Ο Joe Roberts έκανε μια πολύ καλή εκκίνηση όταν έσβησαν τα φώτα, αλλά ήταν ο Dixon, με ένα αργό φρενάρισμα από την εξωτερική, που έστριψε πρώτος. Ωστόσο, κράτησε την πρώτη θέση μόνο μέχρι την πέμπτη στροφή, όπου ο Roberts τον πέρασε από την εσωτερική, ενώ ο Canet κατέλαβε την τρίτη θέση. Ακριβώς πίσω τους, ο Albert Arenas πέρασε τον Vietti στις στροφές 7-8. Λίγο αργότερα, ο Canet πέρασε και αυτός τον Dixon για την δεύτερη θέση.

Στην αρχή του τρίτου γύρου, η μάχη για το προβάδισμα στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, μεταξύ Vietti και Ogura, ισόβαθμοι στην αρχή της ημέρας, ξεκίνησε σοβαρά όταν ο Ιάπωνας αναβάτης με ένα πολύ αργό φρενάρισμα μπήκε από την εσωτερική του Ιταλού για να πάρει την πέμπτη θέση στην πρώτη στροφή. Στη συνέχεια, ο Ogura προσπάθησε να περάσει τον Arenas, αλλά δεν τα κατάφερε και αντ' αυτού πέρασε τους επόμενους τρεις γύρους ανταλλάσσοντας θέσεις με τον Vietti.
Ο Vietti τελικά πέρασε τον Ogura, ο οποίος άρχισε να μένει πιο πίσω και σύντομα προσπεράστηκε από τους Augusto Fernandez και Marcel Schrotter. 

Μπροστά, ο Roberts είχε ανοίξει την διαφορά στα 2,5 δευτερόλεπτα, αλλά στην πέμπτη στροφή του δέκατου γύρου η καταστροφή επήλθε, όταν ο Αμερικανός αναβάτης έπεσε και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τον αγώνα. Αυτό έφερε ξαφνικά τους Dixon, Canet, Arenas, Vietti και Fernandez στην διεκδίκηση της νίκης, με τον Schrötter να μην είναι πολύ πίσω.

Ο Vietti έκανε μια ανεπιτυχή προσπάθεια να περάσει την Arenas για την τρίτη θέση στη στροφή 10 στον 12ο γύρο, αλλά του δόθηκε η θέση όταν ο Ισπανός βγήκε εκτός γραμμής δύο στροφές αργότερα. Στη συνέχεια, όταν ο Canet προσπέρασε τον Dixon για το προβάδισμα στην αρχή του 13ου γύρου, και ο Vietti έκανε το ίδιο στον 15ο γύρο στη στροφή 2, το σκηνικό είχε στηθεί για την τελική μονομαχία. 

Με την 10η στροφή να είναι το αγαπημένο σημείο του Vietti για προσπεράσεις, ήταν φυσικό να επιλέξει εκείνο το σημείο ο Ιταλός για την κίνησή του. Στον 16ο γύρο πέρασε τον Canet, αλλά ο Ισπανός απάντησε και πέρασε μπροστά στην πρώτη στροφή του 18ου γύρου. Σε μια περίπτωση επαναλαμβανόμενης ιστορίας, ο Vietti έκανε μια τολμηρή κίνηση στον 21ο γύρο στη στροφή 10, αλλά στη συνέχεια ο Canet τον πέρασε στην στροφή 1 στον 22ο και τελευταίο γύρο.

Έμοιαζε ότι ο Canet θα μπορούσε επιτέλους να πάρει την πρώτη του νίκη στην μεσαία κατηγορία – και ο κόσμος θα ήξερε επιτέλους ποιος είναι ο λόγος για το παπιγιόν στο parc ferme. Ωστόσο, όταν βγήκε ελαφρώς εκτός γραμμής στην 10η ο Vietti δεν έχασε την ευκαιρία. Ο Ιταλός όρμησε με τη μοτοσυκλέτα του στο μικρό κενό που είχε μείνει ανοιχτό και οδήγησε τον αγώνα από εκεί και πέρα, για να πάρει μια νίκη για 0,081 δευτερόλεπτα.

Εν τω μεταξύ, ο ανταγωνισμός για το τελευταίο σκαλί του βάθρου έγινε τελικά αγώνας δύο αναβατών. Ο Arenas είχε ήδη παραχωρήσει την τέταρτη θέση στον Fernandez και την πέμπτη στον Schrötter όταν σταμάτησε με εμφανές τεχνικό πρόβλημα, λίγο περισσότερο από δύο γύρους πριν το τέλος. Ο Schrötter δεν μπορούσε να κρατήσει επαφή με την πρώτη τετράδα, αλλά ο Fernandez πήγαινε με τον Dixon, και όταν ο αναβάτης της GasGas έκανε ένα μικρό λάθος στη στροφή 12 στον τελευταίο γύρο, ο αναβάτης της KTM ανέβηκε στην τρίτη θέση. 

Ως εκ τούτου, ήταν μια πρώτη πεντάδα με τους Vietti, Canet, Fernandez, Dixon και Schrötter, με τον νικητή του αγώνα του Mugello, Pedro Acosta, να σκαρφαλώνει σταδιακά στην έκτη θέση. Ο Ogura έχανε σταδιακά ρυθμό, αλλά κατάφερε να φτάσει στην έβδομη θέση, μπροστά από τον Alonso Lopez και τον Manual Gonzalez. Ο Tony Arbolino χρειάστηκε να εκτίσει ποινή μεγάλου γύρου αλλά τελικά κατάφερε να πάρει την δέκατη θέση, ξεκινώντας τον αγώνα από την 18η. O Sam Lowes είχε πτώση δύο γύρους πριν το τέλος, ενώ βρισκόταν στην έκτη θέση.