Πίσω από τα φλας

το blog του Δημήτρη Διατσίδη*

Ήταν το απόγευμα της Κυριακής 18 Αυγούστου του 2000 στην πίστα του Μπρνο στην Τσεχία όταν επιτέλους συνάντησα για πρώτη φορά εκτός της αίθουσας τύπου ενός Γκραν Πρι, τον ήδη Παγκόσμιο Πρωταθλητή των 125 και 250, τον αναδυόμενο σούπερσταρ των 500, τον Βαλεντίνο Ρόσσι. Είχαμε βρεθεί στην Τσέχικη πίστα με τον φίλο και συνάδελφο Άκη Τεμπερίδη και μετά τον Αγώνα – που είχε χάσει από τον Μαξ Μπιάτζι – ο Βαλεντίνο ήταν στο μικρό και λιτό του κάμπερ φτιάχνοντας τα πράγματά του για να επιστρέψει την επόμενη, οδηγώντας ο ίδιος, στην Ιταλία. Η απλότητά του ήταν κάτι που μας εντυπωσίασε και μιλήσαμε λίγο πριν τον στείλουμε στο εσωτερικό του κάμπερ να ψάξει για στυλό ώστε να μας δώσει ένα αυτόγραφο που επιτακτικά μας είχε ζητήσει από την Ελλάδα ο τότε μάνατζερ μου στους αγώνες Παύλος Κούζουνας. Φανταστείτε τη σκηνή: με τον “Τέμπερ” να περιμένουμε στα σκαλιά του κάμπερ και ο Βαλεντίνο να ψάχνει το στυλό στο ταμπλό του αυτοκινήτου και μαζί να μας μιλάει για τον τρόπο που έχασε από τον “μισητό” του αντίπαλο τον Μπιάτζι, σε μια πίστα που υπήρχαν πολλές κόκκινες σημαίες με το 3 του “Ρωμαίου”, αλλά περισσότερες κίτρινες με το 46 του ίδιου.

Πριν λίγες ώρες ο Μαξ Μπιάτζι έγραψε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης: “Σήμερα νομίζω ότι είναι σωστό να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις μου για την αποχώρηση του Βαλεντίνο.

Ξέρω ότι σήμερα ήταν μια δύσκολη στιγμή για αυτόν. Παιδιά, καταλαβαίνω ότι για εσάς που με ακολουθείτε μια ζωή μπορεί να είναι αποσταθεροποιητικό να ακούσετε αυτά τα λόγια, αλλά πιστέψτε με στη ζωή, οι απόψεις αλλάζουν.

Σήμερα είμαι πατέρας, οδηγώντας μοτοσυκλέτα για διασκέδαση, βλέπω “παιδιά” να τρέχουν στην ομάδα μου και όταν σκέφτομαι τις αψιμαχίες μεταξύ μου και του Βάλε, νιώθω νοσταλγία και νιώθω χαρούμενος που έζησα αυτές τις στιγμές με τόσο βαθιά ένταση!

Θέλω να ευχηθώ καλή ζωή σε έναν μεγάλο αντίπαλό μου με τη σκέψη ότι ίσως κάποια μέρα μπορέσουμε να βρεθούμε μαζί να χαμογελάμε στη μνήμη αυτών των στιγμών”. 

Αντίστοιχες αναφορές με αφορμή την ανακοίνωση της απόφασης του Ρόσσι να σταματήσει την αγωνιστική δράση στη μοτοσικλέτα, διαβάσαμε και από άλλους μεγάλους αντιπάλους του, όπως ο Χόρχε Λορένθο, αλλά και από τους τωρινούς πρωταγωνιστές του Πρωταθλήματος, όπως ο Φάμπιο Κουαρταραρό ή ο Ζοάν Μιρ. 

Στη στήλη αυτή όμως θα σας μιλήσω για τις προσωπικές μου εμπειρίες από τα δημοσιογραφικά και προσωπικά βιώματα από αυτά τα τελευταία 21 χρόνια της καριέρας του στη μεγάλη κατηγορία. 

Ήταν σημαντικό να βλέπω τα Γραν Πρι 500 να μεταλλάσσονται σε MotoGP και σε αυτό έναν από τους σημαντικότερους ρόλους να τον έχει αυτό το χαμογελαστό, ανέμελο “παιδί” από τη μικρή πόλη της Ταβούλια στην Ιταλία, που δημιούργησε ένα ρεύμα οπαδών του αθλήματος – τόσο στην Ιταλία, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο – που όμοιό του δεν έχει στην ιστορία των δύο τροχών.

