Στην αρχή της σεζόν του 2021, η Ducati έθεσε ένα μεγάλο στοίχημα, αλλάζοντας την στρατηγική της για το πως προσλαμβάνει τους αναβάτες της. Για πολύ καιρό, το δυνατό της σημείο ήταν να καταφέρνει να στρατολογεί ήδη καταξιωμένους αναβάτες από άλλους κατασκευαστές - αλλά μια νέα στρατηγική, βασισμένη στα νέα ταλέντα, άλλαξε τα πάντα σε αυτή τη σεζόν.

Ίσως η πιο εμφανής τέτοια αλλαγή ήταν η φετινή εργοστασιακή ομάδα. Τόσο ο Jack Miller όσο και ο Francesco Bagnaia προήλθαν από την Pramac Ducati (αν και ο Miller πέρασε τρία χρόνια στην Honda) και είναι η πρώτη φορά που η Ducati προάγει νέους αναβάτες μέσα από τις δικές της ομάδες στην εργοστασιακή.

Όμως δεν είναι μόνο η εργοστασιακή ομάδα που επενδύει σε μακροχρόνια στρατηγικά πλάνα. Η Ducati έχει υπογράψει αυτή την στιγμή με μια πληθώρα ταλέντων στις δύο μικρότερές της ομάδες, προσπαθώντας να λύσει το πρόβλημα που την ταλανίζει εδώ και χρόνια.

Η Esponsorama Racing έχει αυτή την στιγμή χωριστεί σε δύο κομμάτια, χάρη στην επένδυση του Valentino Rossi, μια χρονιά πριν ο Ιταλός αναβάτης έχει μια ολόκληρη ομάδα, και οι δύο αναβάτες της είναι σίγουρα επενδύσεις για το μέλλον καθώς έχουν δείξει πολύ καλά χαρακτηριστικά. Ο Enea Bastianini είναι ο περσινός πρωταθλητής της Moto2, ενώ ο Luca Marini ήταν ο άνθρωπος που τον πίεσε περισσότερο από όλους πέρυσι και τελικά τερμάτισε δεύτερος, εννέα βαθμούς πίσω από τον Bastianini.

Μέχρι τώρα, οι δύο αναβάτες δεν έχουν εντυπωσιάσει στα MotoGP, αλλά αυτή η δήλωση απαιτεί μια προσοχή. Ο Enea Bastianini βρίσκεται συχνά στις βαθμολογούμενες θέσεις και με μέσο όρο 3 βαθμούς ανά αγώνα είναι ο καλύτερος rookie φέτος. Ο Luca Marini κινείται όπως αναμενόταν και όπως τον έχουμε συνηθίσει. Μαθαίνει σταδιακά και προσαρμόζεται, ένας έξυπνος αναβάτης που σιγουρεύεται για αυτά που κάνει πριν κάνει το επόμενο βήμα. Θα ωφεληθεί πολύ με την παραμονή του στην ομάδα το 2022. Και μην ξεχνάμε ότι και οι δύο βρίσκονται πάνω σε μια Ducati 2 ετών!

Οι δύο αναβάτες της Esponsorama έχουν μια καλή πρώτη χρονιά στα MotoGP, αλλά το φετινό αστέρι της Ducati όσον αφορά τους νέους αναβάτες, λάμπει στο όνομα του Jorge Martin. Παγκόσμιος πρωταθλητής της Moto3 το 2018 και ήδη αναμενόμενος (από πολλούς) ως μελλοντικός πρωταθλητής MotoGP, ο Ισπανός αναβάτης έδειξε ακριβώς πόσο του χρειάστηκε για να προσαρμοστεί στην κατηγορία με μια pole position και μια θέση στο βάθρο, μόλις στον δεύτερο αγώνα της χρονιάς!

Από εκεί και πέρα, η χρονιά ήταν πιο δύσκολη λόγω του τραυματισμού του Martin στην Πορτογαλία. Επιστρέφοντας στην Βαρκελώνη στις αρχές Ιουνίου, είχε μόλις τρεις αγώνες για να επανέλθει πριν το καλοκαιρινό διάλειμμα, αλλά σίγουρα ανυπομονούμε για τις επιδόσεις του όταν επιστρέψουμε στην δράση.

Ίσως λοιπόν η νέα τακτική της Ducati να έχει ήδη αποδώσει έναν νέο σούπερ σταρ, αλλά είναι πολύ πιο σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτή είναι η πρώτη χρονιά σε ένα μακροπρόθεσμο πλάνο της Ducati που, όπως και στην περίπτωση της KTM που κάνει το ίδιο, είναι εγγυημένο ότι θα αποδώσει στο μέλλον.

Υπάρχει ένας προφανής λόγος που η Ducati "άρπαξε" την Gresini από την Aprilia για το 2022 και αυτό δεν είναι τόσο οι επιτυχίες της ομάδας στην μεγάλη κατηγορία, όσο το γεγονός ότι η Gresini έχει ήδη έτοιμο έναν μηχανισμό από την Moto3 μέχρι τα MotoGP. Μπορούμε να έιμαστε σίγουροι ότι η Ducati θα παρακολουθεί στενά αυτούς τους αναβάτες και θα διαλέγει την αφρόκρεμα για την εργοστασιακή της ομάδα. 

Μια τακτική που, για να είμαστε ειλικρινείς, δεν θα αποδώσει το 2022 καθώς ο Fabio Di Giannantonio δεν φαίνεται να είναι το νέο μεγάλο όνομα, αλλά θα δίνει στην Ducati την δυνατότητα να εντοπίζει τα νέα ταλέντα από τις μικρές κατηγορίες και να τα φέρνει στην ομάδα της.

Παρομοίως στην VR46, η έλευση του Marco Bezzechi σημαίνει ότι άλλο ένα νέο ταλέντο από την Ιταλία γίνεται κομμάτι της Ducati και το ιταλικό εργοστάσιο γνωρίζει πολύ καλά, από το παράδειγμα του Bagnaia, τι ταλέντα μπορεί να αποδώσει η ακαδημία του Rossi.

Mπορεί να χρειαστούν μερικά χρόνια μέχρι η Ducati να ανακαλύψει άλλο ένα κρυμμένο διαμάντι σαν τον Stoner και ίσως πάρει ακόμα περισσότερο καιρό  μέχρι να μπορέσει να "συλλέξει" ένα νέο υπερταλέντο, όπως έκανε η Honda με τον Marquez ή όπως η KTM κάνει τώρα με τον Raul Fernandez και τον Pedro Acosta, αλλά είναι η πρώτη φορά που η Ducati έχει την δυνατότητα να "προκαλέσει" τους αντιπάλους της με ένα μακροπρόθεσμο πλάνο.