Τα τετράτροχα Quad, οι “γουρούνες”, όπως λέγονται στην μοτοσυκλετιστική πιάτσα, είναι εντυπωσιακά οχήματα που μπορούν να προσφέρουν στιγμές οδηγικής απόλαυσης σε χρήση εκτός δρόμου, σε νησιά και αμμώδεις διαδρομές, αλλά και σε πολλές περιπτώσεις – με τον ανάλογο εξοπλισμό – βοήθεια στις αγροτικές δουλειές, όσων τις προτιμούν.

Με την εξάπλωσή τους ήταν φυσικό να οργανωθούν και οι ανάλογοι αγώνες και το Ευρωπαϊκό τμήμα της FIM, της παγκόσμιας Ομοσπονδίας Μοτοσυκλέτας διοργανώνει το EMX Quad European Championship, το Ευρωπαίκό Πρωτάθλημα που είχε αγώνα στο Heerde της Ολλανδίας, για το δεύτερο Γύρο της χρονιάς.

Οι πολλοί συμμετέχοντες με τις τετράχρονες γουρούνες, χρειάζεται να κάνουν ξεχωριστό αγώνα για να βγει η κατάταξη της σειράς εκκίνησης του Αγώνα και εκεί ξεκαθαρίζουν αρκετά πράγματα και για το ποιοι έχουν τον καλύτερο ρυθμό, άσχετα με του χρόνους γύρου που είχαν πετύχει στις Κατατακτήριες Δοκιμές.

Ο Karl Robin Rillo ήταν ο ταχύτερος στον ένα γύρο, αλλά ο Harry Walker έδειξε δυνατό μετά την εκκίνηση, μαζί με τους τοπικούς ήρωες Mike van Grinsven και Joe Maessen, τους οποίους υποστήριζε δυνατά το πλήθος των θεατών. Ο Patrick Turrini που προηγείται στο Πρωτάθλημα μετά τον πρώτο Γύρο, έμεινε εκτός δεκάδας αρχικά.

Ο Εσθονός Rillo έδινε το ρυθμό, στην βαθιά άμμο, όμως ο Walker πέρασε μπροστά και ήταν σταθερός στο να ανοίξει τη διαφορά από τους van Grinsven και Maessen που τον ακολούθησαν.
 

Στον “Αγώνα 1” του διημέρου, μετά την εκκίνηση οι Karl Robin Rillo, Mike van Grinsven, Joe Maessen και Patrick Turrini πήραν την πρωτοπορία με τους Harry Walker και Mike Verboven να ακολουθούν σε μικρή απόσταση. Στην πίστα με μήκος 2 χιλιόμετρα, ήταν ο Harry Walker που οδήγησε καλύτερα στην άμμο και πήρε το προβάδισμα. Εντωμεταξύ πίσω του 6 Ολλανδοί με καλύτερη γνώση από όλους της οδήγησης σε βαθιά άμμο,είχαν μπει στη δεκάδα. Ο Νορβηγός Tarald Hellebust ήταν 7ος αρχικά, αλλά τελικά υποχώρησε στην 11η θέση. Μπροστά ο Turrini έκανε τα πάντα για να κλείσει τη διαφορά από τον Βρετανό που είχε την πρωτιά, όμως η Yamaha του άρχισε να βγάζει καπνό και τον ανάγκασε να εγκαταλείψει, αφήνοντας τον θεατή των τριών Yamaha των Walker, Rillo και Maessen που ανέβηκαν στο βάθρο, με την Husqvarna του Verboven στην 4η θέση, μπροστά από την Honda του van Grinsven.
 

Αγώνας 1, οι 5 πρώτοι:
1. Harry Walker; 2. Karl Robin Rillo; 3. Joe Maessen; 4. Mike Verboven; 5. Mike van Grinsven.

Στον “Αγώνα 2”, ο Γερμανός Manfred Zienecker με Honda, που δεν είχε καταφέρει να εκκινήσει στον πρώτο αγώνα, πήρε τα ηνία μπροστά από όλους, με τον Γάλλο Louis Pinchon (επίσης με Honda) να περνά μετά από λίγο πρώτος και τον Βρετανό νικητή του πρώτου αγώνα να ακολουθεί. Ο Ιταλός Turrini έκνε κακή εκκίνηση, αλλά σιγά-σιγά ανέβηκε στην 8η θέση. Από τους Ολλανδούς ο Julian Veldman ήταν αρχικά ο καλύτερος, αλλά έπεσε στην 6η θέση αργότερα.

Ο Walker και ο Zienecker έδιναν τη μάχη μπροστά, ενώ ο Turrini και πάλι εγκατέλειψε με μηχανική βλάβη, όπως και ο Rillo. Εντωμεταξύ ο Louis Pinchon έχασε θέσεις και έμεινε 7ος, τη στιγμή που ο Ολλανδός Joe Maessen και ο Γάλλος Keveen Rochereau ανέβηκαν δίνοντας μάχη για το τρίτο σκαλί του βάθρου.

Στους τελευταίους γύρους του Αγώνα 2 ο νεαρός Βρετανός Harry Walker δεν κατάφερε να ακολουθήσει το ρυθμό του Zienecker και ο Γερμανός πήρε μια αντυπωσιακή νίκη με 13.9 δευτερόλεπτα διαφορά. Στο τρίτο σκαλί του βάθρου τελικά ο τοπικός Joe Maessen, όπως και στον Αγώνα 1.
 

Αγώνας 2, οι 5 πρώτοι:
1. Manfred Zienecker; 2. Harry Walker; 3. Joe Maessen; 4. Keveen Rochereau; 5. Mike Verboven.
 
Συνολικά οι 5 πρώτοι:
1. Harry Walker, 47 βαθμοί; 2. Joe Maessen, 40; 3. Mike Verboven, 34; 4. Keveen Rochereau, 32; 5. Julian Veldman, 30.

Βαθμολογία Πρωταθλήματος, μετά από 2 Γύρους:

1. Harry Walker, 92 βαθμοί, 2. Julian Veldman, 60, 3. Manfred Zienecker, 54, 4. Mark McLernon, 49, 5. Patrick Turrini, 47, 6. Joao Vale, 42, 7. Joe Maessen, 40, 8. Joakim Granli, 39, 9. Karlis Neija, 37, 10. Mike Verboven, 34.