Αποστολή περιοδικό MOTOGP WORLD: Δημήτρης Διατσίδης

Εξοπλισμός οδηγού: κράνος Shoei X-Spirit III, μπότες Sidi, φόρμα & γάντια IXS

Η παρουσίαση της νέας Aprilia RSV4 1100 Factory ήταν ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και μπορείτε να τη δείτε εδώ! Από αυτά που είπαν οι άνθρωποι του Ιταλικού εργοστασίου μας έμεινε στο μυαλό η φράση: “ο στόχος ήταν ο Ταχύτερος Γύρος στην πίστα (Best lap track)” και αυτός είναι πάντα ο στόχος κάθε οδηγού που μπαίνει σε μια πίστα είτε για αγώνα είτε για ένα track day. 

Έχοντας τον περασμένο Ιούλιο προσωπικό ρεκόρ 2'08.289, με την Ducati Panigale V4S και λάστιχα Pirelli Dragon Supercorsa SP, με υψηλότερη τελική τα 297χλμ/ώρα, ο στόχος για ένα καλύτερο ρεκόρ φάνηκε δύσκολος στο 15λεπτο ζέσταμα που κάναμε, καθώς η μέγιστη τελική που πετύχαμε ήταν στα 274 χλμ/ώρα, κυρίως λόγω του γραναζώματος της Aprilia που όπως φαίνεται είναι πολύ μακρύ, καθώς οι 3 παραπάνω ίπποι από την Ducati έδειχναν αδύναμοι στην 5η και 6η ταχύτητα. 

Τα λάστιχα αυτήν τη φορά ήταν μαλακότερα, καθώς η Pirelli επέλεξε για το συγκεκριμένο τεστ τις γόμες Dragon Supercorsa SC2 για το μπροστά και SC1 για το πίσω. 

Έτσι στο 2ο 20λεπτο με καλή έξοδο στην τελευταία στροφή της πίστας την περίφημη κατηφορική Bucine, στο τέλος της ευθείας των 1,141 μέτρων η τηλεμετρία έγραψε 289 χλμ/ώρα, ενώ το χρονόμετρο έγραψε 2'07.92. Ήδη λοιπόν η 1100 μας είχε βοηθήσει να πετύχουμε τον πρώτο στόχο, αλλά στον τομέα της τελικής εξακολουθούσε να απέχει αρκετά. Ο μέσος όρος των περασμάτων ήταν στα περισσότερα από 10 χλμ/ώρα κάτω σε σχέση με την άλλη Ιταλίδα.

Την 3η φορά που μπήκαμε στην πίστα η Pirelli μας εφοδίασε με ένα νέο ζευγάρι ελαστικά, στις ίδιες γόμες και από τον πρώτο γύρο η αίσθηση ήταν καταπληκτική. Το πλαίσιο της RSV4 παραμένει κορυφαίο – άλλωστε προέρχεται από την δίχρονη 250 του εργοστασίου που σάρωνε τις νίκες και τα Παγκόσμια Πρωταθλήματα μέχρι το 2009, την τελευταία χρονιά των δίχρονων στη μεσαία κατηγορία των GP. 

Η απόφαση να κρατήσουν τα καλάμια του πιρουνιού κοντά και να λύσουν το πρόβλημα της ψύξης της δαγκάνας με το εξτρά αεροδυναμικό βοήθημα, αποτελεί μεγάλη εξυπνάδα, αφού δίνει απόλυτη αίσθηση στην είσοδο της στροφής και σε συνδυασμό με την όλη γεωμετρία και σταθερότητα στο μέσον της στροφής, που είναι πολύ σημαντική στις παρατεταμένες Arabbiata 1 & 2, Corredaio και Bucine, αλλά και στις γρήγορες Casanova και Savelli. 

Η ακρίβεια της εισόδου ήταν φοβερή και στα εσάκια των στροφών 2-3, 4-5 και 10-11 και η συνολική γεωμετρία μας επέτρεπε να πάρουμε τη σωστή γραμμή σε κάθε περίπτωση. Το μόνο πρόβλημα ήταν το τρομερά γρήγορο “ες” 13-14, οι Biondetti 1 & 2 (γνωστές και από το σπάσιμο του ποδιού του Rossi εκεί το 2010), όπου το σχετικά μεγάλο βάρος της μοτοσυκλέτας, στα 199 κιλά γεμάτη, απαιτούσε πολύ μεγάλη δύναμη από τον οδηγό. 

