του Δημήτρη Διατσίδη

To Nürburgring είναι ένας θρυλικός τόπος για τους λάτρεις του μηχανοκίνητου αθλητισμού, ειδικά με την ιστορία και τα ρεκόρ ταχύτερου γύρου που κυνηγούν όλα τα supercar στην κλασική διαδρομή των 20 χλμ, γνωστή ως Nordschleife. Βρεθήκαμε στην πίστα για τον Αγώνα Αντοχής 24hnbr και είδαμε το πως κρατούν την ιστορία και πως μέσα από αυτόν τον τρόπο δημιουργούν και συντηρούν την παιδεία στο μηχανοκίνητο κόσμο των δύο και τεσσάρων τροχών. 

Σχεδόν 100 χρόνια αγώνων έχει η πίστα και η περιοχή, με την πίστα που άνοιξε το 1927 στη σκιά του κάστρου “Noureburg“, που βρίσκεται εκεί 800 χρόνια τώρα. Στις 17 Αυγούστου του 1947 οι μοτοσυκλέτες παρατάχθηκαν μπροστά σε 80,000 θεατές στο σημείο Südschleife, όπου τώρα βρίσκονται οι κύριες εγκαταστάσεις της πίστας των 4.5 χλμ, που έχει κατασκευαστεί για Grand Prix της F1 & MotoGP. Στο εισιτήριο εκείνου του Αγώνα περιλαμβανόταν λουκάνικα και πατατοσαλάτα, ψωμί και κρασί! 

Στο Μουσείο που λειτουργεί στην τεράστια εγκατάσταση που περιλαμβάνει και εμπορικό κέντρο μηχανοκίνητων υπηρεσιών και αντικειμένων, υπάρχει ένα από τα γκαράζ των ομάδων της εποχής, ενώ καλοδιατηρημένες εκτίθενται και μοτοσυκλέτες που έχουν κάνει το γύρο της μεγάλης πίστας των 20 χλμ. Αντίστοιχα έχουν διαμορφωθεί τα γκαράζ του πρώτου Paddock της παλιάς πίστας και εκεί μπορεί να βρει κανείς όμορφα αντικείμενα των παλιότερων εποχών. 

Περιττό να πούμε ότι κυριολεκτικά χιλιάδες, από τους πάνω από 300,000 θεατές που συγκέντρωσε ο Αγώνας των 24 ωρών, πέρασαν από αυτά τα σημεία και πολλοί απόκτησαν κάποιο από τα ενθύμια που πωλούνται. Επίσης στους χώρους αυτούς μπορείς να κλείσεις κάποια μαθήματα οδήγησης στην περίφημη πίστα ή απλά ένα αγωνιστικό “ταξί” που σε πάει μια γρήγορη βόλτα στη διαδρομή, που όχι τυχαία ονομάζεται “Πράσινη Κόλαση”, καθώς είναι διαμορφωμένη μέσα σε ένα ωραίο δάσος. 

Αποτελεί λοιπόν μια μεγάλη γιορτή ο Αγώνας Αντοχής, μια από τις μεγαλύτερες εκδηλώσεις μηχανοκίνητου αθλητισμού στον κόσμο και μέσα από τέτοιες όμορφες εικόνες καλλιεργείται η αγάπη του κοινού για τα μηχανοκίνητα. Πραγματικά δεν ξέρω αν θα μπορούσε ποτέ η Ελλάδα να κάνει κάτι αντίστοιχο, αν και η αγάπη του κοινού για το Ράλι Ακρόπολις είναι μια ένδειξη ότι και οι Έλληνες θαυμάζουν αυτόν τον κόσμο.