Του Δημήτρη Διατσίδη

Φωτογραφία: Gigo Soldano, Tino Martino

Ήταν Δευτέρα 30 Οκτωβρίου του 2006, η επόμενη μέρα ενός δραματικού τέλους του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος MotoGP εκείνης της χρονιάς, στην πίστα της Βαλένθια, με τον Nicky Hayden να στέφεται Παγκόσμιος Πρωταθλητής, τον Valentino Rossi να είναι απαρηγόρητος για το λάθος του και την Ducati να πανηγυρίζει το 1-2 στον ιστορικό τελευταίο Αγώνα της εποχής των 990cc του MotoGP.

Ο Livio Suppo, Τeam Manager της ομάδας Ducati Marlboro Team, με ρώτησε αν θα χρησιμοποιούσα τη χαρτογράφηση Α στην GP6, τη μοτοσυκλέτα του Loris Capirossi, με την οποία θα περνούσα τους επόμενους τέσσερις γύρους στην πίστα των 4,005 μέτρων. Μου είχε εξηγήσει νωρίτερα ότι η Α είναι η χαρτογράφηση που αποδίδει όλους τους πάνω από 250 ίππους της μοτοσυκλέτας και μάλιστα με μια άμεση απόκριση του γκαζιού. Παρά το ότι δεν είχα οδηγήσει ποτέ μια τόσο δυνατή μοτοσυκλέτα και παρά το ότι η λογική θα έλεγε να ζητήσω μια πιο ήπια χαρτογράφηση με λιγότερους ίππους, αμέσως απάντησα καταφατικά. Δεν θα έχανα με τίποτε την ευκαιρία να νιώσω το πως είναι να οδηγείς τη δυνατότερη μοτοσυκλέτα – εκείνη την εποχή – στον κόσμο.

Ο κάμεραμαν της Dorna που τραβούσε τα πλάνα για την ΕΤ3 μου έγνεψε ότι ήταν έτοιμος για το γύρισμα, ο Gigi Soldano που φωτογράφιζε για την ομάδα της Ducati ήταν δίπλα μου, ο Tino Martino ακροβολισμένος με τους μεγάλους τηλεφακούς του σε κάποιες στροφές της πίστας και ο Suppo έδωσε το τελικό ΟΚ.

Ο μηχανικός που τις τρεις προηγούμενες ημέρες έσπρωχνε τον Loris Capirossi, ώστε να μην καταπονείται ο συμπλέκτης στο ξεκίνημα, έσπρωξε την GP6 και γω ξεκίνησα με τη μικρή επιτρεπόμενη ταχύτητα των πιτς, μέχρι την έξοδο και την πρώτη αριστερή στροφή της Βαλένθια. Φθάνοντας στη δεύτερη στροφή στο νου μου ήρθε αμέσως η εμπειρία των κάρμπον δίσκων ακριβώς ένα χρόνο νωρίτερα, όταν με την GP5 του Loris Capirossi παραλίγο να πέσω στο πρώτο φρενάρισμα, καθώς πάτησα κανονικά τη μανέτα του φρένου – αφού οι μηχανικοί μου είχαν πει ότι δεν χρειάζονται ζέσταμα οι δίσκοι! Με ευλαβική προσοχή το πρώτο φρενάρισμα λοιπόν και κατόπιν πολύ προσεκτικά στην τέταρτη στροφή της πίστας, που είναι η πρώτη δεξιά μετά από πολλές αριστερές. Στην ανηφόρα από την πέμπτη προς την έκτη στροφή πήρα την πρώτη γεύση της δύναμης που μου είχε υποσχεθεί ο Suppo. H GP6 πετάχτηκε μπροστά και σε χρόνο dt έφτασα στην αριστερή έκτη στροφή. Στην ευθεία με την ανοικτή έβδομη πριν τα φρένα για την οκτώ, τα είδα όλα! Τρόμαξα από δύναμη με την οποία επιτάχυνε και προσπάθησα να ηρεμήσω στην κατηφορική αριστερή παρατεταμένη στροφή μέχρι τη δεξιά δέκατη και την κλειστή ενδέκατη. Στην επιτάχυνση προς τη δωδέκατη πάλι η δύναμη ήρθε περισσή και ωμή για να φτάσω στα φρένα πριν προλάβω να πάρω ανάσα. Η διαδρομή στην κατηφορική δύσκολη δεκατρία είναι μεγάλη και πρόλαβα να ηρεμήσω και πάλι πριν τα φρένα της δεκατέσσερα, από όπου ξεκινά η ευθεία των 876 μέτρων. Η επιτάχυνση και πάλι κυριολεκτικά τρομακτική με τις ταχύτητες να φθάνουν από την πρώτη στην έκτη σε λίγα δευτερόλεπτα και το χρονόμετρο να σταματά στο 1'47.86, σχεδόν 15 δευτερόλεπτα πάνω από το χρόνο ρεκόρ πίστας που είχε κάνει ο Loris Capirossi την προηγούμενη ημέρα με 1'32.924.