Τα πρώτα χρόνια η σχέση δημοσιογράφου – οδηγού ήταν περισσότερο τυπική και στη δύσκολη αναζήτηση των “one-to-one” συνεντεύξεων είχα την τύχη να καταφέρω να γίνουν αρκετές τέτοιες, στη διάρκεια των οποίων προσπαθούσα να αποφύγω τις βαρετές για εκείνον ερωτήσεις – τις οποίες όλοι οι οδηγοί απαντούν συνήθως με έτοιμες ατάκες – και να καταφέρω να βγάλω μια διαφορετική πτυχή κάθε φορά της προσωπικότητάς του. Φαίνεται ότι αυτό λειτούργησε θετικά και το 2011 η τότε υπεύθυνη τύπου του Ρόσσι, η Φεντερίκα Ντε Ζότις μου είπε ότι ο Βαλεντίνο με είχε κατατάξει στους λίγους ξεχωριστούς για τον ίδιο δημοσιογράφους του κόσμου. Ήταν μια μεγάλη έκπληξη για μένα και μια μεγάλη τιμή συγχρόνως και έκτοτε άλλαξε προς το καλύτερο η δυνατότητα του να κάνω εκτός από την ετήσια “ένας – προς – ένα” συνέντευξη και περισσότερες κάθε χρόνο συζητήσεις για τα διάφορα δρώμενα στις πίστες αλλά και έξω από αυτές. 

Σιγά – σιγά οι άνθρωποι του στενού περιβάλλοντος του Βαλεντίνο μου ανοίχτηκαν περισσότερο, γνώρισα και είχαμε φιλική σχέση με την Λίντα Μορσέλι, την “αρραβωνιαστικιά” για μερικά χρόνια και είναι φίλη μου η Φραντσέσκα – Σοφία Νοβέλο, η τωρινή, είναι καλός φίλος ο Άλμπι Τεπάλντι, το δεξί του χέρι στις δουλειές, ενώ και με τον Ούτσιο Σαλούτσι τα λέμε αρκετά συχνά σε φιλικό επίπεδο. 

Τα τελευταία χρόνια ακόμη περισσότερο η αμοιβαία αλληλοεκτίμηση έχει ανέβει σε υψηλό επίπεδο και πέρα από τις πίστες του Παγκοσμίου, είχα την ευκαιρία να βρεθώ και να οδηγήσω έστω και λίγο μαζί του στο “Ράντσο” του στην Ταβούλια και να είμαι ο μόνος δημοσιογράφος που βρέθηκε σε ένα δείπνο της Ακαδημίας VR|46 και κάθισα στο ίδιο τραπέζι.

Στον τελευταίο Αγώνα πριν το καλοκαιρινό διάλειμμα στην Ολλανδία, βρεθήκαμε την Παρασκευή το απόγευμα, μετά από αρκετά καλές δοκιμές που είχε κάνει και στη μικρή συζήτηση που είχαμε κατάλαβα ότι ακόμη το σκέφτεται για το θέμα της απόσυρσης και μου άφησε την αίσθηση ότι ήταν 60-40% να συνεχίσει για έναν ακόμη χρόνο. Την Κυριακή το απόγευμα μετά την πτώση του στην ίδια πίστα, τον είδα πολύ απογοητευμένο και νομίζω ότι εκεί τα ποσοστά αντιστράφηκαν. “Συζήτησα με τους φίλους μου, την οικογένειά μου, την κοπέλα μου στη διάρκεια των διακοπών και πήρα την τελική απόφαση”, είπε ο ίδιος πριν λίγες ώρες.

Στις τηλεοπτικές συνεντεύξεις που έγιναν μετά την επίσημη ανακοίνωσή του στις 5 Αυγούστου του 2021, είχα και πάλι την τιμή να είμαι – μετά το δημοσιογράφο της DORNA που έχει πάντα την προτεραιότητα – ο πρώτος δημοσιογράφος στον οποίο μίλησε έστω για τις δύο μόνο ερωτήσεις που συμφωνήθηκε να έχει ο καθένας μας. 

Στο τέλος αυτών των τηλεοπτικών του συνεντεύξεων είχαμε την ευκαιρία να περπατήσουμε μαζί μέχρι το σκούτερ με το οποίο έφυγε και να πούμε μερικά πράγματα: ένα ευχαριστώ για όλα όσα έχει κάνει για το σπορ από τη μεριά μου και μια ιδιαίτερη απάντηση από τη μεριά του, για κάτι που θα γίνει τους επόμενους μήνες και δεν μπορώ ακόμη να αποκαλύψω!

Νιώθω πολύ τυχερός που έζησα όλα τα βήματα αυτής της εποχής του Βαλεντίνο Ρόσσι στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα, ενός οδηγού που βέβαια θα ανακηρυχθεί και επίσημα Θρύλος του MotoGP, αλλά το κυριότερο είναι Θρύλος στις καρδιές των περισσότερων οπαδών του μηχανοκίνητου αθλητισμού – και όχι μόνο – σε όλο τον κόσμο. 

* Υ.Γ. To “Πίσω από τα φλας” είναι οι προσωπικές ιστορίες μου μέσα στις πίστες και το paddock του MotoGP, τις δοκιμές μοντέλων, αλλά και από τον κόσμο της μοτοσυκλέτας γενικότερα. Πίσω από τα φλας γίνονται και διάφορα άλλα ενδιαφέροντα που δεν τα μαθαίνουμε στα επίσημα δελτία τύπου. Κάποιες φορές ή κάποια χρόνια μετά, αυτές οι προσωπικές στιγμές αποκτούν το νόημά τους.