο Πρωταθλητή που μόλις σταματά την αγωνιστική του δράση και φυσικά έχει όλη την ταχύτητά του και το βουτυρένιο στυλ οδήγησης ως σήμα κατατεθέν. 

Και δεν ήταν μόνο αυτό, καθώς ο Χόρχε αμέσως μετά ζήτησε χαρτί και μολύβι και έδειξε σε μένα και τον Γκρατσιάνο τη σωστή γραμμή στην στροφή Κουέρσια του Μιζάνο, εξηγώντας μας και τη φιλοσοφία πίσω από τη σωστή γραμμή, σε σχέση με τη γραμμή που είδε ότι είχαμε.

Περιττό να πούμε ότι είναι η πιο σημαντική οδηγική εμπειρία που είχα στη μέχρι τώρα ζωή μου, παρά το ότι ήδη έχω κάνει γύρους στην ίδια πίστα με 23 διαφορετικούς Παγκόσμιους Πρωταθλητές και αρκετούς άλλους οδηγούς του παγκοσμίου, που δεν έχουν πάρει Τίτλο!

Δεν μπορώ παρά να ευχαριστήσω από καρδιάς, τον Ντάριο Μαρκέτι που είχε την ιδέα να πάω στο Μιζάνο για την εκδήλωση αυτή, τον Γκρατσιάνο Μιλόνε που ως οικοδεσπότης της εκδήλωσης δέχτηκε την παρουσία μου και φυσικά τον Χόρχε Λορένθο για το απίστευτο αυτό μάθημα!

* Υ.Γ. To “Πίσω από τα φλας” είναι οι προσωπικές ιστορίες μου μέσα στις πίστες και το paddock του MotoGP, τις δοκιμές μοντέλων, αλλά και από τον κόσμο της μοτοσυκλέτας γενικότερα. Πίσω από τα φλας γίνονται και διάφορα άλλα ενδιαφέροντα που δεν τα μαθαίνουμε στα επίσημα δελτία τύπου. Κάποιες φορές ή κάποια χρόνια μετά, αυτές οι προσωπικές