Στο τέλος των τεσσάρων γύρων, που σίγουρα είναι από τους καλύτερους γύρους που έχω κάνει στη ζωή μου, ο Livio Suppo ήρθε να με ρωτήσει για τις εντυπώσεις μου και από το χαμόγελό μου κατάλαβε ότι μου άρεσε, ενώ από τα γουρλωμένα μάτια μου, ότι ήταν η πιο τρομακτική εμπειρία δύναμης που είχα ποτέ μου. Και πράγματι έτσι είναι, αφού στη συνέχεια της ημέρας και την επομένη είχα την ευκαιρία να οδηγήσω όλες τις πέντε μοτοσυκλέτες MotoGP του 2006 και καμία δεν έφτανε την επιτάχυνση και τη δύναμη της GP6 (η οποία φημολογείτο στους 260 ίππους), ούτε βέβαια την ταχύτητά της στο τέλος κάθε μικρής ή μεγαλύτερης ευθείας της πίστας, όπως είχα την ευκαιρία να δω και από τα φύλλα τηλεμετρίας που μου έδωσαν. Αυτό που σίγουρα θα μου μείνει για πάντα στο μυαλό είναι η αίσθηση ωμής δύναμης που ερχόταν στον πίσω τροχό κάθε φορά που άγγιζα το γκάζι και βέβαια μαζί το σύνολο με τον 16αρι μπροστινό τροχό που με έβαζε ακαριαία στην είσοδο της στροφής και το ατσάλινο πλαίσιο χωροδικτύωμα που τα κατάφερνε θαυμάσια στη συνεργασία του με τα σλικ της Bridgestone.

Τώρα λοιπόν, αυτή η συγκεκριμένη Ducati GP6, πρόκειται να δημοπρατηθεί από τον οίκο RM Sotheby's, από τις 3 έως τις 5 Δκεμβρίου, με εκτιμώμενη αξία μεταξύ 400,000 $ και 800,000 $ USD. Και όπως γράφει ο φίλος μου Giuseppe Piazzola στο Moda e Motori Magazine: “Αυτή η εξαιρετική Ducati δεν είναι απλώς μια μοτοσικλέτα, αλλά και ένα μοναδικό κομμάτι της αθλητικής ιστορίας, που συνδέεται με τα επικά κατορθώματα του Loris Capirossi. Με ένα βιογραφικό που περιλαμβάνει αξέχαστες νίκες, pole positions και ρεκόρ, η Ducati GP6 αντιπροσωπεύει την κορύφωση της εποχής των 990cc MotoGP, που θεωρείται από πολλούς λάτρεις ως η «χρυσή εποχή» της μοτοσυκλέτας”.