Τα φρένα από την άλλη μεριά αποδείχθηκαν ακούραστα σε όλη τη διάρκεια των γύρων που κάναμε, αλλά το Mugello δεν είναι μια πίστα που έχει τρομερές απαιτήσεις από αυτά! Το μόνο τρομερά δυνατό φρενάρισμα είναι στο τέλος της ευθείας πριν την δεξιά San Donato, ενώ τα άλλα σχετικά δυνατά φρεναρίσματα είναι στις στροφές 4, 10, 12, 15, αλλά ανάμεσα σε αυτά τα σημεία τα φρένα προλαβαίνουν να κρυώσουν άνετα, πόσο μάλλον με το σύστημα που φορούσε η RSV4 1100, που τα κρυώνει 20% περισσότερο! Αξίζει τα 300€ που κοστίζει ως εξτρά! 

Το αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν δύο ακόμη γύροι στο 2'07'' και ένας γύρος στο 2'06.39 που ήταν το νέο προσωπικό ρεκόρ του απεσταλμένου μας, μάλιστα με τελική μόλις στα 278 χλμ/ώρα στον γύρο αυτό.

Στο τελευταίο 20λεπτο η Pirelli μας άλλαξε και πάλι λάστιχα, λες και είμαστε σε Αγώνα SBK και με ολοκαίνουργια “παπούτσια” μπήκαμε με στόχο ένα ακόμη ρεκόρ. Το πιο εντυπωσιακό της ημέρας είναι οι κλίσεις που κατέγραψε το κλισιόμετρο της μοτοσυκλέτας, με μέγιστη κλίση τις 62 μοίρες, ένα απίστευτο νούμερο που πλησιάζει το ρεκόρ που έχει ο Bautista σε αυτήν την πίστα στην Bucine, με 64 μοίρες κλίση με τα σλικ ελαστικά του MotoGP! Και εμείς σε εκείνο το σημείο είχαμε την μεγαλύτερη κλίση, αλλά και στην δεξιά Corredaio η δεξιά μας μπότα έβρισκε στην άσφαλτο, με τους μηχανικούς να μην έχουν χρόνο να σηκώσουν την μοτοσυκλέτα από την πίσω ανάρτηση, ώστε να εξαλειφθεί το πρόβλημα. “Δεν έχουμε μαζί μας και τα εξτρά ρυθμιζόμενα μαρσπιέ, που θα το έλυναν σε ένα λεπτό”, είπε ο Marco που ήταν ο προσωπικός μας μηχανικός - ναι, κάθε δύο δημοσιογράφοι είχαμε έναν μηχανικό, τέτοια χλιδή στο τεστ! 

Με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση, αλλά και με περισσότερη αυτοσυγκέντρωση και με βελτίωση στις γραμμές, ο χρόνος κατέβηκε διαδοχικά στο 2'07.01, στο 2'06.05 και στον τελευταίο μας γύρο στο 2'05.72, με μέγιστη κλίση στις 62 μοίρες, μέγιστη ταχύτητα σε αυτόν τον γύρο τα 280 χλμ/ώρα και μέγιστη δύναμη στο φρένο τα 10.9 κιλά, ενώ σε προηγούμενο γύρο είχαμε καταγράψει και φρενάρισμα με 13.7 κιλά δύναμη στη μανέτα του φρένου. Η αλήθεια είναι ότι σε αυτόν το γύρο μας πέρασε ο γνωστός Ιταλός Πρωταθλητής Lorenzo Savadori και βοήθησε στο να δούμε τις καλύτερες γραμμές μέσα στην πίστα και να πιέσουμε λίγο παραπάνω στο μισό γύρο που είχαμε οπτική επαφή μαζί του.

Επίσης το ρόλο στη σταθερότητα στο φρενάρισμα από τις ψηλές ταχύτητες και στον τρόπο που κάθεται το μπροστινό παίζουν και τα κάρμπον αεροδυναμικά βοηθήματα, που σε αντιγραφή της μοτοσυκλέτας του MotoGP βρίσκονται ενσωματωμένα στο φέρινγκ της RSV4 και μάλιστα σε αρμονία με τον σχεδιασμό της! 

Τελικά ήταν μια μεγάλη ικανοποίηση και μια τεράστια ευχαρίστηση η οδήγηση της Aprilia RSV4 1100 Factory, μιας μοτοσυκλέτας που δεν είναι η ελαφρύτερη του ανταγωνισμού, δεν είναι η δυνατότερη, αλλά κάνει τον καλύτερο χρόνο. Και τελικά αυτό είναι που έχει σημασία όταν είσαι μέσα σε μια πίστα! 

Αν βάλουμε στην εξίσωση και την απίστευτη τιμή που κατάφερε η Ελληνική αντιπροσωπεία της Piaggio να πετύχει στα 23,750€ (στην Ιταλία και την Μ.Βρετανία κοστίζει 25,200€), τότε μιλάμε για μια μοτοσυκλέτα που θα κάνει τους φίλους των σούπερσπορ να ξύνουν το κεφάλι τους...