Ducati GP6 ένα τεχνολογικό και αισθητικό αριστούργημα

Η Ducati GP6 δεν είναι απλώς μια μοτοσυκλέτα, είναι ένα σύμβολο. Σχεδιασμένη για να είναι η καλύτερη, συνδυάζει αισθητική φινέτσα με τεχνολογία αιχμής, που προέρχεται απευθείας από την Formula 1. Ο κινητήρας V4 990 κυβικών είναι ένα αριστούργημα ισχύος και ακρίβειας: με πάνω από 250 ίππους και βάρος μόλις 148 κιλά, αυτό το θηρίο ήταν ικανό να ξεπεράσει τα 340 km/h, κυριαρχώντας στις πιο απαιτητικές πίστες στον κόσμο.

Η GP6 δεν ήταν απλώς γρήγορη, ήταν και ένα οπτικό θέαμα. Το χαρακτηριστικό κόκκινο πλαίσιο χωροδικτύωμα, σήμα κατατεθέν της Ducati, αγκάλιαζε ένα επιθετικό, αεροδυναμικό φέρινγκ. Σχεδιασμένη για να κόβει τον αέρα σαν μαχαίρι, κάθε λεπτομέρεια της GP6 αντικατόπτριζε την εμμονή με την τελειότητα που έκανε την Ducati ένα θρυλικό όνομα.

MotoGP 990cc η «Χρυσή Εποχή» των αγώνων

Η Ducati GP6 ανήκει σε μια ανεπανάληπτη εποχή του MotoGP, αυτή των κινητήρων 990cc, που παρουσιάστηκε το 2002 για να αντικαταστήσει τους προηγούμενους δίχρονους κινητήρες 500cc. Αυτή η νέα διαμόρφωση έφερε επανάσταση στον κόσμο των αγώνων: περισσότερη δύναμη, ταχύτητα και θεαματικότητα. Οι μοτοσυκλέτες αυτής της εποχής ήταν τόσο εξελιγμένες και γρήγορες που ακόμη και οι αναβάτες πάλευαν να τις δαμάσουν, με αποτέλεσμα θρυλικές μάχες που κέρδισαν τις καρδιές των ενθουσιωδών.

Η σεζόν MotoGP του 2006, η τελευταία της εποχής των 990cc, ήταν ιδιαίτερα αξέχαστη. Η Ducati, πλέον καθιερωμένη παρουσία στο MotoGP, ήταν έτοιμη να αμφισβητήσει Ιαπωνικούς κολοσσούς όπως η Honda και η Yamaha. Με τον Loris Capirossi στο τιμόνι της GP6, η Ducati καθιερώθηκε ως κυρίαρχη δύναμη, κάνοντας παράσταση σε κάθε αγώνα.

Ο Loris Capirossi και η GP6: Μια πετυχημένη ιστορία

Η Ducati GP6 δεν θα ήταν αυτό που έγινε τότε χωρίς τα έμπειρα χέρια του Loris Capirossi, ενός από τους πιο αγαπημένους και ταλαντούχους αναβάτες της γενιάς του. Το 2006, ο Capirossi πήγε την GP6 σε αξέχαστες νίκες, συμπεριλαμβανομένου του Motegi Grand Prix στην Ιαπωνία. Σε εκείνη την περίπτωση, ξεκινώντας από την pole position, ο Ιταλός αναβάτης κυριάρχησε σε ολόκληρο τον αγώνα, περνώντας τη γραμμή του τερματισμού στην κορυφή και εδραιώνοντας τη θέση του στην ιστορία του MotoGP.

Αλλά η σεζόν του 2006 δεν ήταν μόνο ο Motegi. Η GP6 συμμετείχε επίσης στο θρυλικό Grand Prix της Βαλένθια, όπου η Ducati πέτυχε το ιστορικό της πρώτο 1-2, με τον Troy Bayliss να κερδίζει και τον Capirossi δεύτερο. Αυτό το αποτέλεσμα όχι μόνο εδραίωσε τον ρόλο της Ducati ως μία από τις πιο ανταγωνιστικές ομάδες, αλλά σηματοδότησε και ένα σημείο καμπής για την Ιταλική μοτοσικλέτα. Το 2006 ήταν η χρονιά που η Ducati έκανε νέα ρεκόρ, συμπεριλαμβανομένων των χρόνων γύρων που, παρά τις τεχνολογικές εξελίξεις, παραμένουν εντυπωσιακοί μέχρι σήμερα.

Ducati GP6 ένα κομμάτι ιστορίας έτοιμο να συλλεχθεί

Αυτή η Ducati GP6 δεν είναι οποιαδήποτε μοτοσυκλέτα. Είναι ένα από τα έξι Ducati που βραβεύτηκαν με Grand Prix της εποχής των 990cc, καθένα από τα οποία έχει διατηρηθεί προσεκτικά σε ιδιωτικές συλλογές. Αγοράστηκε απευθείας από την Ducati τον Φεβρουάριο του 2007, αυτή η μοτοσυκλέτα έχει διατηρηθεί σε άψογη κατάσταση, με τη σφραγίδα τεχνικού ελέγχου της Valencia να είναι ακόμα ανέπαφη. Η αυθεντικότητά της είναι εγγυημένη από τη μητρική εταιρεία, καθιστώντας την απόλυτη σπανιότητα στον κόσμο των συλλεκτικών μοτοσυκλετών.

Οι ευκαιρίες για αγορά ενός αυθεντικού MotoGP είναι εξαιρετικά σπάνιες. Οι περισσότερες Ιαπωνικές αγωνιστικές μοτοσυκλέτες καταστρέφονταν στο τέλος κάθε σεζόν, κάνοντας την GP6 ακόμα πιο ξεχωριστή. Για τους συλλέκτες, η κατοχή αυτής της μοτοσυκλέτας σημαίνει ότι αποκτούν ένα κομμάτι ιστορίας, σύμβολο μιας ανεπανάληπτης εποχής.

Στοιχεία δημοπρασίας

Η Ducati GP6 θα δημοπρατηθεί από τις 3 έως τις 5 Δεκεμβρίου, με την εκτίμηση να κυμαίνεται από 400,000 $ έως 800,000 $ USD. Για τους λάτρεις και τους συλλέκτες, αυτή είναι μια μοναδική ευκαιρία να αποκτήσουν ένα μέρος της ιστορίας της μοτοσυκλέτας. Η σπανιότητα, η ιστορική της σημασία και οι θρυλικές επιδόσεις της την καθιστούν μια ανεκτίμητη επένδυση.

Ducati η Ferrari των δύο τροχών

Όπως η Ferrari για τον κόσμο του αυτοκινήτου, η Ducati αντιπροσωπεύει την κορυφή της πολυπλοκότητας και του πάθους στους δύο τροχούς. Η Ducati GP6 δεν είναι απλώς μια μοτοσυκλέτα. είναι σύμβολο της Ιταλικής καινοτομίας και αριστείας. Η ιστορία του είναι συνυφασμένη με αυτή άλλων κολοσσών του μηχανοκίνητου αθλητισμού, όπως η Ferrari και ο Michael Schumacher, που συχνά μοιράζονταν στιγμές στην πίστα με τον Loris Capirossi.

Με μια τόσο πλούσια κληρονομιά, η Ducati GP6 είναι πολύ περισσότερα από μια μοτοσυκλέτα: είναι μια συλλεκτική μοτοσυκλέτα, ένας φόρος τιμής στη μηχανική ιδιοφυΐα και το θάρρος των αναβατών που την ώθησαν στα άκρα.

Πέρα από τα λεγόμενα του Giuseppe Piazzola που υμνεί της Ιταλική κληρονομιά της μοτοσυκλέτας, τι ωραίο θα ήταν να μπορούσα να συμμετέχω σε αυτήν τη δημοπρασία...